پروپاگاندا در دریا؛ چرا آمریکا انگشت اتهام را به سوی تهران نشانه رفته است؟

گروه بین الملل ایران آنلاین- محمد بیات: با گذشت صدوهفتاد پنج روز از عملیات طوفان الاقصی همچنان دامنه التهابات و  این تنش ژئوپلیتیکی در سراسر منطقه غرب آسیا احساس می‌شود. در حالی که مذاکرات دوحه برای رسیدن به نقطه آتش بس و تبادل اسرا با وضعیت «بن بست» مواجه شده، شورای امنیت سازمان ملل در اقدامی نادر بدون حتی یک رای منفی قطعنامه پایان فوری جنگ در غزه را به تصویب رساند. با به صدا درآمدن شمارش معکوس ارتش اسرائیل برای آغاز حمله نظامی به رفح به نظر می‌رسد واشنگتن با افزایش اقدامات در حوزه دیپلماتیک و بشردوستانه قصد دارد تا مسیر خود را از تل‌آویو جدا کند.

شاید یکی از مهم‌ترین دلایل افزایش علاقه آمریکایی برای پایان جنگ در منطقه، تداوم حملات هدفمند ارتش ملی یمن به کشتی‌ها و منابع رژیم صهیونیستی و متحدان غربی آن در محدوده دریای سرخ باشد. این در حالی است که ارتش آمریکا با همراهی متحدان خود ابتدا اقدام به تأسیس ائتلاف دریایی «نگهبانان رفاه» و سپس تشکیل ائتلاف هوایی برای حمله نقاط راهبردی در یمن کرد. حال ناتوانی آمریکا برای متوقف کردن مقاومت یمن سبب شده است تا دستگاه تبلیغاتی این کشور انگشت اتهام را به سوی تهران گرفته و ایران را به عنوان عامل اصلی ناامنی در دریای سرخ معرفی کنند نه نسل کشی صهیونیست‌ها در باریکه غزه! برهمین اساس در ادامه این یادداشت سعی خواهیم کرد تا با توجه به پروژه امنیتی‌ سازی جایگاه ایران در خاورمیانه، نگاهی به عملیات روانی غربی‌ها علیه تهران بپردازیم. 

بلومبرگ به نقل از فرمانده ناوگان دریایی آمریکایی در عملیات جاری در دریای سرخ مدعی شد که ارتش آمریکا توانسته بخشی از توان رزمی حوثی‌ها را کاهش دهد. این منبع آگاه مدعی شد که میزان حملات انصارالله کند شده و این گروه‌ از پهپادهای غیرپیشرفته برای حمله به اهداف خود بهره می‌برد. علاوه بر این منابع آمریکایی مدعی اند که ایران با استقرار کشتی در نزدیکی آب‌های جیبوتی کمک‌های اطلاعاتی- پشتیبانی به مقاومت یمن ارائه داده است. این خبرگزاری آمریکایی در ادامه مدعی شد که عبدالرضا شهلایی فرماندهی حملات در ماه اکتبر را بر عهده داشته است. در این خط عملیات روانی به نظر می‌رسد آمریکایی‌ها قصد دارند تا تهران را به عنوان متهم اصلی شرایط ناپایدار منطقه معرفی کنند. 

به نتیجه نرسیدن مذاکرات صلح در دوحه- قاهره سبب پیچیده تر شدن معادلات نظامی- سیاسی شده است. از یک سو همچنان درگیری میان نیروهای اسرائیلی- آمریکایی و محور مقاومت در هفت جبهه ادامه دارد و از سوی دیگر اعضای شورای امنیت برای احیای اعتبار این نهاد بین‌المللی و در عین حال پاسخ به فشارهای افکار عمومی قطعنامه‌ای برای پایان فوری جنگ در غزه به تصویب رساندند. در چنین شرایطی برنامه ریزی ارتش اسرائیل برای حمله به رفح، احتمال گسترش دامنه جنگ در سایر نقاط منطقه را افزایش داده است. افزایش دامنه حملات در جبهه شمالی تا تظاهرات گسترده مردم اردن در برابر سفارتخانه اسرائیل نشان دهنده میزان خشم افکار عمومی در برابر اقدامات آتی اسرائیل است. حال باید منتظر ماند و دید که سلسله این اقدامات چه تأثیری بر روی روند تحولات در دریای سرخ برجای خواهد گذاشت؟

پذیرش قدرت انصارالله یمن در محدوده شمال اقیانوس هند دو معنا برای آمریکا و متحدان این کشور در منطقه غرب آسیا دارد. نخست پذیرش قدرت بازیگری جدید در کرانه دریای سرخ و دوم اعتراف به ناتوانی بزرگ‌ترین ارتش جهان برای برقراری امنیت در کانال سوئز- باب المندب. برهمین اساس رسانه‌های جریان اصلی گاه بی‌گاه با مطرح کردن اتهاماتی همچون کمک‌های تسلیحاتی، مستشاری و اخیراً هدایت مستقیم جنگ از سوی نیروهای ایرانی سعی دارند تا علاوه بر کاهش وزن انصارالله در معادلات منطقه، تهران را متهم به برهم زدن امنیت تجارت بین‌المللی در آب‌های دریای سرخ کنند. به نظر می‌رسد آمریکایی‌ها برای فرار از پیامدهای جنگ غزه و ناتوانی در روند برقراری آتش‌بس به دنبال معرفی ایران به عنوان مقصر اصلی بحران‌های جاری در منطقه هستند.