یونایتد خیلی وقت پیش باید تن‌هاخ را اخراج می‌کرد
دیررسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است
مثل هر رابطه دیگری وقتی پای شک به میان بیاید، باید هر چه زودتر به آن خاتمه داد. داستان منچستریونایتد و اریک تن‌هاخ هم همین بود.
در واقع، مقامات باشگاه در بزرگترین تصمیم گیر کردند تا زمانی که بعد از باخت برابر وستهام چاره‌ای برایشان نماند. مربی هلندی بدترین فصل تاریخ باشگاه در لیگ برتر را رقم زد و باید در پایان فصل این کار را می‌کردند اما تا دوشنبه منتظر ماندند و حالا باید خودشان را برای بازی یکشنبه با چلسی آماده کنند.
اتفاقات زیادی در فصل قبل رخ داد که در شرایط مشابه هر کدامشان برای اخراج مربی کافی است، باخت خانگی به برایتون و بعد کریستال پالاس در سپتامبر، دو شکست خانگی 3 بر صفر مقابل منچسترسیتی و نیوکاسل در اکتبر یا ماه دسامبر که 3 بر صفر به بورنموث باختند و از مرحله گروهی لیگ قهرمانان حذف شدند. باشگاه در تعلیق مالکیت و آمدن سر جیم راتکلیف بود که شب سال نو قطعی شد. در مقطعی نتایج خوب شد اما در انتهای فصل دوباره افت کردند و در بازی آخر 4 بر صفر به پالاس باختند.
در تابستان، راتکلیف و همکارانش در اینئوس به تغییر مربی فکر کردند و کایران مک‌کنا، توماس فرانک و توماس توخل را در نظر گرفتند اما تحت تأثیر پیروزی برابر منچسترسیتی در فینال جام حذفی به تن‌هاخ یک فرصت دیگر دادند. مقامات باشگاه نمی‌خواستند اشتباه خود را بپذیرند و برای همین بعد از باخت‌های خانگی 3 بر صفر برابر لیورپول و تاتنهام به کار با مربی سابق آژاکس ادامه دادند تا اینکه بعد از باخت یکشنبه به نتیجه‌گیری درست رسیدند و شاید بتوان گفت دیررسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است هرچند برای این ناتوانی در تصمیم‌گیری تاوان سنگینی پرداختند.
هفت میلیون پوند بیشتر
اگر تن‌هاخ را در تابستان اخراج می‌کردند، باید 10 میلیون پوند به او غرامت می‌دادند اما نگه داشتنش و فعال کردن بند یک‌سال تمدید قرارداد به معنای قرارداد با او تا سال 2026 بود و این یعنی باید هفت میلیون پوند بیشتر بدهند. این قبل از هزینه استخدام مربی جدید است به‌خصوص اگر در تیم دیگری باشد. اینها شاید در مقایسه با درآمد 662 میلیون پوندی یونایتد چیزی نباشد اما با توجه به سختگیری‌های مالی راتکلیف که 250 نفر از کارکنان باشگاه را اخراج کرده و به همکاری با سرالکس فرگوسن پایان داده، این هفت میلیون پوند خیلی زیاد
است.
انتخاب‌های غلط
هفت میلیون پوند در برابر پولی که منچستریونایتد در تابستان برای خریدهای مورد نظر تن‌هاخ پرداخت، ناچیز است. در پنجره نقل و انتقالات اخیر باشگاه 178 میلیون پوند برای پنج بازیکن خرج کرد، مانوئل اوگارته و لنی یورو با نظر مدیر ورزشی باشگاه، دن اشورث آمدند اما تن‌هاخ روی نصیر مزروعی و ماتیس دلیخت که در آژاکس با آنها کار کرده بود و همچنین هموطنش، یاشوا زیرکزی اصرار داشت که این سه نفر 95 میلیون پوند خرج برداشتند. زیرکزی تنها یک گل زده و دلیخت و مزروعی بازیکنان باثباتی نبودند و بعید است که مربی دیگری آنها را می‌آورد. یونایتد در مجموع 250 میلیون پوند برای بازیکنانی پول داد که قبل از این در آژاکس با تن‌هاخ کار کرده بودند. فقط آندره اونانا بعد از شروع بسیار سخت و لیساندرو مارتینس موفق بوده‌اند و آنتونی یکی از بدترین خریدهای تاریخ لیگ برتر بوده.
