چرا باشگاههای بزرگ دنیا منحل نمیشوند؟
در حالی که در فوتبال ایران انحلال باشگاهها به پدیدهای عادی تبدیل شده است، از هما و وحدت گرفته تا راهآهن، شاهین و پاس و... در فوتبال حرفهای جهان چنین اتفاقی بسیار کم رخ میدهد.
فرخ حسابی_ گروه ورزشی:در اروپا و سایر قارهها نیز باشگاههایی از بین رفتهاند، اما تعدادشان اندک و معمولاً در نتیجه بحرانهای شدید مالی یا تخلفات مدیریتی بوده است.
بهعنوان نمونه، بری (Bury FC) از قدیمیترین باشگاههای فوتبال انگلیس، در سال ۲۰۱۹ پس از ۱۳۴ سال فعالیت، به دلیل بدهیهای سنگین و ناتوانی در ارائه تضمین مالی از لیگ کنار گذاشته و عملاً منحل شد. در ایتالیا نیز باشگاه فیورنتینا در سال ۲۰۰۲ به علت بدهیهای کلان اعلام ورشکستگی کرد، اما با ساختار و مالک جدید، با نامی اندکی متفاوت
ای.سی.اف فیورنتینا (ACF Fiorentina) دوباره متولد شد. همچنین رنجرز اسکاتلند در سال ۲۰۱۲ به دلیل فرار مالیاتی و ورشکستگی منحل شد و از لیگ دسته چهارم کار خود را از نو آغاز کرد.
در آلمان، باشگاههایی مانند مونیخ ۱۸۶۰ و روتوایس اِسِن نیز تا مرز فروپاشی پیش رفتند، اما با نظارت شدید فدراسیون و حضور فعال هواداران، توانستند بقا پیدا کنند. این نشان میدهد که در فوتبال پیشرفته، حتی در صورت بحران، ساختارهای حمایتی اجازه نمیدهند یک باشگاه محبوب بهطور کامل از بین برود. تفاوت بزرگ اینجاست که در اروپا و آمریکای جنوبی، باشگاهها بهعنوان نهادهای اجتماعی و اقتصادی با شخصیت حقوقی مستقل فعالیت میکنند. آنها دارای هیأتمدیره، سهامداران، حسابرسی شفاف و قوانین مشخص برای ورشکستگی هستند. این یعنی در صورت شکست مالی، مالک یا مدیر تغییر میکند،اما موجودیت باشگاه نه.
در ایران اما باشگاهها معمولاً به اشخاص یا نهادهای دولتی وابستهاند. بدین ترتیب با تغییر مالک یا کاهش و قطع بودجه، تیم به راحتی ناپدید میشود و نه هوادار حق مالکیت دارد، نه قانونی از ادامه حیات باشگاه حمایت میکند.
انتهای پیام/