آیا تراکتور این بار، مسیر قهرمانی را کامل خواهد کرد؟
کابوس تونی در خواب پرشورها
بررسی تاریخ لیگ برتر نشان می‌دهد که تیم تراکتورسازی تاکنون چهار بار به مرز قهرمانی رسیده اما مجموعه‌ای از حوادث باعث شده آن‌ها در نهایت به رتبه نخست نرسند
فرشته حفیظی _ ایران آنلاین: «پرشورها»ی تبریزی یک بار دیگر در آستانه قهرمانی لیگ برتر قرار دارند اما در تاریخ این رقابت‌ها چند فصل دیگر هم بوده که تراکتورسازی به نزدیکی رویای بالا بردن جام رسیده اما دلایل مختلفی موفق به کسب عنوان قهرمانی نشده است. هربار با یک برد رقیبیان یا نتیجه نگرفتن تراکتور، آمار و ارقام امتیازها جابه‌جا شده و صدر بودن جایش را به تیم چندم بودن جدول داده است.
فصل ۱۳۹۱–۱۳۹۲
تراکتور با هدایت تونی اولیویرا، سرمربی پرتغالی، در دوازدهمین فصل لیگ برتر عملکرد قابل توجهی داشت و از هفته نوزدهم تا آخرین هفته در کورس قهرمانی بود اما دو باخت پیاپی در هفته‌های بیست و نهم و سی‌ام برابر استقلال و سپاهان باعث شد که این تیم در نهایت فصل را با با ۶۵ امتیاز پس از استقلال ۶۷ امتیازی که قهرمان آن دوره شد؛ در جایگاه دوم به پایان برساند.
فصل ۱۳۹۳–۱۳۹۴
چهاردهمین فصل لیگ برتر فوتبال ایران برای تراکتور یکی از جنجالی‌ترین فصل‌ها بود. در هفته پایانی، تراکتور نیاز به برد در بازی مقابل نفت تهران که در ورزشگاه یادگار امام تبریز هم برگزار شده بود داشت و تا دقایق پایانی با نتیجه ۳-۱ پیش بود، اما بازی با تساوی ۳-۳ به پایان رسید. این تساوی همه معادلات این تیم را در مستطیل سبز بر هم زد و با یک اشتباه محاسباتی، به یک خاطره تلخ برای هواداران این تیم تبدیل شد.
تصاویر تونی اولیویرا، سرمربی تراکتور که ظرف چند دقیقه از اشک شوق برای قهرمانی به غمی تمام نشدنی برای نایب قهرمانی رسیده بود؛ هنوز هم یکی از قاب‌های تاریخی لیگ برتر است.
آن اشتباه محاسباتی این بود که اعضای تیم و تماشاگران تراکتور به دلیل نامعلوم تصور می‌کردند که سپاهان در بازی با استقلال خوزستان نتیجه لازم را به دست نیاورده و حتی با همین تساوی نیز آن‌ها قهرمان لیگ خواهند بود اما در نهایت زردهای اصفهانی با یک امتیاز بالاتر از سرخ‌های تبریزی قرار گرفتند.
به جز ضعف در اطلاع‌رسانی و آنالیز نتایج سایر بازی‌های لیگ، ضعف دفاعی در دقایق پایانی هم دیگر دلیل ناکامی تیم بود. دریافت دو گل از نفت تهران در دقایق پایانی نشان‌دهنده مشکلات دفاعی تیم در لحظات حساس بود.
فصل ۱۳۹۸–۱۳۹۹
جذب بازیکنان مطرح و صرف هزینه‌های گزاف هم باعث نشد که تراکتورسازی با وجود تلاش‌های اعضای تیم و قرارگیری به عنوان یکی از مدعیان قهرمانی تا هفته‌های آخر، در نهایت در نوزدهمین فصل رقابت‌های لیگ برتر به مقام نخست دست یابد. تراکتور در مجموع سی هفته این رقابت‌ها، پنج هفته در رده دوم و ۱۰ هفته در رده سوم قرار داشت اما در هفته پایانی کار خود را در رده چهارم به پایان رساند.
یکی از مهم‌ترین مشکلات تراکتور در این فصل، پرونده کوین کنستانت، بازیکن گینه‌ای بود. کنستانت در ژانویه ۲۰۱۹ با قراردادی سه‌ونیم ساله به تراکتور پیوست، اما پس از مدت کوتاهی به دلایل پزشکی و عدم بازگشت به تمرینات، قراردادش توسط باشگاه فسخ شد. این اقدام منجر به شکایت کنستانت به فیفا شد و در نهایت، فیفا حکم به پرداخت مبلغی حدود ۹۵۳ هزار یورو به عنوان غرامت داد. در صورت عدم پرداخت این مبلغ، تراکتور با محرومیت از سه پنجره نقل‌وانتقالاتی مواجه می‌شد.
به غیر از داستان کنستانت، تراکتور با مشکل قراردادی دیگری نیز روبه‌رو شد: یوکیا سوگیتا هم بازیکن ژاپنی بود که در فهرست بازیکنان تحت قرارداد باشگاه قرار داشت، اما به دلایلی نامش از فهرست بازیکنان اصلی خارج شده بود.
البته عدم حضور و همراهی هواداران پر جنب و جوش این تیم به دلیل شیوع ویروس کرونا در بازی‌های خانگی تأثیر منفی بر روحیه و عملکرد بازیکنان داشت.
فصل ۱۴۰۲–۱۴۰۳
بیست و سومین فصل لیگ برتر فوتبال ایران برای تراکتوری که هدایتش را پاکو خمز اسپانیایی بر عهده داشت با شروعی قدرتمندانه در فصل نقل و انتقالات آغاز شد و این تیم توانست بازیکنان با تجربه‌ای را جذب کند.
شجاع خلیل‌زاده به عنوان مدافع مرکزی و کاپیتان تیم، مهدی شیری مدافع راست، سعید آقایی مدافع چپ و حسین پورحمیدی دروازه‌بان تیم، برخی از این بازیکنان بودند و تراکتور توانست با آن‌ها، با وجود عملکرد نامطلوب در سه هفته اول، در نیم فصل دوم به مدت ۵ هفته متوالی در رده سوم قرار گیرد اما باز هم از دست دادن ۱۲ امتیاز در هفت هفته از نیم فصل دوم باعث شد که در نهایت سرخ‌های تبریزی فصل را با رتبه چهارم به پایان برسانند.
آن‌طور که کارشناسان فوتبالی معتقدند حواشی مدیریتی و تغییرات کادر فنی، جدایی خمز در میانه‌های فصل و مسائل مربوط به مالکیت باشگاه، باعث بی‌ثباتی در تیم شد.
انتهای پیام/