وقتی تعارض‌ها همسو می‌شوند

کیوان کثیریان در تحلیل فضای رسانه‌ای شکل گرفته علیه این «سریال» و تعیین‌کننده بودن این جریان به «ایران» می‌گوید: «شکل گرفتن ساترا از ابتدا محل اشکال بود و ساختار آن به گونه‌ای شکل گرفته که ضمانت اجرایی ندارد. بر همین اساس آثار برخی پلتفرم‌ها بدون تأیید نهایی این نهاد پخش می‌شود. در واقع اشکال مطرح شده منحصر به سریال «تاسیان» نیست و تعداد قابل توجهی از سریال‌ها و برنامه‌های پلتفرم‌ها با همین روند پخش می‌شوند اما به نظر می‌رسد «تاسیان» مورد خوبی برای نحوه عمل پلتفرم پخش کننده آن بوده است. جریان شکل گرفته علیه این سریال همه‌جانبه و هماهنگ بوده است. نمی‌توان منکر برخی نقاط ضعف سریال از فیلمنامه تا اجرا شد و اتفاقاً می‌شود راجع به آن مفصل حرف زد اما مسأله این است که به نظر می‌رسد حمله‌هایی که از طرف برخی رسانه‌های تندرو و برنامه اینترنتی یکی از طیف‌های سیاسی علیه «تاسیان» مطرح می‌شود، پیاده کردن یک سناریوی از پیش تعیین شده و جریانی حساب شده است. مطرح شدن موضوعات شخصی و بی‌اساس درباره کارگردان یک نمونه از شواهدی است که نمی‌توان دیگر با نگاه خوش‌بینانه انتقادات را باور کرد.»
کثیریان با اشاره به موانعی همچون محدودیت‌های مجازی تینا پاکروان در یک برهه زمانی برای امکان پخش «تاسیان» می‌گوید: «تا جایی که من در جریانم، ساترا فیلمنامه سریال را خوانده و تا حدی نظر منفی جدی وجود نداشته است. اما طبق روال معمول، حالا درگیر نکته نظرات مختلف و ایجاد فشارهای رسانه‌ای شده و در نهایت پخش سریال دچار مشکل شده.» این منتقد سینما هم‌رأی شدن دو طیف متضاد در مخالفت با سریال را هم از شگفتی‌های جریان شکل گرفته علیه این سریال عنوان می‌کند و در توضیحات تکمیلی می‌افزاید: «نمی‌شود که هم طرفداران نظام و هم مخالفان آن در زمره معترضان به «تاسیان» باشند. به هر حال سازنده سریال یک رویکردی در اثرش دارد، نمی‌شود که هم با نظام مشکل داشته باشد و هم با سلطنت‌طلبان و هم با چپ و راست و... جمع اینها شدنی نیست. همسو شدن یکسری افراد به این شکل، تأمل‌برانگیز است. لابد یک جای کار می‌لنگد.»

نقد آری، اتهام نه
کیوان کثیریان با اشاره به برخی انتقادات مطرح شده می‌گوید: «یک همصدایی شکل گرفته که انگار همه نسبت به روابط و نوع لباس و صحنه در سال 56 و 57 تسلط دارند و فقط سازندگان سریال اینها را بلد نبودند. من موافق نقد هستم اما باید کارشناسان هر رشته با استناد درباره هر چیز حرف بزنند. اگر تاریخ جز این است، با نگاه کارشناسانه درباره آن بحث شود. اما اینکه اتهامات عجیب سیاسی بزنیم نیاز به اثبات دارد و نمی‌شود هر حرفی را مطرح کرد. همچنین بحث‌هایی مثل اینکه ساواک این طوری نبوده و آن طوری بوده با یک حکم کلی قابل احصا نیست. ضمن آنکه داستان تازه شروع شده و هنوز چیزی از ماجرا ندیده‌ایم که با این قطعیت قضاوت کنیم. اینها مسائلی است که سازندگان سریال باید در باره آن توضیح دهند. اینکه فرض را بر این بگذاریم که تینا پاکروان قصد تطهیر این و آن را داشته و  چنین برخوردی با او کنیم که نمی‌شود نقد. اینکه سویه‌های سیاسی به ماجرا بدهیم و متهم کنیم، خارج از قواعد نقد است. ضمن اینکه در حیطه اتهام‌زنی هم باید با استناد به مدرک حرف زده شود. همین طوری که نمی‌شود.
متأسفانه حالا همه آدم‌هایی که می‌توانند کامنت بگذارند، تصورشان این است که لابد کارشناس هم هستند. در حالی که بحث کارشناسی نیاز به استدلال دارد.» کیوان کثیریان معتقد است برای تخریب سریال، پروژه‌ای تعریف شده و همزمانی توأمان چند اتفاق تصادفی نیست. او می‌گوید: «صحنه شرب خمر در بقیه سریال‌ها و فیلم‌ها هم هست؛ چرا الان فقط در «تاسیان» به چشم آمده است؟ این موارد در حالی است که همه ما می‌دانیم فضای قبل از انقلاب متفاوت از بعد آن است و نمی‌توان مثلاً میهمانی‌ها و جمع‌های خانگی طیف خاص را به شکل عینی تصویر کرد اما سریال تا آنجا که توانسته، تلاش کرده از محدودیت‌ها فرار کند، فضا را بشکند و به واقعیت آن ایام نزدیک کند. چه کسی در این دست میهمانی‌ها حجاب داشت؟ درباریان و همه آدم‌های این طیف قبل از انقلاب باحجاب بودند؟ وقتی در زمانه‌ای مشروب آزاد بوده، سریال هم نشان داده؛ آیا برای مخاطب این ذهنیت ایجاد نمی‌شود که خب قبل از انقلاب که همه باحجاب بودند، به جای مشروب آب پرتقال می‌خوردند، میهمانی‌هایشان سالم و خوب بود و... پس به چه چیزی اعتراض و انقلاب کردید؟ مثل فیلم‌های جنگی در یک دوره از تاریخ سینما که رزمنده‌ای یک تیر شلیک می‌کرد و ده‌ها عراقی‌ نقش زمین می‌شدند یا با یک حرکت تمام لشکر دشمن فرار می‌کرد به منطق لازم برای درام توجه نمی‌شود.»
او در پاسخ به این سؤال که با توجه به حواشی ایجاد شده پیرامون «اکنون» سروش صحت و برنامه عادل فردوسی‌پور و... به نظر می‌رسد هجمه‌های شکل گرفته علیه این سریال هم مبتنی بر سیاست حذف برخی چهره‌ها باشد، می‌گوید: «بله، به نظر می‌رسد همین طور است. مطرح کردن این بحث‌ها که ساختن فیلم تاریخی به تینا پاکروان می‌آید یا نمی‌آید، حرف کارشناسی و در حوزه نقد و روزنامه‌نگاری نیست.»