پرسپولیس با تک مهاجم تیم بهتری است اما...
علیپور و عیسی، قربانیان بزرگ تغییر سیستم
آزمون و خطاهای اسماعیل کارتال در بازی سرنوشت‌ساز مقابل النصر هم ادامه پیدا کرد و او ضمن اعمال جابه‌جایی مهره‌ها، سیستم بازی تیمش را هم تغییر داد و این‌بار با یک مهاجم نوک شروع کرد.
کارتال که در چهار بازی گذشته حتی دیدار دشوار مقابل الهلال در عربستان با دو مهاجم نوک شروع کرده بود این‌بار تغییر سیستم داد و تنها از سردار دورسون در نوک حمله سود برد. با این تغییر، او اشتباهی که در بازی‌های قبلی مرتکب می‌شد را رفع کرد تا میانه میدان را با هافبک‌های بیشتر مال خود کند. پرسپولیس در نیمه اول بازی النصر تیم بهتری بود چرا که در مرکز زمین غیر از ریگی و رفیعی، یک خدابنده‌لوی باانگیزه را هم داشت. با این حال افت بدنی این بازیکنان در نیمه دوم به خاطر فشردگی بازی‌های متعدد باعث شد کارتال از حوالی دقیقه 60 تیمش را دوباره با دو مهاجم آرایش دهد که با این شرایط اوضاع بدتر هم شد و تیم او، هم در دفاع ضعیف بود و هم در حمله غیر از تک‌ضربه‌های وقت‌های تلف شده چیزی برای ارائه نداشت.
این بازی هر چه برای پرسپولیس نداشته باشد، احتمالاً این نکته را برای کارتال و کادرش به ارمغان آورده که با یک مهاجم نوک و هافبک‌های بیشتر در مرکز زمین بهتر بازی می‌کنند و شاید با بازگشت مصدومان و بالاتر رفتن کیفیت انفرادی نفرات فاز حمله شرایط تیم بهتر شود.
پرسپولیس در این بازی با سیستم پایه 1-3-2-4 شروع کرد که البته بعضاً شبیه 1-4-1-4 هم بود اما در یک‌سوم پایانی مسابقه دوباره به همان 2-4-4 روی آورد که منجر به نتیجه نشد.
در چنین سیستمی پرسپولیس در مرکز زمین با کمبود بازیکن روبه‌رو است به‌خصوص اگر مسعود ریگی به عنوان تنها بازیکن پست شش، بیرون مانده باشد. در این شرایط بازی کردن با سروش و مهری یا خدابنده‌لو که قابلیت حضور در پست 8 و 10 را دارند، شرایط مرکز میدان را به‌هم خواهد ریخت و در نهایت اینکه حداقل یک میلاد سرلک آماده باید کنار این نفرات حضور داشته باشد که قابلیت تدافعی‌تری نسبت به آنها دارد.
با این شرایط باید دید کارتال از بازی بعدی رو به سیستم تک مهاجمه خواهد آورد تا شرایط میانه میدان تیمش را بهبود بخشد یا نه. البته دشواری این سیستم آنجاست که او باید از سه مهاجم نوک مدعی‌اش دو تا را بیرون بنشاند و از آنجا که علاقه عجیبی به دورسون دارد، علیپور و عیسی، قربانی این سیستم خواهند شد که می‌تواند ماجراهای دیگری را به وجود بیاورد.
انتهای پیام/
کارتال که در چهار بازی گذشته حتی دیدار دشوار مقابل الهلال در عربستان با دو مهاجم نوک شروع کرده بود این‌بار تغییر سیستم داد و تنها از سردار دورسون در نوک حمله سود برد. با این تغییر، او اشتباهی که در بازی‌های قبلی مرتکب می‌شد را رفع کرد تا میانه میدان را با هافبک‌های بیشتر مال خود کند. پرسپولیس در نیمه اول بازی النصر تیم بهتری بود چرا که در مرکز زمین غیر از ریگی و رفیعی، یک خدابنده‌لوی باانگیزه را هم داشت. با این حال افت بدنی این بازیکنان در نیمه دوم به خاطر فشردگی بازی‌های متعدد باعث شد کارتال از حوالی دقیقه 60 تیمش را دوباره با دو مهاجم آرایش دهد که با این شرایط اوضاع بدتر هم شد و تیم او، هم در دفاع ضعیف بود و هم در حمله غیر از تک‌ضربه‌های وقت‌های تلف شده چیزی برای ارائه نداشت.
این بازی هر چه برای پرسپولیس نداشته باشد، احتمالاً این نکته را برای کارتال و کادرش به ارمغان آورده که با یک مهاجم نوک و هافبک‌های بیشتر در مرکز زمین بهتر بازی می‌کنند و شاید با بازگشت مصدومان و بالاتر رفتن کیفیت انفرادی نفرات فاز حمله شرایط تیم بهتر شود.
پرسپولیس در این بازی با سیستم پایه 1-3-2-4 شروع کرد که البته بعضاً شبیه 1-4-1-4 هم بود اما در یک‌سوم پایانی مسابقه دوباره به همان 2-4-4 روی آورد که منجر به نتیجه نشد.
در چنین سیستمی پرسپولیس در مرکز زمین با کمبود بازیکن روبه‌رو است به‌خصوص اگر مسعود ریگی به عنوان تنها بازیکن پست شش، بیرون مانده باشد. در این شرایط بازی کردن با سروش و مهری یا خدابنده‌لو که قابلیت حضور در پست 8 و 10 را دارند، شرایط مرکز میدان را به‌هم خواهد ریخت و در نهایت اینکه حداقل یک میلاد سرلک آماده باید کنار این نفرات حضور داشته باشد که قابلیت تدافعی‌تری نسبت به آنها دارد.
با این شرایط باید دید کارتال از بازی بعدی رو به سیستم تک مهاجمه خواهد آورد تا شرایط میانه میدان تیمش را بهبود بخشد یا نه. البته دشواری این سیستم آنجاست که او باید از سه مهاجم نوک مدعی‌اش دو تا را بیرون بنشاند و از آنجا که علاقه عجیبی به دورسون دارد، علیپور و عیسی، قربانی این سیستم خواهند شد که می‌تواند ماجراهای دیگری را به وجود بیاورد.
انتهای پیام/