برخی از روستاهای سیستان و بلوچستان در پی خشکسالیهای پیدرپی، طوفانهای شن و نبود آب، بهتدریج از سکنه خالی شدند و امروز تنها مخروبههایی از آنها باقی مانده است که در میان این ویرانیها شاخههای درختان خشک «گز» چنان خانهها را در آغوش گرفتهاند که گویی آخرین نشانه های حیات هستند که نمیخواهند این سرزمین را رها کنند.