توسعه عدالت ورزشی در گرو عدالت اجتماعی
رئیس‌جمهوری از ابتدای دولت چهاردهم بر سه محور اساسی تأکید داشته است: عدالت آموزشی، توسعه مناطق محروم روستایی و عشایری و مقاوم‌سازی و ایمن‌سازی مدارس به‌ویژه حذف مدارس کانکسی و خشتی و گلی. برای تحقق این اهداف، در هر سفر استانی، قرارگاهی با حضور استاندار و نمایندگان وزارت آموزش و پرورش تشکیل می‌شود.
وحید سعادت، معاون سرمایه‌گذاری معاونت امور توسعه روستایی و مناطق محروم: معاونت توسعه روستایی و مناطق محروم نیز به دلیل مأموریت خود، در کنار آموزش و پرورش پیگیر نوسازی و توسعه مدارس است. تمامی خدمات و اقدامات در سامانه‌ای ثبت شده و از طریق GIS کنترل می‌شود. در بخش سلامت نیز تکمیل خانه‌های بهداشت و ایجاد مراکز سلامت مطابق استانداردها در اولویت قرار دارد. این شبکه در حال حاضر با امکاناتی توسعه‌یافته و سطح بالای ۹۰ درصدی فعال است و در نقاطی که تنها کانکس وجود دارد، معاونت صرفاً آمارگیری می‌کند. در حوزه ورزش و فضاهای ورزشی همگانی، توسعه عدالت ورزشی، به‌عنوان بخشی از عدالت اجتماعی فضایی، اهمیت ویژه‌ای دارد. سه بعد در این زمینه مطرح است:
عدالت دسترسی: فاصله تا آخرین مرکز ورزشی استاندارد در روستاها، اعم از زمین چمن مصنوعی، سالن یا اماکن استاندارد دیگر. استفاده از این امکانات نیازمند تأمین منابع مالی، ایجاد سامانه‌های حمل و نقل و فراهم کردن حداقل هزینه‌های رفت‌وآمد برای ساکنان مناطق روستایی و حاشیه شهرهاست.
عدالت توزیعی: توزیع متوازن فضاهای ورزشی در مناطق شهری و روستایی. تعداد و محل استقرار ورزشگاه‌ها، به‌ویژه در حاشیه شهرها، می‌تواند نقش مؤثری در پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی داشته باشد و هزینه‌های پیشگیری و مقابله با آسیب‌ها را کاهش دهد.
عدالت مشارکتی: امکان استفاده از مراکز ورزشی برای زنان، معلولان و گروه‌های سنی مختلف. در این حوزه هنوز چالش‌هایی وجود دارد؛ ما حداقل‌های دسترسی را فراهم کرده‌ایم و برخی مستعدان امکان استفاده از ورزشگاه‌ها و امکانات قهرمانی را دارند، اما دسترسی کامل برای همه زنان، گروه‌های سنی خاص و افراد معلول هنوز نیازمند اهتمام وزارت ورزش و جوانان است. پیش‌بینی بودجه برای این طرح نیازمند پیمایش دقیق است و با توجه به نوع امکانات، متفاوت خواهد بود. به‌عنوان مثال، هزینه احداث زمین چمن مصنوعی با یک سالن چندمنظوره مجهز، کاملاً متفاوت است. توسعه عدالت ورزشی تنها مسئولیت دولت نیست؛ دهیاری‌ها و شرکت‌های فعال در مناطق محروم و نفت‌خیز نیز سهم دارند. نکته مهم دیگر، نگهداری اماکن ورزشی است که هزینه‌بر بوده و نیازمند درآمد یا یارانه هدفمند برای بهره‌برداری مؤثر است. در این راستا، یارانه ورزشی می‌تواند مشابه یارانه فرهنگی یا غذایی به افراد مناطق محروم تعلق گیرد تا امکان استفاده از اماکن ورزشی فراهم شود، در حالی که درآمد ناشی از بهره‌برداری از امکانات حذف نمی‌شود و اطمینان استفاده مردم نیز حفظ خواهد شد. در نهایت، بودجه صرفاً به ساخت سالن یا فضا محدود نمی‌شود؛ نگهداری و بهره‌برداری صحیح از این فضاها نیز بخشی اساسی و جدایی‌ناپذیر از توسعه عدالت ورزشی و اجتماعی است.
انتهای پیام/