وزیر کشور دولت اول محمود احمدی‌نژاد، رئیس اسبق سازمان بازرسی کل کشور و وزیر دادگستری دولت اول حسن روحانی، تنها بخشی از کارنامه کاری مصطفی پورمحمدی است. او که این روزها بر صندلی ریاست مرکز اسناد انقلاب اسلامی تکیه زده و همزمان دبیر جامعه روحانیت مبارز نیز هست، در گفتوگو با «ایران»، خیلی امیدوارانه صحبت می‌کند. از وضع موجود با خبر است و انتقاد هم دارد اما معتقد است که می‌توان کشور را از این وضعیت نجات داد.
سیدعباس عراقچی وزیر امور خارجه در گفتوگو با «ایران» :
انتخابات ریاست جمهوری که سه سال قبل باعث دوری سیدعباس عراقچی از تیم هسته‌ای شده بود، در تابستان داغ ۱۴۰۳ دوربرگردانی برای بازگشت قدرتمندتر او بود؛ زمانی که مطابق پیش‌بینی‌ها به عنوان وزیر امور خارجه معرفی شد و بعد از رأی اعتماد قاطع مجلس در کسوت وزیر جانشین حسین امیرعبداللهیان شد. عراقچی یکی از مذاکره‌کنندگان هسته‌ای ایران در دولت حسن روحانی بود که در ماه‌های پایانی دولت او هدایت مذاکرات ایران با گروه ۱+۴ برای احیای برجام را در وین برعهده گرفت. آن هم در زمانی که از یک سو خروج دونالد ترامپ از «برجام» و بازگشت تحریم‌ها در چهارچوب «کمپین فشار حداکثری» زمین مذاکره را ناهموار و نابرابرتر کرد و از سوی دیگر مذاکره بر سر احیا یا تداوم توافقی بود که عراقچی در مسیر تحقق آن تجربه‌ای گرانقدر اندوخته بود. این دیپلمات کارآزموده درحالی کلید پرونده مذاکرات احیای برجام را تحویل دولت سیزدهم داد که هرچند کار توافق را به ایستگاه پایانی رسانده بود اما با چرخش مواضعی که جایگزینش از خود نشان داد، معلوم شد قرار نبود برجام در ریل قرار گیرد.
اسلامی رئیس سازمان انرژی اتمی در گفتوگو با «ایران» مطرح کرد
پیش‌بینی‌های مختلفی درباره وضعیت همکاری ایران و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و توانایی این نهاد در سامان بخشیدن به وضعیت درهم پیچیده‌ای که در شورای حکام نسبت به تهران پدیدار شده است، مطرح می‌شود؛ گمانه‌هایی که اغلب فضای چندان مطلوبی را تصویر نمی‌کنند و بر این نگرانی ناظران سیاسی دامن می‌زنند که ناتوانی «رافائل گروسی» مدیر کل آژانس سبب تقویت تندروی‌ها در این نهاد نظارتی شده و راه رفته را به عقب بازگردانده است.
مسعود نیلی، استاد دانشگاه صنعتی شریف در گفتوگو با«ایران» مطرح کرد:
اگر سه مسأله «ناترازی»، «روابط خارجی» و «تنش‌های اجتماعی» را به عنوان ابربحران‌های پیش روی اقتصاد ایران در نظر بگیریم، سؤال این است که با توجه به پیچیدگی و انباشت چالش‌ها در این سه حوزه، کدام یک باید در اولویت باشد؟ مسعود نیلی، اقتصاددانی که تجربه حضور در دولت حسن روحانی را دارد و هم‌اکنون در دانشگاه صنعتی شریف مشغول به تدریس است، مرداد ماه ۱۴۰۳ در نشستی تلاش کرد با دو اولویت «فوری‌ترین» و «حیاتی‌ترین» به این سؤال پاسخ دهد. اما پاسخ او در آغاز راه دولت چهاردهم بود و زمانی که این گفتوگو با او انجام شد، ۷ ماه از آن نشست گذشته بود. بنابراین نیلی در گفت‌و‌گوی تازه خود با سالنامه «ایران» به رهیافت جدیدی اشاره می‌کند که پس از این مدت زمان به دست آمده و شرایطی که حالا تغییر کرده است. او معتقد است که «سال ۱۴۰۴ می‌تواند تعیین‌کننده آینده کشور باشد» و دو سناریو برای این «آینده» ارائه می‌کند. او می‌گوید: «جوانان، زنان و اقشار مختلف جامعه، باید امید داشته باشند که اصلاحات اقتصادی به نفع آنهاست» چرا که از دیدگاه او «اگر جامعه احساس کند آینده‌ای روشن در انتظارش نیست، هرگونه سیاست اصلاحی با مقاومت مواجه خواهد شد و شکست خواهد خورد.» در واقع راهکاری که این اقتصاددان برای آینده ایران می‌بیند در گرو دو مسأله است: بهبود روابط خارجی و تقویت اعتماد عمومی.
