سینا حسینی

سینا حسینی

گزارش

18205
قاتلان چشم سینا

هولیگان‌های فوتبال ایران همچنان قربانی می‌گیرند

قاتلان چشم سینا

هرج و مرج در فوتبال ایران به درجه‌ای رسیده که دیگر به هیچ روشی نمی‌توان شرایط را بررسی کرد. پس از افتضاح و آبروریزی بزرگ در ورزشگاه آزادی در جریان دیدار پرسپولیس – تراکتور و حواشی متعدد و پرشمار آن، حالا نوبت به سایر هنجارشکن‌های حاضر در لیگ برتر رسیده تا با تهدیدهای مجازی و خط و نشان کشیدن‌های باورنکردنی با ادبیات چاله میدانی فضای فوتبال را به سمت التهاب و درگیری سوق دهند.
بی شک عدم برخورد سریع با عوامل متخلف دیدار پرسپولیس و تراکتور از سوی ارکان قضایی فوتبال، مسبب بروز رفتارهای مشابه شده و قطعاً با تداوم روند کنونی، این وضعیت آشفته همچنان ادامه خواهد داشت. هرچند وزیر ورزش و جوانان روز جمعه دستور تشکیل کارگروهی ویژه برای بررسی این اتفاقات را صادر و مدیران فوتبال را به وزارت ورزش احضار کرد و با معرفی اعضای این کارگروه به آنها مأموریت داد به گونه‌ای آسیب شناسی کنند که دیگر چنین اتفاقاتی رخ ندهد، اما تجربه نشان داده این مدل رفتارهای دستوری هیچ کاربردی نخواهد داشت.
اگر رفتارهای ناهنجار فوتبال ایران با این قبیل تصمیمات کنترل می‌شد، بعد از نابینا شدن سرباز احمدی در اصفهان شاهد تکرار این اتفاق در سایر ورزشگاه‌های کشور نبودیم اما تا به امروز ده‌ها مورد مشابه دیگر تکرار شده که سه نفر از آنها به واسطه رفتارهای وحشیانه چشم خود را از دست داده‌اند تا مشخص شود مشکل فرهنگی فوتبال ایران با جلسه و کارگروه آسیب‌شناسی حل و فصل نمی‌شود.
دهم دی ماه 1386، روزی که سرباز احمدی در فولادشهر در حاشیه بازی سپاهان – پرسپولیس به دلیل اصابت نارنجک چشم خود را از دست داد، خیلی‌ها فکر می‌کردند دیگر این اتفاق تکرار نخواهد شد، احکام سنگین کمیته انضباطی در خصوص تخلفات روی داده هم مزید برعلت شد تا این ذهنیت به وجود آید با توجه به عمق فاجعه رخ داده در فولادشهر دیگر رفتارهای خارج از چهارچوب تکرار نخواهد شد.
اما 9 سال بعد پانزدهم اردیبهشت 1397 در خرمشهر، دوباره یک اتفاق تلخ دیگر شبیه ماجرای سرباز احمدی رخ داد تا یک نفر دیگر در کمال ناباوری بر اثر پرتاب اشیا، بینایی خود را از دست دهد، اسماعیل بهداروند هوادار استقلال که برای تماشای بازی تیمش در فینال جام حذفی برابر خونه به خونه بابل به ورزشگاه اروندان خرمشهر رفته بود، پیش از آنکه تیم مورد علاقه‌اش با گل مامه تیام جام قهرمانی را بالای سر ببرد، به واسطه برخورد شیء تیز و برنده با چشمش برای همیشه بینایی خود را از دست داد تا بعد از سرباز احمدی دومین قربانی پرتاب اشیا در فوتبال ایران شود.
مسئولان فوتبال ایران بعد از این تراژدی تلخ ادعا کردند به شکلی با هنجارشکنی تماشاگرنماها برخورد خواهیم کرد که بساط این رفتارها برای همیشه جمع شود، اما 6 سال بعد از نابینا شدن اسماعیل بهداروند و 17 سال بعد از نابینا شدن سرباز احمدی، هفتم بهمن ماه 1403 در ورزشگاه آزادی تهران محمد جواد عبده به دلیل برخورد سنگ به چشمش بینایی خود را از دست داد تا قربانیان سکوهای ناآرام به عدد 3 برسد.
مرور این اتفاقات تلخ، نشان می‌دهد مدیران فوتبال ایران استراتژی درستی برای کنترل سکوهای ناآرام ندارند، چون اگر رفتار آنها به اندازه کافی پیشگیرانه و بازدارنده بود، امروز افرادی نظیر اسماعیل بهداروند و محمدجواد عبده می‌توانستند بازی‌های تیم خود را بدون دردسر تماشا کنند و از هواداری تیم‌شان لذت ببرند اما مدل مدیریتی اشتباه و عدم ایجاد فضای مناسب در ورزشگاه‌ها موجب شده حالا خطر نابینا شدن، هر تماشاگر فوتبالی را تهدید می‌کند.
بی‌تردید اگر ساز و کار مناسبی برای کنترل سکوهای ورزشگاه‌های کشور اتخاذ نشود، سریال تلخ نابینا شدن هواداران بی‌گناه فوتبال ایران تکرار خواهد شد تا هولیگان‌های ترسناک فوتبال ایران همچنان قربانی بگیرند بدون اینکه ترس از محاکمه و برخورد قضایی آنها را تهدید کند.
 
دستور وزیر برای تشکیل کارگروه حوادث آزادی
به دستور وزیر ورزش و جوانان، جلسه‌ای برای بررسی حواشی دیدار پرسپولیس و تراکتور برگزار خواهد شد.
در پی اتفاقات اخیر در دیدار تیم‌های پرسپولیس و تراکتور در هفته هفدهم لیگ برتر فوتبال ایران، جلسه‌ای به دستور احمد دنیامالی وزیر ورزش و جوانان با حضور سید محمد شروین اسبقیان (معاون توسعه ورزش قهرمانی)، محمدحسین حسن‌خانی (معاون فرهنگی)، مهدی تاج (رئیس فدراسیون فوتبال)، رئیس سازمان لیگ، مسئولان ۲ باشگاه و سایر دستگاه‌های مرتبط تشکیل می‌شود.
در این نشست موضوعاتی همچون تحلیل ریشه‌های بروز حوادث، بررسی مدیریت مسابقات و ارائه راهکارهای عملی برای بهبود امنیت و نظم در رقابت‌های لیگ برتر مورد بحث قرار خواهد گرفت.
کاهش تنش‌ها و ایجاد فضایی امن و حرفه‌ای برای برگزاری مسابقات و پیشگیری از تکرار چنین حوادثی در آینده از دیگر محورهای این نشست خواهد بود.
انتهای پیام/
دیدگاه ها