محدودیت گزینه‌ها
تعلل باشگاه در اخراج تن‌هاخ باعث شد گزینه‌های باشگاه محدود شود. موریسیو پوچتینو که رقیب تن‌هاخ برای مربیگری در یونایتد در سال 2022 و مورد تحسین فرگوسن بود، مربی تیم ملی امریکا شده، توخل به نیمکت انگلیس رفته و روبرتو دی‌زربی راهی مارسی شده است. یولیان ناگلزمان قراردادش با تیم ملی آلمان را تمدید کرده، ژاوی تا فصل جدید مربیگری نمی‌کند و گرت ساوت‌گیت به زمان بیشتری برای استراحت نیاز دارد. گراهام پاتر و ادین ترزیچ مربی‌های بیکار هستند و روبن آموریم اسپورتینگ لیسبون و توماس فرانک برنتفورد با هزینه زیادی به یونایتد می‌آیند. رود فان نیستلروی هم با وجود جایگاه ویژه‌ای که نزد هواداران دارد و به عنوان مربی موقت انتخاب شده، تجربه خوبی در مربیگری ندارد.
اعداد گویا است
هیچ کارشناس و هواداری مقامات باشگاه را برای اخراج تن‌هاخ سرزنش نمی‌کند، اعداد گویا است. یونایتد از 14 بازی این فصل در رقابت‌های مختلف فقط چهار تا را برده و تفاضل گلش در لیگ منفی سه است.
میانگین امتیازشان در لیگ برتر 2/1 امتیاز برای هر بازی و در لیگ اروپا یک امتیاز است، در اولی چهاردهم و در دومی بیست و یکم هستند. نمی‌شود شانس زیادی برای سهمیه لیگ قهرمانان و صعود به مرحله حذفی لیگ اروپا برای این تیم قائل شد. اگر فصل قبل جدا از قهرمانی جام حذفی فاجعه بود، نام بدتری باید برای این فصل پیدا کرد. حالا مغزهای متفکر اینئوس باید انتخاب بعدی را درست انجام بدهند و کسی را بیاورند که ورق یونایتد را برگرداند و هر وقت فهمیدند استخدام جدید درست نبوده، زودتر به فکر جبران بیفتند قبل از آنکه هزینه‌های بیشتری به باشگاه تحمیل شود.
انتهای پیام/
اتفاقات زیادی در فصل قبل رخ داد که در شرایط مشابه هر کدامشان برای اخراج مربی کافی است، باخت خانگی به برایتون و بعد کریستال پالاس در سپتامبر، دو شکست خانگی 3 بر صفر مقابل منچسترسیتی و نیوکاسل در اکتبر یا ماه دسامبر که 3 بر صفر به بورنموث باختند و از مرحله گروهی لیگ قهرمانان حذف شدند. باشگاه در تعلیق مالکیت و آمدن سر جیم راتکلیف بود که شب سال نو قطعی شد. در مقطعی نتایج خوب شد اما در انتهای فصل دوباره افت کردند و در بازی آخر 4 بر صفر به پالاس باختند.
در تابستان، راتکلیف و همکارانش در اینئوس به تغییر مربی فکر کردند و کایران مک‌کنا، توماس فرانک و توماس توخل را در نظر گرفتند اما تحت تأثیر پیروزی برابر منچسترسیتی در فینال جام حذفی به تن‌هاخ یک فرصت دیگر دادند. مقامات باشگاه نمی‌خواستند اشتباه خود را بپذیرند و برای همین بعد از باخت‌های خانگی 3 بر صفر برابر لیورپول و تاتنهام به کار با مربی سابق آژاکس ادامه دادند تا اینکه بعد از باخت یکشنبه به نتیجه‌گیری درست رسیدند و شاید بتوان گفت دیررسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است هرچند برای این ناتوانی در تصمیم‌گیری تاوان سنگینی پرداختند.
