دو پرونده مهم سیاست خارجی ایران

به گزارش گروه سیاسی ایران آنلاین، نصرالله تاجیک در یادداشتی نوشت: بهره‌مندی از نگاه راهبردی و دوراندیش، پیش‌نیاز اصلی برای شناخت صحیح موضوع و ادراک درست و ارائه یک تحلیل منطبق یا نزدیک به واقعیت درباره پدیده‌های روابط بین‌الملل و سیاست خارجی است. بعد از این مرحله است که با نگاه به ظرفیت‌های داخلی، اراده مجموعه سیستم سیاسی و میزان توانمندی، درخصوص نحوه مواجهه با اولویت‌های سیاست خارجی تصمیم گرفته خواهد شد.
با این مقدمه می‌توان گفت که در حال حاضر دو موضوع تنظیم رابطه با دولت ترامپ و پرونده هسته‌ای اولویت‌های سیاست خارجی ایران در آینده نزدیک خواهند بود که نتایج هرکدام از آنها تأثیرات بلندمدتی برای روندهای آتی منطقه و سرنوشت کشور خواهد داشت. به‌زعم نگارنده، موضوع تنظیم رابطه با دولت ترامپ با محوریت تحولات غرب آسیا و اسرائیل می‌تواند اولویت اول و حساس‌تر از مسأله هسته‌ای باشد. چنانچه هیأت حاکمه کشور نیز در جمع‌بندی خود به همین نتیجه برسد؛ گام بعدی آن است که تصمیم مشخصی درخصوص سازنده بودن یا نبودن مذاکره و تعامل با دولت ترامپ گرفته شود.
به عبارت دیگر، مجموعه تصمیم‌گیر کشور باید به جمع‌بندی شفافی برسد که آیا مذاکره و دیالوگ با دولت ترامپ تأمین‌کننده منافع ملی است یا اینکه کار کردن با دولت جدید امریکا دستاوردی برای کشور نخواهد داشت. در هر دو صورت، این تصمیمات باید با رویکرد مسئولانه و پشتوانه برنامه علمی - عملیاتی و عقلانی روشنی باشد که همراهی و همسویی افکار عمومی را در کنار دیگر منابع و ظرفیت‌های داخلی داشته باشد.
در اینجا ذکر این نکته ضروری است که چنانچه تصمیم بر مذاکره و حل مسأله با امریکا در چهارچوب دیپلماسی باشد، اتخاذ ادبیات متناسب با روابط بین‌الملل و حقوق بین‌الملل برای پیشبرد اهداف تأمین‌کننده منافع ملی یک ضرورت انکارناپذیر است. موضوعاتی که همسویی و تأیید نهادهای بین‌المللی و کشورهای دیگر از جمله جهان اسلام را در مجامع بین‌المللی داشته باشد. اما چنانچه به هر دلیل هیأت حاکمه کشور به این نتیجه رسید که حل مسائل با امریکا بخصوص در موضوعات منطقه غیرممکن خواهد بود، پرونده هسته‌ای با محوریت تعامل با اروپا و آژانس با هدف ممانعت از حرکت طرف‌های برجام به اسنپ‌بک باید در دستور کار باشد.