این محوطه که روزگاری مأوای جوامع کهن و شاهد تحولاتی بزرگ در تاریخ تمدن ایران بوده، حالا نه‌تنها با بحران خشک شدن کامل چشمه از ۱ تیر ۱۴۰۲ روبه‌رو است، بلکه کاوش‌های باستان‌شناسی در آن نیز به نتایجی عملی منجر نشده و آثار کشف‌شده بدون هیچ‌گونه برنامه حفاظتی یا نمایش عمومی، از ری خارج شدند. عدم حفاظت از این محوطه، آن را به محلی برای حفاری‌های غیرمجاز و تخریب‌های گسترده تبدیل کرده و هیچ اقدام مؤثری از سوی مسئولان شهری، میراث فرهنگی و نهادهای مربوطه برای جلوگیری از ادامه این روند دیده نمی‌شود.