یادداشت
13196
اختلاف مشهود میان تصاویر پخش زنده لیگ نخبگان
برفک روی رسانه ملی
لیگ نخبگان آسیا در حالی دوشنبه شب آغاز شد که شبکه سه سیما بازی استقلال و الغرافه را پوشش میداد و شبکه ورزش هم دیدار الاهلی و پرسپولیس را. با این حال، آنچه که به وضوح مشخص بود، این بود که بازتابها نشان میدهد خیلی از مخاطبان فوتبال، از تماشای بازی الاهلی عربستان و پرسپولیس ایران لذت بردند.
چنین اتفاقی حتماً دلایل متعدد خودش را دارد؛ از حضور ستارههای فوتبالبلد در میدان که با حضور بازیکنانی مانند ادوارد مندی، روبرتو فیرمینو، فرانک کسیه و ایوان تونی در ترکیب تیم سعودی جذابیت زیادی به این تیم داده بودند تا کیفیت بسیار خوب زمین چمن و نور فراوان ورزشگاه که باعث میشود تصاویر باکیفیت تلویزیونی به دست مخاطب برسد که از آن لذت ببرد.
اما در نهایت آنچه بسیار جلب توجه میکند، فیلمبرداری مطلوبی است که در بازی الاهلی و پرسپولیس نمایان بود. این اتفاق در شرایطی رخ داده که سالانه میلیونها دلار برای حق پخش هر بازی فوتبال در لیگهای معتبر دنیا هزینه میشود و بسیاری از کارگردانان و مدیران شبکههای تلویزیونی به دنبال ایجاد یک تفاوت بزرگ در زمینه تصویربرداری از مسابقات فوتبال هستند و تصویربرداری را به شکلی انجام میدهند که تماشاگر از دیدن صحنههای فوتبال خسته نشود.
کنفدراسیون فوتبال آسیا هم برای پوشش تصویری بازیهای لیگ نخبگان و لیگ قهرمانان آسیا، پروتکلهایی دارد که تیمهای میزبان باید آن را رعایت کنند و این استانداردها که حدود زیادی در زمان بازی در ورزشگاه آزادی تهران رعایت میشد، استفاده از دوربینهای سوپراسلوموشن است که به زیبا دیده شدن مسابقات کمک میکند و صحنهها را هشت تا 10 برابر آهستهتر میکند. در پروتکلهایی هم که در فیفا و AFC برای پخش مسابقات وجود دارد، به این نکته اشاره شده که حتماً دوربینها سوپراسلوموشن باشند، از زوایای مختلفی فیلمبرداری شود و... تا تماشاگر حس کند که در زمین فوتبال است. برای همین است که به طور مثال در لالیگا یا لیگ برتر انگلیس دوربینهای حاضر در ورزشگاه به 24 تا 26 عدد میرسد و حتی در فینالها 32 دوربین وجود دارد که چهار دوربین از آنها هم سوپراسلوموشن است ولی در ورزشگاه آزادی نهایتاً 11 دوربین استفاده میشود که یکی از آنها سوپراسلوموشن است.
در بازی استقلال و الاهلی هم طبق استانداردهای اعلام شده AFC که در پروتکل خود اعلام کرده تعداد دوربینها در ورزشگاه حداقل هشت و حداکثر 54 دوربین باشد، دوربینهای گللاین و سوپراسلوموشن در ورزشگاه شهرقدس وجود داشت اما آنچه تفاوتهای آن را با تصاویر بازی الاهلی و پرسپولیس نمایان میکند، کارگردانی نهچندان مناسب، تعداد دوربینهای سوپر HD و نور کمتر نسبت به ورزشگاه ملک عبدالله جده و همچنین چمن نامناسب ورزشگاه شهرقدس بود که باعث شد صدا و سیما با معذوریتهایی مواجه باشد.
البته فوتبال ایران در چند وقت اخیر آنقدر با مشکلات ریز و درشت مختلفی مواجه بوده که باعث شده سرخابیها بازی در ورزشگاه قلعهحسنخان را روی سرشان بگذارند و آن را حلوا حلوا کنند. با این حال، آنچه همه به آن اذعان دارند، این است که کیفیت این تصاویر نشان داد داشتن چمن خوب، هر چقدر روی کیفیت بازیکنان تأثیر دارد مثل بازی خوبی که پرسپولیسیها با وجود باخت ارائه دارند، همانقدر روی مخاطب هم تأثیر دارد ولی فوتبال ایران، کیلومترها تا رسیدن به این کیفیت
فاصله دارد!
