استقلال ایده‌آل فقط تا دقیقه ۶۰!

چهارمین تساوی استقلال در لیگ برتر در حالی رقم خورد که آبی‌ها بازی را مقابل سپاهان بسیار امیدوارانه آغاز کردند و حتی توسط جوما به گل برتری نیز دست یافتند اما هر چه از زمان بازی گذشت، سپاهان بر توپ و میدان مسلط شد و در نهایت توانست گل تساوی را به ثمر برساند.

چنین فرآیندی در لیگ نخبگان نیز که استقلال رخ در رخ الاهلی عربستان قرار گرفته رخ داده بود و آبی‌ها با وجود برتری مقابل رقیب گردن کلفت خود در نهایت با تساوی میدان را ترک کردند. آنچه در این دو بازی موجب از دست رفتن بردهای بزرگ استقلال شده به طور کلی فقدان بازیکنان بزرگ و تأثیرگذار روی نیمکت و بدن‌های ناآماده‌ای است که از ابتدای فصل بر استقلال آسیب وارد کرده است.

در همین بازی با سپاهان کاملاً مشخص شد که تیم موسیمانه به دلیل فقدان بنیه بدنی از حوالی دقیقه 60 تا پایان بازی آرام آرام استحکام خود را از دست داد. حال شاید حضور برخی بازیکنان جوان و کم تجربه‌تر را نیز بتوان در خلق این نتیجه مؤثر دانست اما به هرحال موسیمانه نیز براساس داشته‌های خود تصمیم به بازی دادن به بازیکنانی همچون؛ کوشکی، زمانی و صادقی گرفت تا شاید از انگیزه و جوانی این بازیکنان بهره بگیرد که روشن بود این قبیل بازیکنان از تجربه و آمادگی کافی برای درخشش در بازی‌های بزرگ بی‌بهره‌اند و نمی‌توانند درچنین رخدادهایی نیاز استقلال را تأمین کنند.

مضاف بر آن دیگر بازیکنان استقلال نیز به دلیل فقدان بنیه مناسب در دقایق پایانی افتی محسوس داشتند و در این میان مدافعان میانی و کناری استقلال بیش از دیگران زیر بار فشار حملات حریف خرد و شکننده ظاهر شدند تا گل تساوی سپاهان رقم بخورد. البته به خودی خود تساوی مقابل یکی از آماده‌ترین تیم‌های فصل جاری که مدعی قهرمانی نیز محسوب می‌شود، نتیجه بدی نیست اما وقتی به نتایج استقلال پیش از این بازی رجوع می‌کنیم و تعدد تساوی‌ها را به نظاره می‌نشینیم به این باور می‌رسیم که استقلال در نیم‌فصل لیگ بیست و چهارم دچار یک از هم گسستگی آشکار شده و فقدان بازیکنان کارآمد و انتخاب‌های نادرست و در کنار آن تمرینات بدنسازی ناکافی و نامناسب تیم را در یک بحران جدی قرار داده است.