به نظر لارس اِسونسن در کتاب «فلسفه تنهایی» که با ترجمه شادی نیکرفعت به فارسی برگردانده و توسط نشر گمان منتشر شده، خالی یا پُربودن اطرافِ انسان نشانه تنهایی یا عدمتنهایی نیست، و تفرد و دور ماندن از دیگران (که در خلوت تجربه میکنیم و نقشی سازنده دارد) نیز با تنهایی متفاوت است: «مهم نیست تا چه حد دور و برِ کسی شلوغ است و با آدمها –و در بعضی موارد حیوانها- در تماس است، بلکه مهم احساسی است که آن شخص از روابطش با دیگران تجربه میکند.»