«روزی روزگاری آبادی» قصه‌ متفاوتی دارد/ یک سریال سخت و پر لوکیشن‌

ایران آنلاین: محمد فیلی، بازیگر سریال «روزی روزگاری آبادی» درباره حضور در جمع بازیگران این سریال اظهار کرد: کارهای قبلی که در این سال‌ها انجام داده بودم، همگی از نظر شکل، قواره، فرم و حتی قصه نزدیک به هم بودند و تقریباً همه در یک مقطع تاریخی روایت می‌شدند. قصه سریال «روزی روزگاری آبادی» اما برای من دارای تازگی بود و جذابیت خاص خودش را داشت. دوست داشتم پس از مدت‌ها که در فضاهای دیگری کار کرده بودم، دوباره بتوانم چنین تجربه‌ای را داشته باشم. می‌دانستم که کار با این گروه قطعاً بهتر و تماشاگرپسندتر خواهد شد، برخلاف بعضی کارهایی که صرفاً برای پر کردن آنتن ساخته می‌شوند.

وی ادامه داد: من در این سریال در نقش خان روستای شادآباد ایفای نقش می‌کنم که در ابتدا قرار بود لهجه کرمانی داشته باشد، اما ازآنجایی‌که در ایفای این لهجه کمی ناتوان بودم و ممکن بود برای مخاطب قابل‌باور نباشد، در نهایت تصمیم گرفتیم که داستان را به این صورت روایت کنیم که گروهی از مهاجران به کرمان آمده و در آنجا مانده‌اند و با لهجه شیرازی صحبت می‌کنند و من نقش خان را با لهجه شیرازی بازی کردم.

بازیگر «روزی روزگاری آبادی» درباره تجربه همکاری‌اش با حسین سهیلی‌زاده و سایر عوامل سریال گفت: آقای سهیلی‌زاده به کار خود مسلط است. امیدوارم سریال «روزی روزگاری آبادی» نیز مورد پسند مخاطبان واقع شود.

فیلی در ادامه به چالش‌های موجود در نقش خود اشاره کرد و گفت: در قصه ما دو خان حضور داشتند. من نقش یکی از خان‌ها را دارم که درگیر رقابت با خان دیگر بر سر پسته و انبارداری و فروش می‌شود. البته این شخصیت‌ها گاهی شیطنت‌هایی هم در کار خود دارند، مثل پنهان‌کردن بخشی از محصول که در نهایت لو می‌روند؛ اما چالش اصلی این کار برای من در اجرا یا خود نقش نبود، بلکه در مسائل تولید و لوکیشن‌ها بود. ما حدود ۱۵۰ نفر عوامل داشتیم و در لوکیشن‌های مختلفی فیلم‌برداری می‌کردیم؛ از ۴۰ کیلومتری ساوه گرفته تا جاهای دیگری که مدنظر کارگردان بود. این حجم جابه‌جایی و نیروی انسانی، کار را سنگین می‌کرد.

بازیگر سریال «روزی روزگاری آبادی» همچنین به این روزهای خود اشاره کرد و گفت: متأسفانه در حال حاضر به دلیل یک آسیب‌دیدگی مشغول استراحت هستم. مدتی قبل برای ضبط برنامه شب یلدا مشغول کار بودم و در بازگشت به فرودگاه، به دلیل تاریکی زمین خوردم و هر دو زانویم آسیب جدی دید. الان خانه‌نشین هستم تا ببینم چه زمانی این زانوها خوب می‌شوند و می‌توانم دوباره کار را از سر بگیرم.

وی در پایان گفت: بزرگ‌ترین آرزوی من این است که نویسندگان و کارگردان‌های خوبی که داریم، دلسرد نباشند و با قوت کار کنند. کارگردانان بزرگی داریم که می‌توانند سریال‌های جذابی برای تلویزیون بسازند. ما خودمان فرهنگ اصیل و غنی خودمان را داریم. مردم از دیدن فرهنگ و آداب‌ورسوم خودشان، مثل همین شب چله بیشتر لذت می‌برند تا اینکه بنشینند و مثلاً دورهمی‌های بی‌محتوا در یک رستوران خارجی را تماشا کنند. امیدوارم این اتفاق بیفتد.