محصول تلخ تفکر نتیجه‌گرا

میرشاد ماجدی_ رئیس هیأت فوتبال تهران: اگر سرمایه‌گذارها حداقل نصف سرمایه خود را به خاطر امرار معاش و نصف دیگر را هم برای عشق به فوتبال می‌آوردند تا از بازی‌ها لذت ببرند، آن موقع باشگاه‌های قدیمی هم به سرمایه‌گذاری ادامه می‌دادند.
اما غول نتیجه‌گرایی بدجوری روی همه چیز سایه انداخته است، تا حدی که حتی حالا تیم‌های پایه و نونهالان هم دنبال نتیجه و برد و باخت هستند.  آنها می‌خواهند اول یا دوم شوند، بالا بروند و پایین نیفتند تا قیمت تیم‌هایشان را افزایش دهند؛ با این شرایط دیگر بنگاه‌های اقتصادی رغبتی برای سرمایه‌گذاری پیدا نمی‌کنند.
حتی همان بنگاه‌های اقتصادی که حالا سرمایه‌گذاری کرده‌اند هم زیاد دوام نمی‌آورند و چند وقت دیگر می‌روند. نمونه آن، تیم‌های تجارت و کشاورز است؛ ببینید چه بر سر آنها آمد. بعد از اینکه یکی، دو سال اول پول زیادی تزریق کردند، دیگر نتوانستند ادامه دهند و تنها اسمی از آنها در فوتبال ایران ماند. وضعیت به حدی بغرنج شده که تیم‌های بازیکن‌ساز هم دیگر رغبتی برای کار ندارند.
آنها می‌گویند بازیکن‌سازی برای ما چه سودی دارد. ما بازیکن بسازیم که تیم‌های دیگر نفع آن را ببرند. پس تا زمانی که عشق به فوتبال برنگردد و مردم با فوتبال آشتی نکنند، شرایط همین است و کم‌کم اثری از تیم‌های ضعیف هم نمی‌ماند. باز هم جای شکر دارد که هنوز بعضی از تیم‌های ریشه‌دار پایدار مانده‌اند.