این نوشتار به بازنمایی و جمعبندی نکات اصلی مقاله «نظم نوین اقتصادی بینالمللی برای قرن بیست ویکم: دستور کاری برای سیاستهای صنعتی و تجاری از جنوب جهانی» میپردازد؛ مقالهای که به قلم خوزه میگل آهومادا و هاجون چانگ نگاشته شده و در اکتبر ۲۰۲۵ در نشریه Review of Keynesian Economics منتشر شده است.
در جهان امروز، فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) و اقتصاد دیجیتال به ستون فقرات رشد اقتصادی، نوآوری و حکمرانی کارآمد تبدیل شدهاند. کشورهایی که زیرساختهای ارتباطی، مقررات تسهیلگر و زیستبوم نوآورانه را همزمان توسعه دادهاند، توانستهاند سهم بالایی از ارزش افزوده جهانی را به خود اختصاص دهند.
اقتصاد جهانی در دهه ۱۹۸۰ با انقلاب فناوری اطلاعات متحول و «جهان شبکهای» متولد شد. در این پارادایم جدید، شرکتهای فراملی با ایجاد «فضای جریانها» (گردش داده، کالا و سرمایه) و «فضای مکانها» (استقرار در گرههای استراتژیک)، مناطق آزاد را از ابزاری برای توسعه محرومنشینان به دروازههای پیوند با اقتصاد جهانی تبدیل کردند. امروز ۵۰۰ منطقه آزاد در ۱۴۷ کشور، نیمی از تجارت جهانی را کنترل میکنند.
اقتصاد جهان در سال ۲۰۲۵ جادهای پرفراز و نشیب را روبهروی خود میبیند و در بحبوحه این ابهامات و عدم قطعیت، کارشناسان مالی توصیههایی را دارند تا به اصطلاح با «پولتان خوب کار کنید»!