۳۳ روز دنبال کارتال گشتند، باقری اسم نداد، وینگر نخریدند
زمستان، نقطه اوج ناکامی پرسپولیس
رضا درویش در صحبت‌های اخیر خود نکات مهمی را برای دلایل از دست رفتن قهرمانی لیگ برتر و ناکامی که هواداران از آن ناراحتند، برشمرد که بسیاری از آنها منطقی و قابل توجه است. از جمله اینکه باشگاه پرسپولیس در آن مقطع مالک خصوصی نداشت و تکلیف مالکیتش روشن نشده بود. دوم اینکه درویش با تهدید یکی از مدیران فدراسیون فوتبال سقف بودجه را رعایت کرد و با بالاتر رفتن سقف در فاصله یک روز مانده به پایان نقل و انتقالات به نوعی رکب خورد. شاید همین‌ها برای ناکامی در نقل و انتقالات تابستانی و از دست رفتن ستاره‌ها کافی باشد اما مدیرعامل باشگاه به یک نکته مهم فنی هم اشاره کرد که در طول فصل اتفاق افتاد. البته این حرف تازه‌ای نیست و قبل‌تر هم در بین صحبت‌های درویش شنیده بودیم اما دوباره به عنوان یکی از دلایل ناکامی روی آن مانور شد. اینکه تیم پرسپولیس در 15 بازی این فصل (یعنی نیمی از مسابقات لیگ برتر) چهار وینگر خود را در اختیار نداشته است. درویش صراحتاً به نام‌های امید عالیشاه، وحید امیری، سعید صادقی و اوستون اورونوف اشاره کرد که غالباً به خاطر مصدومیت دور از شرایط مسابقه بودند و به نوعی تیم پرسپولیس بدون وینگر بود.
به عبارتی پرسپولیس در نیمی از بازی‌های فصل فقط فرشاد احمدزاده را به عنوان وینگر در اختیار داشت و کارتال در هفته‌های نخست حضورش در پرسپولیس مجبور به استفاده از هافبک‌های میانی مثل یاسین سلمانی و محمد خدابنده‌لو در کناره‌ها می‌شد که طبعاً از این جابه‌جایی‌ها نتیجه نمی‌گرفت. این اتفاقی بود که در نیم فصل نخست نیز رخ داده و گاریدو چندین بار از عیسی آل‌کثیر و علی علیپور به عنوان وینگر استفاده کرد که البته مشخص شد هیچ کدام راضی به این جابه‌جایی نبودند چرا که هم به فوتبال‌شان ضربه می‌زد هم پرسپولیس از این جابه‌جایی‌ها سودی نمی‌برد.
درویش می‌گوید پرسپولیس در نیمی از فصل وینگر نداشت اما عجیب بود که با در نظر گرفتن شرایط بازیکنانی مثل صادقی، احمدزاده، عالیشاه، اورونوف و امیری که یا از فرم خوب دور بودند یا مدام مصدوم می‌شدند و در دسترس نبودند هیچ اقدامی برای جذب وینگر در نقل و انتقالات زمستانی نشد و یک مهاجم به نام سردار دورسون به پرسپولیس پیوست که در نقش مهاجم کاذب از هفته سوم نیم فصل دوم برای تیمش به میدان رفت.
واقعیت اینکه با بررسی برخی نکات و حقایقی می‌توان به این نتیجه رسید که پرسپولیس قهرمانی را در فصل زمستان از دست داد و بیشتر از جدایی بیرانوند، اسماعیلی‌فر و ترابی در تابستان و جایگزین نشدن این بازیکنان با نفرات شاخص در نقل و انتقالات تابستانی، با وجود تغییرات کادر فنی، مشکلات مالکیتی، رعایت سقف بودجه و... آنچه باعث شد قهرمانی از کف سرخ‌ها برود تقویت نشدن تیم در نقل و انتقالات زمستانی بود و بس.
پرسپولیس در حالی نیم فصل اول را با اخراج گاریدو و دو بازی تحت هدایت کریم باقری به پایان رساند که در رتبه سوم قرار گرفت و فقط سه امتیاز کمتر از تراکتور جمع کرده بود که می‌شد این کمبود را در بازی رودررو جبران کند اما با وجود انجام این مأموریت مهم، برای تداوم در مسیر قهرمانی به اندازه کافی تجهیز نشده بود.