هفت میلیون پوند بیشتر
اگر تن‌هاخ را در تابستان اخراج می‌کردند، باید 10 میلیون پوند به او غرامت می‌دادند اما نگه داشتنش و فعال کردن بند یک‌سال تمدید قرارداد به معنای قرارداد با او تا سال 2026 بود و این یعنی باید هفت میلیون پوند بیشتر بدهند. این قبل از هزینه استخدام مربی جدید است به‌خصوص اگر در تیم دیگری باشد. اینها شاید در مقایسه با درآمد 662 میلیون پوندی یونایتد چیزی نباشد اما با توجه به سختگیری‌های مالی راتکلیف که 250 نفر از کارکنان باشگاه را اخراج کرده و به همکاری با سرالکس فرگوسن پایان داده، این هفت میلیون پوند خیلی زیاد
است.
انتخاب‌های غلط
هفت میلیون پوند در برابر پولی که منچستریونایتد در تابستان برای خریدهای مورد نظر تن‌هاخ پرداخت، ناچیز است. در پنجره نقل و انتقالات اخیر باشگاه 178 میلیون پوند برای پنج بازیکن خرج کرد، مانوئل اوگارته و لنی یورو با نظر مدیر ورزشی باشگاه، دن اشورث آمدند اما تن‌هاخ روی نصیر مزروعی و ماتیس دلیخت که در آژاکس با آنها کار کرده بود و همچنین هموطنش، یاشوا زیرکزی اصرار داشت که این سه نفر 95 میلیون پوند خرج برداشتند. زیرکزی تنها یک گل زده و دلیخت و مزروعی بازیکنان باثباتی نبودند و بعید است که مربی دیگری آنها را می‌آورد. یونایتد در مجموع 250 میلیون پوند برای بازیکنانی پول داد که قبل از این در آژاکس با تن‌هاخ کار کرده بودند. فقط آندره اونانا بعد از شروع بسیار سخت و لیساندرو مارتینس موفق بوده‌اند و آنتونی یکی از بدترین خریدهای تاریخ لیگ برتر بوده.
محدودیت گزینه‌ها
تعلل باشگاه در اخراج تن‌هاخ باعث شد گزینه‌های باشگاه محدود شود. موریسیو پوچتینو که رقیب تن‌هاخ برای مربیگری در یونایتد در سال 2022 و مورد تحسین فرگوسن بود، مربی تیم ملی امریکا شده، توخل به نیمکت انگلیس رفته و روبرتو دی‌زربی راهی مارسی شده است. یولیان ناگلزمان قراردادش با تیم ملی آلمان را تمدید کرده، ژاوی تا فصل جدید مربیگری نمی‌کند و گرت ساوت‌گیت به زمان بیشتری برای استراحت نیاز دارد. گراهام پاتر و ادین ترزیچ مربی‌های بیکار هستند و روبن آموریم اسپورتینگ لیسبون و توماس فرانک برنتفورد با هزینه زیادی به یونایتد می‌آیند. رود فان نیستلروی هم با وجود جایگاه ویژه‌ای که نزد هواداران دارد و به عنوان مربی موقت انتخاب شده، تجربه خوبی در مربیگری ندارد.
اعداد گویا است
هیچ کارشناس و هواداری مقامات باشگاه را برای اخراج تن‌هاخ سرزنش نمی‌کند، اعداد گویا است. یونایتد از 14 بازی این فصل در رقابت‌های مختلف فقط چهار تا را برده و تفاضل گلش در لیگ منفی سه است.
میانگین امتیازشان در لیگ برتر 2/1 امتیاز برای هر بازی و در لیگ اروپا یک امتیاز است، در اولی چهاردهم و در دومی بیست و یکم هستند. نمی‌شود شانس زیادی برای سهمیه لیگ قهرمانان و صعود به مرحله حذفی لیگ اروپا برای این تیم قائل شد. اگر فصل قبل جدا از قهرمانی جام حذفی فاجعه بود، نام بدتری باید برای این فصل پیدا کرد. حالا مغزهای متفکر اینئوس باید انتخاب بعدی را درست انجام بدهند و کسی را بیاورند که ورق یونایتد را برگرداند و هر وقت فهمیدند استخدام جدید درست نبوده، زودتر به فکر جبران بیفتند قبل از آنکه هزینه‌های بیشتری به باشگاه تحمیل شود.
انتهای پیام/