معرفی کتاب| «استراتژی و دیگر هیچ»

به گزارش گروه فرهنگی ایران آنلاین، همین ابتدای کار بد نیست بدانید که «ناصر رضوی» از مسئولان اطلاعاتی امنیتی در نهادهای عمدۀ کشور (اعمّ از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی) بوده و بیش از سی سال از عمر خود را صرفاً در حوزۀ التقاط و به طور اخص در مبارزه با سازمان مجاهدین‌خلق (منافقین) طی کرده است.

احاطۀ رضوی آن‌طور که روزی‌طلب در مقدمه این کتاب می‌آورد زمینه‌های متعددی را در بر می‌گیرد که از آغاز فاز به اصطلاح سیاسی سازمان مزبور شروع شده، دوره‌های متعدد و متنّوع و زیگزاگ‌گونۀ فاز نظامی را هم شامل می‌شود؛ از راهپیمایی براندازی سی خرداد ۱۳۶۰ تا انفجارهای بزرگ اولیه در ساختمان مرکزی حزب جمهوری اسلامی و نخست‌وزیری تا حملات جمعی توّهم‌آلودی چون راه‌پیمایی مسلحانۀ پنجم مهرماه ۱۳۶۰ و حضور مستقیم در ضربه به مرکزیت سازمان منافقین در ایران در بهمن ماه ۱۳۶۰ و ضربه‌های هولناک و سازمان‌برانداز اردیبهشت و خرداد ۱۳۶۱ که از قضا منتهی به «عملیات مهندسی» و شکنجه‌های ضدّانسانی منجر به شهادت چندین نفر از جمله سه پاسدار گشت و پی گیری حضور این جریان در اروپا و عراق و مدیریت نفوذ در آن، چه در اروپا و چه در عراق و فعل‌ و انفعالاتی که از سر ناگزیری و آچمزشدن بعد از دوم خرداد ۱۳۷۶ در پیش گرفتند، همه و همه، حضور فعّال و سازنده داشته است.

نویسنده کتاب معتقد است گفت‌وگو با فردی چون ناصر رضوی، از اغتنام فرصت‌هایی بود که تصادفاً دست داد و بسیاری از مسائل ناگفته ضمن آن مطرح شد؛ از جمله موضوعاتی که در حوزه‌های امنیتی خارج از کشور روی‌ داده بود و پیش از این جایی و مصلحتی برای بیان آن نبود. گفتن این نکته هم خالی از لطف نیست که گفتگوهای این کتاب، در زمستان سال ۱۳۹۴ انجام شده یعنی درست در سال‌هایی که سازمان مجاهدین خلق (منافقین) دچار تحولات مهمی مانند خروج کامل از عراق، پشتیبانی مالی و اطلاعاتی توسط عربستان و هم‌پیمانی با دولت افراطی ترامپ شده است.

محمدحسن روزی‌طلب، از پژوهشگران و نویسندگان تاریخ معاصر کشور است که تاکنون کتاب‌های متعددی از او منتشر شده است؛ کتاب‌هایی چون «صخره سخت»، «عملیات مهندسی»، «رعد در آسمان بی‌ابر» و کتاب اخیرِ «استراتژی و دیگر هیچ» از جمله آثار اوست.
کتاب با این جمله‌ها از زبان مصاحبه‌شونده آغاز می‌شود: « تشکیل حزب برای گرفتن قدرت است. وقتی یک گروه، سازمان یا حزب تشکیل می‌دهید و عضو می‌گیرید، می‌خواهید قدرت را به دست بیاورید.

بعضی‌ها این را تابلو می‌کنند و بالای سرشان می‌زنند و می‌گویند که برای این کار آمده‌اند؛ ولی ما ایرانی‌ها عادت داریم حرف خود را در لفافه بپیچیم و زُهدنمایی بکنیم؛ وگرنه در کلّ دنیا وقتی سازمان یا حزبی را تشکیل می‌دهند، برای این است که می‌خواهند قدرت را تصاحب کنند. گاهی در این فرایند به دنبال اهداف مثبتی هستند؛ که البته هیچ‌کس نمی‌گوید من حزب تشکیل داده‌ام که پول جیبم را زیاد کنم یا از قدرت سوء‌استفاده کنم؛ ولی به هرحال، همۀ احزاب و گروه‌ها یک سری اهداف را اعلام می‌کنند.

گاهی ‌اوقات این اهداف واقعی‌اند و گاه غیرواقعی. آن ‌دسته از اهداف که واقعی‌اند، بعضاً جنبۀ ملی دارند؛ مثلاً با شعارهایی برای پیشرفت و توسعه کشور (از احزاب زمان شاه مثل «حزب ایران نوین» گرفته تا احزاب بعد از انقلاب)؛ در این‌باره نباید تردید کرد. فرض کنید کسی می‌گوید من حزب تشکیل داده‌ام که مثلاً راه‌ها را درست کنم. در مسیر فعالیت حزب، ممکن است این اتفاق هم بیفتد، اما هدف از تشکیل حزب نمی‌تواند درست کردن جاده‌ها باشد! یک موقع گفته می‌شود هدف از تشکیل حزب، دست‌یابی به همۀ قدرت است و در مواقعی بخشی از قدرت.»

ناصر رضوی در بخش دیگری از کتاب هم به این نکته اشاره می‌کند که «اگر می‌خواهید چیزی از جنگ چریکی شهری در ذهن شما بیاید، فیلم «حکومت‌نظامی» و «Z» را ببینید. اگر فیلم «حکومت‌نظامی» را ببینید، متوجه می‌شوید تسلط، دسترسی‌ها و قدرت گروه‌های چریکی بر اوضاع و احوال شهرها بیشتر از حکومت است؛ مثلاً وقتی می‌خواهند بانک بزنند، این‌قدر قدرت می‌گیرند که آرام آرام بزرگ می‌شوند و شهر را می‌گیرند. جنگ پارتیزانی هم دو نوع است. می‌گویند سرباز را هم باید از روستاها بگیرد ـ مثل مائو، ولی یک تئوری دیگر می‌گوید در رژیم‌های سرمایه‌داری اگر سرباز را از داخل شهرها بگیرید و به کوه و جنگل ببرید و در آن جا متمرکز کنید، چهار مرحله دارد: بزن و در رو، بزن و بایست، منطقه آزادکن، پیشروی به سمت پایتخت.

در وهلۀ اول این‌قدر قدرت ندارید؛ مثل سیاهکل.» کتاب دربردارنده اطلاعات دقیق و دست‌اولی‌ست از فعالیت سازمان مجاهدین و هر آنچه شاید تا امروز کمتر دیده، خوانده و شنیده شده است. «استراتژی و دیگر هیچ» در ۲۵۶ صفحه و قیمت ۸۰ هزار تومان توسط انتشارات مؤسسه فرهنگی مطبوعاتی ایران منتشر و روانه بازار شده است.