پرسپولیس در حالی تنها سردار دورسون را به عنوان مهاجم در اختیار گرفت که نیازمند جذب حداقل یک یا دو وینگر بود اما درویش و باشگاه زمان را به شکل عجیبی از دست دادند. نکته اینجاست که خوان کارلوس گاریدو روز 2 دی ماه سال گذشته از پرسپولیس جدا شد و اسماعیل کارتال 33 روز بعد در تاریخ 5 بهمن سرمربی این تیم شد. در عین حال دورسون 12 بهمن به پرسپولیس پیوست و دیگر خبری از خرید جدید نشد در حالی که در آن مقطع نه خبری از سقف بودجه بود نه اینکه باشگاه مالکش را نمی‌شناخت. در آن مقطع باشگاه پرسپولیس بلافاصله بعد از درخواست کارتال، دورسون گرانقیمت را جذب کرد در حالی که می‌توانست یک یا دو وینگر هم جذب کند.
واقعیت اینکه درویش و باشگاه پرسپولیس بخش عمده‌ای از زمان جذب بازیکن را به خاطر گشتن دنبال یک مربی جدید از دست دادند. در آن مقطع وقتی از درویش پرسیده می‌شد که برای جذب بازیکن جدید چه کرده‌اید می‌گفت تا وقتی کادر فنی اعلام نکند بازیکنی نمی‌گیرد. در عین حال طبیعی بود که کریم باقری به عنوان سرمربی موقت علاقه‌ای به اعلام نام بازیکن جدید برای تقویت تیم نداشت و همه چیز را به سرمربی سپرد که وقتی کارتال آمد تقریباً کار از کار گذشته بود.
امروز در حالی روی از دست رفتن قهرمانی در نقل و انتقالات زمستانی تأکید می‌کنیم که بدانیم پرسپولیس فصل قبل از آن حتی با وجود جدایی یحیی گل محمدی و حضور اوسمار در رأس کادر فنی به خاطر تقویت تیم در همین بازه زمانی موفق به قهرمانی در روز آخر فصل شده بود. پرسپولیس با همین تیم مدیریتی در زمستان 1402 موفق به جذب محمد خدابنده‌لو، عبدالکریم حسن و اوستون اورونوف شد و عیسی آل‌کثیر را هم برگرداند که هر چهار بازیکن خریدهای تأثیرگذاری بودند اما یک سال بعد خبری از این خرید‌ها در میانه فصل نشد.
در واقع با اینکه وحید امیری برگشت و فرشاد احمدزاده زیر نظر کارتال نمایش‌های به مراتب بهتری نسبت به دوره گاریدو ارائه داد اما مصدومیت بدموقع عالیشاه، خارج شدن کامل سعید صادقی از چرخه بازیکنان مد نظر سرمربی و البته مصدومیت دوباره اورونوفی که تازه داشت آماده می‌شد، ثابت کرد پرسپولیس از حیث نداشتن وینگرهای متعدد و کارآمد و انفعال در نقل و انتقالات زمستانی ضربه بزرگی خورده است.
انتهای پیام/
به عبارتی پرسپولیس در نیمی از بازی‌های فصل فقط فرشاد احمدزاده را به عنوان وینگر در اختیار داشت و کارتال در هفته‌های نخست حضورش در پرسپولیس مجبور به استفاده از هافبک‌های میانی مثل یاسین سلمانی و محمد خدابنده‌لو در کناره‌ها می‌شد که طبعاً از این جابه‌جایی‌ها نتیجه نمی‌گرفت. این اتفاقی بود که در نیم فصل نخست نیز رخ داده و گاریدو چندین بار از عیسی آل‌کثیر و علی علیپور به عنوان وینگر استفاده کرد که البته مشخص شد هیچ کدام راضی به این جابه‌جایی نبودند چرا که هم به فوتبال‌شان ضربه می‌زد هم پرسپولیس از این جابه‌جایی‌ها سودی نمی‌برد.
درویش می‌گوید پرسپولیس در نیمی از فصل وینگر نداشت اما عجیب بود که با در نظر گرفتن شرایط بازیکنانی مثل صادقی، احمدزاده، عالیشاه، اورونوف و امیری که یا از فرم خوب دور بودند یا مدام مصدوم می‌شدند و در دسترس نبودند هیچ اقدامی برای جذب وینگر در نقل و انتقالات زمستانی نشد و یک مهاجم به نام سردار دورسون به پرسپولیس پیوست که در نقش مهاجم کاذب از هفته سوم نیم فصل دوم برای تیمش به میدان رفت.
