مصطفی پور دهقان، عضو فراکسیون ورزش مجلس در روزنامه ایران نوشت: افزایش هزینه قانونگریزی تنها راه درمان مقوله فرهنگسازی در ورزش دو وجه دارد. اول آنکه خود باشگاهها، بهعنوان متولیان اصلی حوزه ورزش، باید بهطور دقیق برنامهریزی کنند تا همه دستاندرکاران، از جمله مدیرعامل، بازیکنان، مربیان، رسانههای باشگاه و سایر عوامل مرتبط، در چهارچوب مشخص عمل کنند و سیاستگذاری کلان باشگاه را رعایت کنند و از خط قرمزهای تعریف شده عبور نکنند.
زهرا محسنیفرد- جامعهشناس و استاد دانشگاه در روزنامه ایران نوشت: فحاشی و بیاخلاقیها، به معنای بخشی از رفتارهای خشونتآمیز، مختص همه فضاهای ورزشی نیست. به این معنا که شدت فحاشی و بداخلاقی در ورزشگاههای فوتبال با ورزشهایی مانند والیبال، تنیس، دوومیدانی یا شطرنج متفاوت است. به همین دلیل، نمیتوان به طور کلی گفت که فرهنگ ورزشی با نوعی بیادبی و بیاخلاقی همراه است؛ بلکه این مسأله بسته به ورزش و فضای اجتماعی خاص، متفاوت است.
افزایش بداخلاقی و قانونگریزی در ورزشگاهها، بویژه استادیومهای فوتبال، به یکی از چالشهای جدی فرهنگی در ورزش تبدیل شده است. میزان خشونت و رفتارهای پرخاشگرانه در محیطهای ورزشی به حدی افزایش یافته که اکنون اکثریت قریب به اتفاق چهرههای ورزشی معتقدند برای بهبود این وضعیت نیازمند تصمیمی جدی هستیم، چرا که ادامه این روند میتواند به بروز اتفاقات ناخوشایند در آینده منجر شود.
افزایش هنجارشکنیها و رشد چشمگیر بداخلاقیها در محیطهای ورزشی ایران، نشاندهنده ناکارآمدی رویکرد فرهنگی حاکم بر این حوزه است و ضرورت بازنگری جدی در سازوکارها و سیاستهای مرتبط را آشکار میسازد. تجربه نشان میدهد نوع برخورد مدیران باشگاهها و دیگر عوامل درگیر با ورزش، تاکنون نتوانسته است موجب کاهش ناهنجاریها شود. رفتارهای هیجانی برخی مدیران، مربیان و بازیکنان، همراه با عملکرد برخی رسانههای باشگاهی، باعث شده است بداخلاقیها به سکوها و هواداران منتقل و انواع و اقسام رفتارهای پرخطر و ناهنجار در محیطهای ورزشی مشاهده شود.