عیدیان: اصلاً به طلا فکر نمی‌کردم

به گزارش گروه ورزشی ایران آنلاین، نازنین عیدیان، آخرین سال حضورش درجوانان را تاریخی تمام کرد. با مدال طلای جوانان آسیا و رکورد شکنی ۵۲ صدم ثانیه‌ای ماده ۴۰۰ متر با مانع ایران. خودش هم معتقد است بهتر ازاین نمی‌شد: «واقعا بهترازاین نمی‌شد. با این اتفاق هم رکورد ملی جوانان و بزرگسالان ایران شکسته شد و هم طلایی تاریخی برای دوومیدانی جوانان گرفتم.(با خنده) خدا را شکر می‌کنم که سرود ایران در استادیوم طنین‌انداز شد و پرچم ایران بالا رفت. بابت این اتفاق خیلی خوشحالم.»
نازنین ومربی‌اش تا قبل ازدورمقدماتی، اصلاً به مدال طلا فکر نمی‌کردند: «یک هفته قبل از مسابقه رقبای اصلی من مشخص نبودند، من هم به خاطررقبای سرسختم پیش‌بینی مدال را داشتم اما اصلاً به مدال طلا فکر نمی‌کردم تا دور مقدماتی که با اولی فینالیست شدم و درصدی شانس برای مدال طلا قائل شدیم.»
دونده ۴۰۰ متر با مانع ایران، در۵ متر آخر مسابقه فینال، برای قهرمانی استارت زد: «سطح مسابقه واقعاً خوب بود. رکوردها را ببینید متوجه می‌شوید که من ۴ صدم ثانیه با نفر دوم اختلاف داشتم و نفر سوم ۵۹ ثانیه دویده بود و من اگر رکورد سال قبلم را می‌دویدم پنجم می‌شدم. رقابت خیلی نزدیک بود و من تا حدود ۳۰۰ متر نفر چهارم یا پنجم بودم و ۱۰۰ مترآخریکی، یکی رقبایم را گرفتم و ۵ مترآخرهمه را جا گذاشتم و استارت قهرمانی را زدم و اولین نفراز خط پایان رد شدم.»
اوشب قبل ازفینال، به خاطر استرس راحت نخوابیده: «من برای این مسابقه استرس خیلی خیلی زیاد داشتم، چرا که هر کسی مرا می‌دید می‌گفت ان شاءالله طلا می‌گیری و به خاطرهمین در ذهنم مرور می‌کردم که اگر من خدای ناکرده به هر دلیلی طلا نگیرم و نقره بگیرم، آن نقره برایم خیلی بی‌ارزش است.»
قهرمانی دختر دونده ایرانی، همه را وادار به تحسین کرد: «قهرمانی من برای آسیایی‌ها تعجب آورنبود، اما همه تیم‌ها بعد ازقهرمانی، به من تبریک می‌گفتند بویژه کشورهای عربی مثل کویت، امارات، حتی چینی‌ها. ژاپنی‌ها از من عکس گرفتند. حتی روز بعد ازمسابقه وقتی برای صبحانه رفتم یکی از مربیان قطر با تبریک به من گفت خیلی خوب دویدی.»
عیدیان امیدواراست سهمیه بگیرد: «امیدوارم یک روزی هم من بتوانم سهمیه المپیک بگیرم. خوشحالم این مسیررا فرزانه فصیحی طی کرده و او الگوی ماست. اما من امکانات، اردو و مسابقات تدارکاتی نیاز دارم تا برای قهرمانی جهان آماده شوم.»

خبر‌نگار: مهری رنجبر