انتهای پیام/
چنین اتفاقی حتماً دلایل متعدد خودش را دارد؛ از حضور ستارههای فوتبالبلد در میدان که با حضور بازیکنانی مانند ادوارد مندی، روبرتو فیرمینو، فرانک کسیه و ایوان تونی در ترکیب تیم سعودی جذابیت زیادی به این تیم داده بودند تا کیفیت بسیار خوب زمین چمن و نور فراوان ورزشگاه که باعث میشود تصاویر باکیفیت تلویزیونی به دست مخاطب برسد که از آن لذت ببرد.
اما در نهایت آنچه بسیار جلب توجه میکند، فیلمبرداری مطلوبی است که در بازی الاهلی و پرسپولیس نمایان بود. این اتفاق در شرایطی رخ داده که سالانه میلیونها دلار برای حق پخش هر بازی فوتبال در لیگهای معتبر دنیا هزینه میشود و بسیاری از کارگردانان و مدیران شبکههای تلویزیونی به دنبال ایجاد یک تفاوت بزرگ در زمینه تصویربرداری از مسابقات فوتبال هستند و تصویربرداری را به شکلی انجام میدهند که تماشاگر از دیدن صحنههای فوتبال خسته نشود.
کنفدراسیون فوتبال آسیا هم برای پوشش تصویری بازیهای لیگ نخبگان و لیگ قهرمانان آسیا، پروتکلهایی دارد که تیمهای میزبان باید آن را رعایت کنند و این استانداردها که حدود زیادی در زمان بازی در ورزشگاه آزادی تهران رعایت میشد، استفاده از دوربینهای سوپراسلوموشن است که به زیبا دیده شدن مسابقات کمک میکند و صحنهها را هشت تا 10 برابر آهستهتر میکند. در پروتکلهایی هم که در فیفا و AFC برای پخش مسابقات وجود دارد، به این نکته اشاره شده که حتماً دوربینها سوپراسلوموشن باشند، از زوایای مختلفی فیلمبرداری شود و... تا تماشاگر حس کند که در زمین فوتبال است. برای همین است که به طور مثال در لالیگا یا لیگ برتر انگلیس دوربینهای حاضر در ورزشگاه به 24 تا 26 عدد میرسد و حتی در فینالها 32 دوربین وجود دارد که چهار دوربین از آنها هم سوپراسلوموشن است ولی در ورزشگاه آزادی نهایتاً 11 دوربین استفاده میشود که یکی از آنها سوپراسلوموشن است.
در بازی استقلال و الاهلی هم طبق استانداردهای اعلام شده AFC که در پروتکل خود اعلام کرده تعداد دوربینها در ورزشگاه حداقل هشت و حداکثر 54 دوربین باشد، دوربینهای گللاین و سوپراسلوموشن در ورزشگاه شهرقدس وجود داشت اما آنچه تفاوتهای آن را با تصاویر بازی الاهلی و پرسپولیس نمایان میکند، کارگردانی نهچندان مناسب، تعداد دوربینهای سوپر HD و نور کمتر نسبت به ورزشگاه ملک عبدالله جده و همچنین چمن نامناسب ورزشگاه شهرقدس بود که باعث شد صدا و سیما با معذوریتهایی مواجه باشد.
البته فوتبال ایران در چند وقت اخیر آنقدر با مشکلات ریز و درشت مختلفی مواجه بوده که باعث شده سرخابیها بازی در ورزشگاه قلعهحسنخان را روی سرشان بگذارند و آن را حلوا حلوا کنند. با این حال، آنچه همه به آن اذعان دارند، این است که کیفیت این تصاویر نشان داد داشتن چمن خوب، هر چقدر روی کیفیت بازیکنان تأثیر دارد مثل بازی خوبی که پرسپولیسیها با وجود باخت ارائه دارند، همانقدر روی مخاطب هم تأثیر دارد ولی فوتبال ایران، کیلومترها تا رسیدن به این کیفیت
فاصله دارد!
انتهای پیام/