رفرم ،چیزی که از سرمربی جدید می‌خواهیم
پایان این نسل را بپذیریم
شاید سخت باشد اما باید پذیریم این نسل از بازیکنانی که همین حالا در پرسپولیس مثل ستاره با آنهابرخورد می‌شود و البته در این فصل تقریباً همگی افت کرده‌اند به پایان دوران ستارگی خود بسیار نزدیک هستند و باید دنبال جایگزین‌هایی مناسب برای آنها بود.
مرتضی پورعلی گنجی نزدیک به ده سال بازیکن تیم ملی بود، وحید امیری همچجنان بعضاً در نقش ستاره برای پرسپولیس نقش منجی را ایفا می‌کند، حسین کنعانی به اسم مدافع ملی‌پوش صفت ستاره را به نامش سنجاق می‌کند، امید عالیشاه که در آخرین فصول بازی‌اش در پرسپولیس مثل ستاره درخشیده همچنان کارگشاست، گئورگی گولسیانی یک دوره درخشان در لیگ برتر داشته و به هر تیمی رفته ستاره بوده، میلاد محمدی سال‌هاست در دفاع چپ تیم ملی رقیب شاخصی ندارد و به اسم یک لژیونر ملی‌پوش با سلام و صلوات به پرسپولیس آمده، فرشاد احمدزاده همچنان بین باشگاه‌های بزرگ و متمول جابه‌جا می‌شود و مشتری دارد، سروش رفعیی با مغز فوتبال بازی می‌کند و هنوز هم گوشه‌هایی چشمگیر برای نمایش دارد، عیسی آل‌کثیر فارغ از افت این فصلش در نقش یک مهاجم تمام‌کننده شناخته می‌شود، مسعود ریگی به عنوان یک هافبک دفاعی کامل نوسان بسیار کمی دارد، میلاد سرلک فوتبال را خوب می‌فهمد و اجرا می‌کند و...
اینها همه در اسکواد این فصل پرسپولیس حضور دارند و سی سالگی را پشت سر گذاشته‌اند اما باید بپذیریم که این نسل درخشان رو به پایان می‌روند و ته مانده نسلی که یک دهه درخشان را برای پرسپولیس رقم زدند به خط پایان نزدیک شده‌اند. البته که در فوتبال ایران به خاطر فقدان تولید بازیکن شاخص جوان – جوان به معنای واقعی و آنچه در فوتبال اروپا می‌بینیم - همچنان بازیکنان بالای 30 سال روی بورس هستند و اتفاقاً همین‌ها کار را برای مربیان و باشگاه‌هایشان در می‌آورند اما پرسپولیس و سرمربی جدیدش باید به فکر یک رفرم اساسی باشند.
نمی‌دانم اسماعیل کارتال یا گزینه منتخب نهایی مدیران باشگاه پرسپولیس اهل رفرم و تغییرات گسترده هستند یا اصلاً در این باره در مذاکرات نهایی بحثی مطرح شده یا نه اما یقین دارم رفرم اولیه و اصلی باید در ذهن و باور هواداران پرسپولیس ایجاد شود. هواداران پرسپولیس بهترین اتفاق‌های ممکن را در ده سال گذشته تجربه کرده‌اند و حالا تیم‌شان با فاصله‌ای قابل توجه پرافتخارترین تیم لیگ برتر است. از طرفی فاصله با تیم‌های عربستانی و حتی قطری آنقدر زیاد شده که قهرمانی در لیگ نخبگان با این سطح از برنامه‌ریزی، حتی با اتکا توانمندی مربیان و بازیکنان تیم‌های ایرانی بعید به نظر می‌رسد پس رفرم باید در ذهن هواداران ایجاد شود و آنها با در نظر گرفتن اینکه شاید مدتی دور از قهرمانی باشند از کارتال یا سرمربی تیم درخواست آینده نگری و یک تحول بزرگ در تیم را داشته باشند.
مهمترین تحول فصل آینده پرسپولیس باید در اسکواد این تیم صورت بگیرد و میانگین سنی بازیکنان زیر 30 و حتی 28 سال بیاید. البته که در این صورت حتماً خبری از جذب مهره نامدار و احتمال ملی‌پوش و لژیونر که دل هواداران را در تابستان برباید، نخواهد شد اما در عوض اگر فلسفه و تفکری پشت این رفرم باشد می‌توان به تحول و تغییرات بنیادین بر در پرسپولیس امیدوار بود و برای فصول آینده انتظار تیم تر و تمیزتر و درخشان‌تری را کشید.
