بهشت پرندگان مهاجر جان دوباره می‌گیرد
دولت چهاردهم با عبور از تفکرات جزیره‌ای و با تحقق برنامه پمپاژ و انتقال پنج میلیون مترمکعبی آب، گام های عملیاتی و موفقی برای احیای تالاب میانکاله معروف به بهشت پرندگان مهاجر برداشته است.
به گزارش گروه استان‌های ایران آنلاین، تالاب میانکاله را باید بهشت پرندگان و پرنده‌نگری نام نهاد؛ سی و ششمین تالاب ثبت شده دنیا و نخستین تالاب ثبت شده در کنوانسیون تالاب‌های بین المللی رامسر و یکی از ۶۵۰ ذخیره گاه زیست کره جهان با ۴۸ هزار هکتار وسعت در شرق استان مازندران و در همجواری با استان گلستان واقع شده است و سالانه ۱۳۰ گونه از پرندگان مهاجر را با جمعیت حدود ۱.۵ میلیون بال میزبانی می کند.
این پناهگاه حیات وحش علاوه بر کریدور مهاجرت فصلی برای پرندگان، همه ساله به تنهایی بیش از نیم میلیون پرنده از انواع مرغابی، فلامینگو، پلیکان، پاخاکستری، قوی، انواع اردک، لک لک، درنای خاکستری، عقاب دریایی را در آب‌های خود سکنی می دهد.
این تالاب که رویشگاه و زیستگاه تعداد بیشماری از گونه های در معرض خطر است، در سال ۱۳۵۵ به عنوان یکی از ذخیره‌گاه‌های زیست سپهر به کمیته برنامه «انسان و کره» یونسکو معرفی و انتخاب شد.
تالاب میانکاله به عنوان محل زاد و ولد و پرورش ماهیان گونه های مختلفی چون کپور، انواع کفال، کلمه، سفید، ماش و کاراس، مورد توجه است. پستانداران این منطقه نیز شامل مارال، یوزپلنگ، گربه جنگلی، شغال، گراز، روباه، خرگوش، جوجه تیغی، انواع خفاش و جوندگان کوچک است.
همین میزان سابقه کافی است تا به ظرفیت عظیم گردشگر پذیری تالاب بین المللی میانکاله پی برد. به طور حتم باید به این ناحیه سفر کرد تا به زیبایی و دلنشینی میانکاله پی برد که در هم‌نوایی درختچه‌های درخت انار دشت جا خوش کرده است. این منطقه با آب و هوای خوب و معتدل در اغلب فصول سال زیبایی و سرسبزی وصف ناپذیری دارد که چشم هر بیننده و گردشگری را به خود خیره می کند.
علاوه بر این به دلیل دور بودن از مناطق غربی و مرکزی استان که گرفتار در هجوم ویلاسازی و تغییر بافت است، بهشهر و میانکاله از مناطق بکر مازندران هستند که هنوز طعم و شیرینی طبیعت و سنت با هویت بومی را حفظ کرده اند.
عزمی برای نجات بهشت پرندگان
در این ارتباط مدیرعامل آب منطقه ای مازندران از انتقال آب به سمت تالاب های شرق استان برای بهبود وضعیت آن خبر داد و گفت: امسال پنج میلیون مترمکعب آب به میانکاله رسید.
حیدر داوودیان در دیدار با مدیرکل و معاونان حفاظت محیط زیست مازندران با بیان این‌که بهبود وضعیت تالاب‌ها یکی از نقاط مشترک ۲ دستگاه آب منطقه‌ای و حفاظت محیط زیست است، اظهار کرد: انتقال آب به سمت تالاب‌های شرق مازندران به ویژه تالاب میانکاله با استفاده از زیرساخت‌های آبیاری در شبکه گلورد یکی از اقداماتی است که در سال‌های اخیر به عنوان یکی از برنامه‌های جاری و مستمر مورد توجه آب منطقه‌ای مازندران قرار دارد و امسال نیز این موضوع با رهاسازی نزدیک به ۱۲ میلیون متر مکعب آب در چند مرحله انجام شد.
وی افزود: در شبکه آبیاری و زهکشی گلورد آبراه‌ها و زهکش‌هایی ایجاد شد که علاوه بر نقش مهم‌شان در توزیع مناسب آب کشاورزی و رساندن آب به آب‌بندان‌ها، برای انتقال آب به تالاب‌های میانکاله، لپو، شیرخان و پلنگان نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند.
مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای مازندران با اشاره به وجود تنش آبی در شرق مازندران خاطرنشان کرد: این حوضه آبریز آب زیادی ندارد که به میانکاله انتقال داده شود. طبق بررسی‌ها در حوضه نکارود حداکثر آبی که طی یک سال بر اثر سیلاب و همچنین تجمیع رودخانه‌های دیگر به سمت دریا می‌رود حدود ۱۴ تا ۱۵ میلیون است که می‌توان آن را به سمت تالاب‌های شرق استان هدایت کرد.
داوودیان وجود آب‌بندان‌ها و زمین‌های کشاورزی در مسیر رسیدن آب به تالاب میانکاله را یکی از دلایل کاهش سهم‌بری میانکاله از آب رها شده برشمرد و تصریح کرد: البته این که آب به تالاب می‌رسد یا نه موضوع دیگری است. زیرا در مسیر انتقال یک سری آب‌بندان‌هایی از گذشته وجود داشت که آب رها شده وارد این آب‌بندان‌ها می‌شود و برای کشاورزی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
وی با بیان این‌که سال ۱۴۰۲ حدود ۴.۵ میلیون متر مکعب آب نکارود از کانال‌های شبکه آبیاری و زهکشی گلورد به میانکاله انتقال یافت، گفت: امسال با برنامه‌ریزی‌های انجام شده حدود ۱۲ میلیون متر مکعب آب از نکارود به سمت کانال‌های آبرسان منتهی به میانکاله رهاسازی شد که بر اساس برآوردها حدود ۵ میلیون متر مکعب از این میزان آب به میانکاله رسیده و هفت میلیون متر مکعب دیگر نیز وارد سه تالاب لپو، شیرخان و پلنگان و آب‌بندان‌های مسیر شده است.
مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای مازندران اظهار کرد: منبع اصلی تأمین آب میانکاله دریای خزر است و متأسفانه پسروی چشمگیر آب دریای خزر سبب شده که تالاب میانکاله وضعیت مناسبی نداشته باشد. با این حال تلاش می‌شود که با انتقال آب از شبکه گلورد به تالاب میانکاله و سه تالاب دیگر باعث شده وضعیت این زیستگاه‌ها وخیم‌تر نشود.
داوودیان اظهار کرد: در حال حاضر تنها راهی که کمک می‌کند تا میانکاله آب پایداری داشته باشد تکمیل کانال سراسری انتقال آب غرب به شرق استان است تا این کانال کمبود آب در شرق را از آب مازاد غرب تأمین کند.
وی خاطرنشان کرد: با توجه به پسروی آب دریای خزر تغییراتی در شکل و ساختار طرح انجام شده و در صورت اجرا می‌تواند یک تا ۲ مترمکعب بر ثانیه آب را به شرق استان انتقال دهد. البته اجرای این طرح که نزدیک به ۲ دهه است متوقف شده، به اعتبارات بسیار کلان و زیادی نیاز دارد.
مازندران دارای ۲ تالاب بین‌المللی میانکاله و فریدونکنار و چندین تالاب و آبگیر محلی چون ساهون، لپو و پلنگان، ولشت، استخرپشت، گل‌پل، خضر نبی، شورمست، دریوک، سراندون و بالندون، گز و کندوچال است.
مازندران همچنین افزون بر ۸۰۰ قطعه آب‌بندان به مساحت ۱۷ هزار هکتار دارد. همه ساله در فصل زمستان ۹۰ گونه پرنده مهاجر زمستان گذران با جمعیت حدود یک میلیون بال به مازندران مهاجرت می‌کنند.
بر اساس آمارهای رسمی، تاکنون بیش از ۴۹۰ گونه جانوری از رده‌های مختلف مهره‌داران اعم از پرندگان، پستانداران، خزندگان، دوزیستان و ماهی‌ها در زیست‌بوم مازندران شناسایی شده‌اند.
پرندگان با ۳۱۷ گونه از ۵۸ خانواده، پستانداران با ۶۳ گونه و ۱۹ خانواده، دوزیستان با ۹ گونه از ۶ جنس و ۶ خانواده، خزندگان با ۲۶ گونه از ۲۱ جنس و ۱۱ خانواده و ماهی‌ها با ۷۵ گونه بخشی از تنوع زیستی حیات وحش مازندران را تشکیل می‌دهند.
انتهای پیام/