کروزر در اندیشه خداحافظی باشکوه در خانه

پیش از این رالف‌ رز در المپیک‌های 1904 و 1908، پری اوپراین در المپیک‌های 1952 و 1956 و توماژ ماژفسکی لهستانی در بازی‌های 2008 و 2012 به دو مدال زرین پیاپی در پرتاب وزنه پیکارهای المپیک دست یافته بودند ولی کروزر که با قهرمان شدن در این ماده در المپیک‌های 2016 و 2020 با دستاوردهای آنها برابری کرده و با آنها همسطح شده بود، پریشب با تجدید پیروزی‌اش در پاریس از آنها جلو زد و تنها پرتابگر وزنه 3 طلایی در تاریخ برگزاری المپیک‌ها شد. اضافه بر این، کروزر به گونه‌ای به دو دوومیدانی‌کار اسطوره‌ای امریکا و جامائیکا با نام‌های کارل لوئیس و یوسین بولت هم رسید که آنها نیز در مواد تخصصی خویش توانسته بودند حداقل سه طلای متوالی المپیکی ببرند. لوئیس به واقع چهار طلای متوالی از 1984 تا 1996 در پرش طول مردان برد و این به جز فتوحات متعدد او در دوی 100 متر انفرادی و 100×4 متر امدادی بود و بولت هم در المپیک‌های 2008، 2012 و 2016 در هر «دو»ی 100 و 200 متر مردان المپیک طلا گرفت و البته مجموع طلاهایش با احتساب دستاوردهایش در امدادی‌ها از 11عدد هم فراتر رفت. به آنها بیفزایید ال اورتر، دیگر پرتابگر امریکایی را که در دهه‌های 1950 و 1960 برنده چهار طلای متوالی در پرتاب دیسک مردان شد.

از همان پرتاب اول

کروزر که متولد شهر پورتلند در ایالت اوره‌گون امریکا است و دو متر و یک سانتیمتر قد و حدود 145 کیلو وزن دارد، با پیروزی تازه‌اش در پرتاب وزنه المپیک، عملاً سنت فتوحات امریکا در این ماده را استمرار بخشید زیرا طی 33 دوره برگزاری المپیک‌های تابستانی، این کشور در 20 دوره به طلا رسیده است. کروزر که در دو دوره مسابقه‌های دوومیدانی قهرمانی جهان در سال‌های 2022 در یوجین اوره‌گون و 2023 در بوداپست مجارستان هم به مدال طلای پرتاب وزنه رسید و در رقابت‌های جهانی دوحه قطر در 2019 مدال نقره این ماده را هم کسب کرد و یک طلا و یک نقره در پیکارهای دوومیدانی داخل سالن قهرمانی جهان هم به دست آورده، می‌گوید جدیدترین طلای المپیکی‌اش از قبلی‌ها برای او شیرین‌تر است و ارزش و اهمیت بیشتری دارد زیرا در سالی به دست آمد که برخلاف همیشه برخی لغزش‌های برخاسته از چند فقره مصدومیت شدید در کارش رؤیت شد. کروزر که با پرتابی 56/23 متری رکورددار جهان در پرتاب وزنه هم هست و از ژانویه 2021 رکورد داخل سالن این ماده را هم به میزان 82/22 متر در اختیار دارد، شنبه شب در پاریس از همان پرتاب اول خود قدرت‌نمایی کرد و با عبور از مرز 50/22 متر، دیگران را ناامید کرد و پیروزی تازه‌اش را قطعی ساخت.

نمی‌دانستم چه روی می‌دهد

مصدومیت‌های کروزر از ناحیه ساعد و عضلات سینه و لزوم استراحت به خود به قصد مداوای این عوارض، سبب شد او تمرینات نهایی‌اش را برای حضور در پاریس فقط از اواخر خردادماه شروع کند و دائماً کجدار و مریز عمل کند تا آسیب مجددی نبیند. این اولین بار طی 12-10 سال درخشش مستمر کروزر در سطح اول جهان بود که او دچار بعضی شک‌ها در وجود خویش شد و این شائبه در او ایجاد گشت که شاید دستش از طلا دور بماند. او پریشب به خبرنگاران در پاریس گفت: «مشکلات بزرگ امسال‌ام سبب شد قدر پیروزی تازه‌ام را بیشتر از گذشته بدانم. راستش را بخواهید، صبح روز مسابقه که از خواب بیدار شدم، سرشار از تضادهای فکری بودم و اطمینان نداشتم چه روی خواهد داد.» با این حال کروزر در هر سه پرتاب اولش همه را میخکوب و قهرمانی‌اش را قطعی کرد و در نتیجه وقتی از اواسط مسابقه باران در پاریس باریدن گرفت و بر سر و روی شرکت کنندگان پرتاب وزنه هم ریخت و محوطه پرتاب را لغزنده کرد، کروزر ضرر چندانی نکرد. چند پرتابگر در آن شرایط نامناسب لیز خوردند و به زمین افتادند و تعدادی از پرتاب‌های چهارم تا ششم‌شان خطا گرفته شد اما کروزر استحکامش را حفظ کرد تا طبیعت ناسازگار هم وی را از پای درنیاورد.

11 از 20
در پی کروزر یک پرتابگر دیگر امریکایی به نام جو کواچ برنده مدال نقره شد تا نخستین ورزشکار در تاریخ المپیک‌ها باشد که در یک ماده واحد سه بار بر سکوی دوم ایستاده است. راجیندرا کمپبل، پرتابگر قوی‌هیکل جامائیکایی هم با پرتابی بالاتر از 50/22 متر بر سکوی سوم ایستاد و برنز گرفت. البته برای کروزر تفاوتی ایجاد نشد و حاکمیت او ادامه یافت زیرا از 20 پرتاب برتر تاریخ در این رشته، 11 تا را خود او انجام داده و مقطع زمانی انجام آن بین سال 2021 تاکنون بوده است. حریفان کروزر هم طی این سال‌ها آدم‌های کوچکی نبوده‌اند و در همین پاریس او با افرادی دوئل کرد که صاحب دومین، پنجمین و هفتمین پرتاب‌های برتر تاریخ هستند. البته بهتر است این رقبا چندان به عبور از مرزهای فعلی امید نبندند زیرا کروزر گفته است: «هدف من این است که در سال 2028 بعد از کسب چهارمین طلای پیاپی المپیکی‌ام در لس‌آنجلس بازنشسته شوم. این یک وداع رؤیایی برایم خواهد بود.»