اقتصاد ایران نیازمند اصلاحات عمیق تر

گروه سیاسی: به‌عنوان یک شهروند معتقدم قیمت واقعی بنزین به مراتب بیشتر از نرخ فعلی است، بویژه اگر نرخ بنزین در ایران را با نرخ همین سوخت در کشورهای اطراف مقایسه کنیم. بنابراین تصمیم دولت در این رابطه اشتباه نیست. اما آنچه محل بحث است، روند اجرای اصلاحات است، زیرا به نظر می‌رسد این روند اجرایی یا روند اصلاحی نمی‌تواند کشور را به نتیجه دلخواه برساند.

سیاست‌های اصلاحی باید همراه و همراستا و همزمان با دیگر سیاست‌های اصلاحی در حوزه‌های دیگر باشد تا بتواند پیشروی بیشتری را برای کشور رقم بزند. به عنوان مثال در کشور ما به ندرت اتفاق می‌افتد که حقوق و دستمزدها متناسب با نرخ تورم افزایش یابد.

بنابراین می‌توان انتظار داشت افزایش قیمت بنزین برخی فشارهای تورمی را ایجاد کند. این درحالی است که اگر مانند بسیاری از کشورها، هم نرخ حقوق و دستمزد و هم نرخ بنزین و دیگر اقلام، همراستا و به صورت متوازن، اما همراه با نرخ تورم افزایش می‌یافت، مشکلی چندانی به وجود نمی‌آمد. اما امروز افزایش نیافتن قیمت بنزین، برق، گاز و حمل‌و‌نقل برپایه تورم، بار سنگینی را بر بودجه دولت تحمیل کرده است.

مسأله دیگر هدفمند شدن یا تعیین نقاط اصابت دقیق‌تر یارانه‌هایی است که دولت می‌پردازد. اگر بخشی از این یارانه‌ها صرف حوزه‌هایی چون تولید و اشتغال شوند، می‌توانند به طور کلی رفاه جامعه را افزایش دهند. بویژه اینکه با رونق تولید، اقتصاد جامعه به صورت خود به خودی نیازهای خود را تأمین می‌کند و دیگر نیازی به حمایت‌های مستقیم دولت هم نخواهد بود. درحالی که برداشت منابعی از بخشی از جامعه یا دولت و پرداخت مستقیم آن به بخش دیگری از جامعه در درازمدت نمی‌تواند کارآمدی پایداری را در رفع فقر از خود نشان بدهد. آنچه امروز ایران در زمینه اصلاحات اقتصادی به آن نیاز دارد، اصلاحات بزرگ‌تر در سیاست‌گذاری است.

امروز می‌بایست کارشناسان حوزه‌های مختلف و نمایندگان اقشار گوناگون جامعه دور هم جمع شوند، نظراتشان را جمع‌بندی کنند تا یک برنامه جامع و علمی برای کشور تدوین شود. در مجموع، اصلِ تصمیم برای اصلاح قیمت‌ بنزین الزاماً تصمیم غلطی نیست؛ اما می‌توانست همراه با شیوه‌های اصلاحی فراگیر باشد، نه اصلاح جزئی .