هزینه‌های سرسام‌آور، درآمدهای ناچیز
تیم‌های خصوصی در فوتبال ایران، یادآور تجربه‌های تلخی چون دارایی، استقلال اهواز و استیل‌آذین هستند؛ سرمایه‌گذاری‌های کلانی که به دلیل فقدان زیرساخت‌های حرفه‌ای و درآمدزایی پایدار، محکوم به فنا شدند. این تیم‌ها که با پشتوانه سرمایه‌گذاران شکل گرفتند، هزینه‌های هنگفتی را متحمل شدند، اما در نهایت نتوانستند به بقای خود ادامه دهند.
صمد مرفاوی_ مربی فوتبال: در فوتبال ایران، منابع حیاتی درآمدی همچون حق پخش تلویزیونی، تبلیغات و بلیت‌فروشی به نحو کارآمدی مدیریت نمی‌شوند. تیمی که صرفاً هزینه می‌کند و درآمدی مکفی ندارد، به سختی می‌تواند به حیات خود ادامه دهد. سرمایه‌گذاران بخش خصوصی، پس از چند سال، یا از این عرصه کناره‌گیری می‌کنند یا به دنبال حمایت‌های دولتی می‌روند تا کسری بودجه خود را جبران کنند.
این معضل، تنها مختص تیم‌های خصوصی نیست، بلکه گریبانگیر باشگاه‌های دولتی نیز هست. حتی تیم‌هایی با سرمایه‌های قابل توجه، نظیر دارایی و استقلال اهواز، به دلیل هزینه‌های بالا، باعث شدند تا منابع شخصی سرمایه‌گذاران تحلیل رفته و از سرمایه‌گذاری در سایر بخش‌های اقتصادی باز بمانند.
در واقع، فوتبال ایران هنوز به یک صنعت تمام‌عیار و پایدار تبدیل نشده و تیمداری به شکل اقتصادی، هنوز ریشه‌دار نشده است. تجربه کشورهای دیگر، نظیر عربستان و قطر، نشان می‌دهد که با ارائه حمایت‌های مالی، وام‌ها و ایجاد زیرساخت‌های حرفه‌ای، می‌توان بخش خصوصی را در فوتبال پایدار کرد. اما شرایط اقتصادی ایران و تورم افسارگسیخته، دولت را از ارائه چنین حمایت‌هایی باز می‌دارد.
بدون ایجاد درآمدزایی واقعی و ثبات اقتصادی، بخش خصوصی نمی‌تواند برای مدت طولانی در فوتبال ایران دوام بیاورد. برای حفظ و توسعه تیم‌های خصوصی، فوتبال ایران نیازمند اصلاح ساختار اقتصادی و حمایتی است تا سرمایه‌گذاران بتوانند با اطمینان و چشم‌اندازی بلندمدت در این صنعت فعالیت کنند، نه اینکه پس از چند سال حضور کوتاه، مجبور به ترک عرصه شوند.
انتهای پیام/