واقعیت اینکه با بررسی برخی نکات و حقایقی می‌توان به این نتیجه رسید که پرسپولیس قهرمانی را در فصل زمستان از دست داد و بیشتر از جدایی بیرانوند، اسماعیلی‌فر و ترابی در تابستان و جایگزین نشدن این بازیکنان با نفرات شاخص در نقل و انتقالات تابستانی، با وجود تغییرات کادر فنی، مشکلات مالکیتی، رعایت سقف بودجه و... آنچه باعث شد قهرمانی از کف سرخ‌ها برود تقویت نشدن تیم در نقل و انتقالات زمستانی بود و بس.
پرسپولیس در حالی نیم فصل اول را با اخراج گاریدو و دو بازی تحت هدایت کریم باقری به پایان رساند که در رتبه سوم قرار گرفت و فقط سه امتیاز کمتر از تراکتور جمع کرده بود که می‌شد این کمبود را در بازی رودررو جبران کند اما با وجود انجام این مأموریت مهم، برای تداوم در مسیر قهرمانی به اندازه کافی تجهیز نشده بود.
پرسپولیس در حالی تنها سردار دورسون را به عنوان مهاجم در اختیار گرفت که نیازمند جذب حداقل یک یا دو وینگر بود اما درویش و باشگاه زمان را به شکل عجیبی از دست دادند. نکته اینجاست که خوان کارلوس گاریدو روز 2 دی ماه سال گذشته از پرسپولیس جدا شد و اسماعیل کارتال 33 روز بعد در تاریخ 5 بهمن سرمربی این تیم شد. در عین حال دورسون 12 بهمن به پرسپولیس پیوست و دیگر خبری از خرید جدید نشد در حالی که در آن مقطع نه خبری از سقف بودجه بود نه اینکه باشگاه مالکش را نمی‌شناخت. در آن مقطع باشگاه پرسپولیس بلافاصله بعد از درخواست کارتال، دورسون گرانقیمت را جذب کرد در حالی که می‌توانست یک یا دو وینگر هم جذب کند.
واقعیت اینکه درویش و باشگاه پرسپولیس بخش عمده‌ای از زمان جذب بازیکن را به خاطر گشتن دنبال یک مربی جدید از دست دادند. در آن مقطع وقتی از درویش پرسیده می‌شد که برای جذب بازیکن جدید چه کرده‌اید می‌گفت تا وقتی کادر فنی اعلام نکند بازیکنی نمی‌گیرد. در عین حال طبیعی بود که کریم باقری به عنوان سرمربی موقت علاقه‌ای به اعلام نام بازیکن جدید برای تقویت تیم نداشت و همه چیز را به سرمربی سپرد که وقتی کارتال آمد تقریباً کار از کار گذشته بود.
امروز در حالی روی از دست رفتن قهرمانی در نقل و انتقالات زمستانی تأکید می‌کنیم که بدانیم پرسپولیس فصل قبل از آن حتی با وجود جدایی یحیی گل محمدی و حضور اوسمار در رأس کادر فنی به خاطر تقویت تیم در همین بازه زمانی موفق به قهرمانی در روز آخر فصل شده بود. پرسپولیس با همین تیم مدیریتی در زمستان 1402 موفق به جذب محمد خدابنده‌لو، عبدالکریم حسن و اوستون اورونوف شد و عیسی آل‌کثیر را هم برگرداند که هر چهار بازیکن خریدهای تأثیرگذاری بودند اما یک سال بعد خبری از این خرید‌ها در میانه فصل نشد.
در واقع با اینکه وحید امیری برگشت و فرشاد احمدزاده زیر نظر کارتال نمایش‌های به مراتب بهتری نسبت به دوره گاریدو ارائه داد اما مصدومیت بدموقع عالیشاه، خارج شدن کامل سعید صادقی از چرخه بازیکنان مد نظر سرمربی و البته مصدومیت دوباره اورونوفی که تازه داشت آماده می‌شد، ثابت کرد پرسپولیس از حیث نداشتن وینگرهای متعدد و کارآمد و انفعال در نقل و انتقالات زمستانی ضربه بزرگی خورده است.
انتهای پیام/