انتهای پیام/
مرتضی پورعلی گنجی نزدیک به ده سال بازیکن تیم ملی بود، وحید امیری همچجنان بعضاً در نقش ستاره برای پرسپولیس نقش منجی را ایفا می‌کند، حسین کنعانی به اسم مدافع ملی‌پوش صفت ستاره را به نامش سنجاق می‌کند، امید عالیشاه که در آخرین فصول بازی‌اش در پرسپولیس مثل ستاره درخشیده همچنان کارگشاست، گئورگی گولسیانی یک دوره درخشان در لیگ برتر داشته و به هر تیمی رفته ستاره بوده، میلاد محمدی سال‌هاست در دفاع چپ تیم ملی رقیب شاخصی ندارد و به اسم یک لژیونر ملی‌پوش با سلام و صلوات به پرسپولیس آمده، فرشاد احمدزاده همچنان بین باشگاه‌های بزرگ و متمول جابه‌جا می‌شود و مشتری دارد، سروش رفعیی با مغز فوتبال بازی می‌کند و هنوز هم گوشه‌هایی چشمگیر برای نمایش دارد، عیسی آل‌کثیر فارغ از افت این فصلش در نقش یک مهاجم تمام‌کننده شناخته می‌شود، مسعود ریگی به عنوان یک هافبک دفاعی کامل نوسان بسیار کمی دارد، میلاد سرلک فوتبال را خوب می‌فهمد و اجرا می‌کند و...
اینها همه در اسکواد این فصل پرسپولیس حضور دارند و سی سالگی را پشت سر گذاشته‌اند اما باید بپذیریم که این نسل درخشان رو به پایان می‌روند و ته مانده نسلی که یک دهه درخشان را برای پرسپولیس رقم زدند به خط پایان نزدیک شده‌اند. البته که در فوتبال ایران به خاطر فقدان تولید بازیکن شاخص جوان – جوان به معنای واقعی و آنچه در فوتبال اروپا می‌بینیم - همچنان بازیکنان بالای 30 سال روی بورس هستند و اتفاقاً همین‌ها کار را برای مربیان و باشگاه‌هایشان در می‌آورند اما پرسپولیس و سرمربی جدیدش باید به فکر یک رفرم اساسی باشند.
نمی‌دانم اسماعیل کارتال یا گزینه منتخب نهایی مدیران باشگاه پرسپولیس اهل رفرم و تغییرات گسترده هستند یا اصلاً در این باره در مذاکرات نهایی بحثی مطرح شده یا نه اما یقین دارم رفرم اولیه و اصلی باید در ذهن و باور هواداران پرسپولیس ایجاد شود. هواداران پرسپولیس بهترین اتفاق‌های ممکن را در ده سال گذشته تجربه کرده‌اند و حالا تیم‌شان با فاصله‌ای قابل توجه پرافتخارترین تیم لیگ برتر است. از طرفی فاصله با تیم‌های عربستانی و حتی قطری آنقدر زیاد شده که قهرمانی در لیگ نخبگان با این سطح از برنامه‌ریزی، حتی با اتکا توانمندی مربیان و بازیکنان تیم‌های ایرانی بعید به نظر می‌رسد پس رفرم باید در ذهن هواداران ایجاد شود و آنها با در نظر گرفتن اینکه شاید مدتی دور از قهرمانی باشند از کارتال یا سرمربی تیم درخواست آینده نگری و یک تحول بزرگ در تیم را داشته باشند.
مهمترین تحول فصل آینده پرسپولیس باید در اسکواد این تیم صورت بگیرد و میانگین سنی بازیکنان زیر 30 و حتی 28 سال بیاید. البته که در این صورت حتماً خبری از جذب مهره نامدار و احتمال ملی‌پوش و لژیونر که دل هواداران را در تابستان برباید، نخواهد شد اما در عوض اگر فلسفه و تفکری پشت این رفرم باشد می‌توان به تحول و تغییرات بنیادین بر در پرسپولیس امیدوار بود و برای فصول آینده انتظار تیم تر و تمیزتر و درخشان‌تری را کشید.
انتهای پیام/