وفاق ملی؛ شرط عبور از چالش‌ها
فاطمه مهاجرانی نوشت: «در مقابل، هرگونه شکاف و تفرقه، مسیر پیشرفت را دشوارتر کرده است. بر همین اساس، دولت چهاردهم با شعار وفاق ملی و درک اهمیت اجرای آن تلاش کرده تا با سیاست‌های خود زمینه ایجاد همدلی و همراهی را در جامعه تقویت کند و تمام تلاش خود را در این زمینه انجام داده است؛ با این حال تحقق این مهم نیازمند همکاری همه نهادهای حاکمیتی و مشارکت عمومی مردم است.
به گزارش گروه سیاسی ایران آنلاین، فاطمه مهاجرانی نوشت: «در مقابل، هرگونه شکاف و تفرقه، مسیر پیشرفت را دشوارتر کرده است. بر همین اساس، دولت چهاردهم با شعار وفاق ملی و درک اهمیت اجرای آن تلاش کرده تا با سیاست‌های خود زمینه ایجاد همدلی و همراهی را در جامعه تقویت کند و تمام تلاش خود را در این زمینه انجام داده است؛ با این حال تحقق این مهم نیازمند همکاری همه نهادهای حاکمیتی و مشارکت عمومی مردم است.امروز کشور در شرایطی قرار دارد که مسائل اقتصادی، اجتماعی و بین‌المللی نیاز به تعامل، درک متقابل و هماهنگی بیشتری میان ارکان مختلف حاکمیت دارد. در چنین فضایی، وفاق ملی نه یک انتخاب بلکه یک ضرورت است؛ لذا بدون همگرایی و همکاری میان نهادهای مختلف، حل مشکلات اساسی کشور دشوار خواهد بود.بر همین اساس یکی از مهم‌ترین جلوه‌های وفاق ملی، همکاری دولت و سایر قوا در مسیر تحقق اهداف کلان کشور بوده است. دولت، مجلس، قوه قضاییه و سایر نهادهای تأثیرگذار، زمانی می‌توانند به بهترین شکل عمل کنند که میان آنها تعامل سازنده، همدلی و هماهنگی وجود داشته باشد. رویکردهای جزیره‌ای و اختلافات درونی، نه فقط مسیر توسعه را کند می‌کند بلکه باعث ایجاد فاصله میان مردم و حاکمیت خواهد شد؛ از این‌رو، سال جدید باید سال هم‌افزایی و همکاری گسترده‌تر باشد تا بتوان از ظرفیت‌های داخلی برای عبور از چالش‌ها استفاده کرد.
دولت چهاردهم، از ابتدای فعالیت خود، بر ضرورت وفاق و گفت‌وگوی ملی، شنیدن مطالبات مردم و ایجاد همدلی در جامعه تأکید داشته و در همین راستا، سعی کرده است:
۱- به مسائل معیشتی و حل مشکلات اقتصادی توجه ویژه‌ای داشته باشد؛ گرچه این موضوع یک‌شبه حل‌وفصل نمی‌شود و به زیرساخت‌هایی نیاز دارد که دولت به دنبال تقویت و ایجاد آنهاست.
۲. گفت‌وگو و تعامل سازنده با گروه‌های مختلف را توسعه بدهد؛ چرا که دولت همواره تأکید داشته برای تحقق وفاق ملی، باید صدای همه گروه‌ها و اقشار مختلف جامعه شنیده شود. برگزاری نشست‌های تخصصی با نخبگان، فعالان اقتصادی و اجتماعی، دانشگاهیان و رسانه‌ها، نشان‌دهنده این رویکرد است. احترام به دیدگاه‌های مختلف وایجاد زمینه مشارکت عمومی، لازمه تقویت همبستگی ملی‌است.
۳. همکاری با سایر قوا و نهادها؛ دولت به‌تنهایی نمی‌تواند مشکلات کشور را حل کند بلکه این مهم نیازمند همراهی و همکاری سایر قوا و نهادهای تأثیرگذار حاکمیتی است. خوشبختانه در سال گذشته شاهد تعاملات خوبی میان دولت، مجلس و قوه قضاییه بودیم اما برای تحقق اهداف بلندمدت کشور، لازم است این همکاری‌ها گسترده‌تر و سازنده‌تر شود.
از دیگر سو رسانه‌ها و نخبگان هم باید دولت را درمسیر وفاق همراهی کنند. باید از دامن زدن به اختلافات پرهیز کرده و بر تقویت امید و ایجاد فضای گفت‌وگوی سازنده تمرکز کنند و البته در این میان گروه‌های سیاسی و اجتماعی هم با تاکید بر منافع ملی از دوقطبی‌سازی در جامعه بپرهیزند.اکنون زمان آن است که با پررنگ‌تر کردن نقاط اشتراک، کنار گذاشتن اختلافات غیرضروری و تمرکز بر منافع ملی، کشور را به سمت آینده‌ای روشن‌تر و پایدارتر هدایت کنیم. ایران عزیزمان، با وفاق، همکاری و همدلی می‌تواند بر چالش‌ها غلبه کرده و در مسیر توسعه پایدار گام بردارد.»
انتهای پیام/