دغدغه این روزهای دختر دونده سرعتی
طوسی: هم تمرین می‌کنم، هم کار
مریم طوسی دونده سرعتی برای مسابقات قهرمانی کشور خودش را به شهر رشت رساند.
مهری رنجبر _ ایران آنلاین: او بدون رقیب هم خوب دوید. هرچند رکورد ۲۳ ثانیه و ۲۲ صدم ثانیه را تکرار نکرد و دو صدم ثانیه کم آورد. با این حال خودش راضی است و امیدوار که در قهرمانی آسیا سریع‌تر بدود و مدال بگیرد.
دختر دونده اما این روزها دغدغه دیگری هم دارد. او هم تمرین می‌کند و هم کار تا هزینه نبود یک ماه و نیمه‌اش در آمریکا و غیبت در کار را جبران کند، بنابراین امیدوار است فدراسیون او را بیشتر حمایت کند.
تو به خاطر قهرمانی آسیا در مسابقات قهرمانی کشور دویدی؟
بالاخره رقابت‌های قهرمانی کشور، انتخابی تیم ملی بود و همه باید درآن شرکت می‌کردند. من هم دویدن در رشت را در برنامه‌هایم گذاشته بودم، به هر حال امتیازش در رنکینگ تأثیر دارد. من آمدم تا بتوانم سهمیه قهرمانی جهان را بگیرم.
مسابقه چطور بود؟
خدا را شکر طبق برنامه پیش رفتم و رکوردم هم خوب بود. هرچند رقیب نداشتم تا رکورد بهتری ثبت کنم، اما دویدن در رشت شروع خوبی برایم بود تا کم کم به هدف اصلی‌ام برسم. البته قهرمانی آسیا هدف اولم است تا هم رکورد خوبی بزنم و هم مدال بگیرم.
پس وضعیت رکورد شما برای رقابت با دونده‌های سرعتی آسیا خوب است.
من تا به حال در پنج مسابقه دویده‌ام و با رکورد ۲۳ ثانیه و ۲۲ صدم ثانیه پنجم آسیا هستم. اما این رکوردی بود که در مسابقات آمریکا ثبت کرده بودم. من اینجا هستم تا با ثبت رکوردهای مدنظرم، بتوانم مدال بگیرم.
تو با ثبت چه رکوردی در قهرمانی آسیایی کره مدال می‌گیری؟
دوره قبل رکورد ۲۳ ثانیه و ۲۵ صدم ثانیه‌ام را نفر سوم ۲۰۰ متر دوید و مدال برنز گرفت. حالا باید دید در کره شرایط مسابقه فرق می‌کند یا نه؟ البته رکورد شخصی من ۲۳ ثانیه و ۲۲ است و در رشت با ثبت سه صدم ثانیه کمتر با رکورد شخصی‌ام فاصله دارم. البته من در رشت خودم با خودم رقابت کردم.
کره میزبان دوومیدانی قهرمانی آسیا در سطح دریاست. مسابقه سخت است یا راحت؟
آنجا شرایط برای همه دونده‌ها یکسان است. قهرمانی آسیا مسابقه خیلی بزرگی است. من می‌خواهم بهترین خودم در آنجا باشم. هرچند طبق برنامه مربی‌ام قرار بود در یک مسابقه تدارکاتی دیگر تا قبل از کره شرکت کنم اما با تغییر برنامه‌های فدراسیون، برنامه من هم تغییر کرد. بنابراین این مدت تا قبل از رفتن به کره در تهران بدنم را آماده نگه می‌دارم.
با برنامه‌های مربی‌ات تمرین می‌کنی؟
من این ۱۲-۱۰ روز در تهران هستم. هرچند اگر می‌دانستم به آمریکا برمی‌گشتم اما به خاطر اینکه دقیقه ۹۰ متوجه شدم ترجیح دادم تهران بمانم. چرا که تازه جت لگم برطرف شده و ساعت بدن و خوابم با اینجا هماهنگ شده، بنابراین دوست دارم بمانم وهمین جا طبق برنامه مربی‌ام در مجموعه آفتاب تمرین کنم تا نتیجه بگیرم.
درست است که تو علاوه بر ۲۰۰ متر، قرار است به جای فرزانه فصیحی هم در ماده ۱۰۰ متر با آسیایی‌ها رقابت کنی؟
دقیقاً من در مواد ۱۰۰ و ۲۰۰ متر می‌دوم. جایگزین لفظ درستی نیست. چرا که همه ما یک هدف داریم تا پرچم ایران را بالا ببریم. متأسفانه دوومیدانی ورزش انفرادی است که اگر آسیب ببینی مدتی دور می‌شوی. خدا را شکر من می‌توانم در قهرمانی آسیا در ماده ۱۰۰ متر هم بدوم. هر چند این مدت در مسابقه ۱۰۰ متر شرکت نکرده‌ام.
امکانات اینجا با آمریکا چقدر تفاوت دارد؟
من هم مثل بقیه در کمپ آفتاب انقلاب تمرین می‌کنم که از نظر امکانات خوب است. اما مشکل من امکانات نیست.
پس چه مشکلی داری؟
من حمایت نمی‌شوم و تا به حال برای هر مسابقه‌ای بدون اسپانسر از جیب هزینه کرده‌ام که این کار را سخت می‌کند. کاش بیشتر مورد حمایت قرار بگیرم تا با دغدغه ذهنی کمتری برای قهرمانی آسیا آماده شوم. من یک ماه ونیم است که در آمریکا نیستم و به خاطر اینکه شخصی کار می‌کنم، یک نفر را جای خودم گذاشته‌ام و با این حساب پول را او می‌گیرد.
از طرف دیگر باید به فکر اجاره خانه، ماشین، پول آب و برق باشم. هزینه‌ای که حدود ۵-۴ هزار دلار می‌شود و صفر تا صد آن با خودم است. من برای تأمین هزینه زندگی‌ام باید اینجا هم کار کنم تا با برگشت به آمریکا مشکل نداشته باشم. این قضیه ذهنم را درگیر کرده و امیدوارم فدراسیون با حمایت از من کمک کند تا همه تمرکزم را برای گرفتن نتیجه خوب روی مسابقات بگذارم.
انتهای پیام/