میانگین سنی خروجی‌ها ۳۳.۶، میانگین سنی ورودی‌ها ۲۷.۲
گام بلند در عملیات جوانگرایی در پرسپولیس
یکی از ایرادهایی که به اسکواد فصل قبل پرسپولیس گرفته می‌شد بالا رفتن سن بازیکنان کلیدی‌اش بود که غالباً سن سال بالایی داشتند و عملاً تیمی که در اختیار گاریدو و بعد کارتال بود یکی از پیرترین تیم‌های لیگ برتر به حساب می‌آمد. نکته مهم‌تر اینکه جدا از بالانس نبودن اسکواد تیم و مصدومیت بازیکنان کلیدی در مقاطعی از فصل، نفرات اصلی تیم پرسپولیس غالباً همین نفرات مسن بودند و به عبارتی فقط می‌شد از این باتجربه‌ها انتظار داشت کارآمدی داشته باشند و اصطلاحاً کار تیم را در بیاورند. به همین خاطر در نیم فصل اول مصدومیت وحید امیری و البته بعد از آن مصدومیت‌های عالیشاه ضربات جبران ناپذیری به پرسپولیس زد و سرخ‌ها همه عناوین را از دست داده و حتی از کسب سهمیه آسیایی هم عاجز ماندند.
با وجود این بعد از پایان فصل بسیاری از هواداران به مسأله جوانگرایی برای فصل بعد اشاره کردند که البته در عمل بسیار دشوار به نظر می‌رسید چرا که اولاً تعداد بازیکنان جوان و شاخصی که بتوانند در تیم بزرگ پرسپولیس کارایی داشته باشند اصلاً زیاد نیست و دوم اینکه در حوزه جذب بازیکن خارجی شرایط به گونه‌ای است که اصلاً بازیکن خارجی زیر 30 سال به پرسپولیس نمی‌آید.
نکته مهم سوم اینکه طبیعتاً نمی‌توان ساختار تیم را به کلی به هم ریخت و حفظ برخی از بازیکنان باتجربه و مسن تیم لازم و ضرروی به نظر می‌رسد کمااینکه همان عده از هوادارانی که شعار جوانگرایی را علم کرده بودند اصرار داشتند امید عالیشاه حتماً باید حفظ شود یا در مورد جدایی وحید امیری هنوز خیلی‌ها معتقدند حق کاپیتان پرسپولیس این بود که حداقل یک نیم فصل دیگر در تیم باقی بماند. این مسائل به گونه‌ای دیگر در مورد نفرات شاخص و باتجربه‌ای مثل گولسیانی، ریگی و فرجی هم گفته می‌شود. حتی برخی پیشکسوتان گفته‌اند عیسی آل‌کثیر باز هم می‌توانست در پرسپولیس موفق شود اما طبیعتاً جوانگرایی بهایی دارد که باید پرداخت شود.
اول اینکه طبیعتاً در پروسه جوانگرایی باید از خیلی از بازیکنان شاخص، موفق و صاحب کارنامه مثل وحید امیری که 11 جام در پرسپولیس دارد عبور کرد که کار بسیار دشواری است و دوم اینکه باید منتظر گاف‌ها و باگ‌های بازیکنان جوانی که احتمالاً جای نفراتی مثل امیری، گولسیانی و... را پر می‌کنند، باشید و پیه این تغییر ساختار را به تن بمالید. به عبارت ساده‌تر جوان‌سازی تیم یا درست‌تر، استفاده از بازیکنان جوان در ترکیب اصلی ریسک بزرگی می‌طلبد که ممکن است نتیجه‌بخش باشد یا حتی منجر به فجایعی شود که در هر دو صورت باید با آن کنار بیایید.
در چنین شرایطی اما فعلاً اتفاقات مثبتی در پروسه جوانگرایی پرسپولیس اتفاق افتاده است که با توجه به سن و سال خروجی‌ها و ورودی آن با سن و سال بازیکنان ورودی و خریدهای جدید قابل اشاره و امیدوارکننده است. با این حساب در این مقایسه به سن و سال این دو گروه می‌پردازیم:
لیست خروجی‌ها تا دوشنبه (7 بازیکن):
وحید امیری 37 سال و دو ماه، فرشاد فرجی 31 سال و دو ماه، گئورگی گولسیانی 34 سال و یک ماه، عیسی آل‌کثیر 35 سال و 5 ماه، سعید صادقی 31 سال و یک ماه، مسعود ریگی 35 سال و سه ماه، ایوب العملود 31 سال و دو ماه
مجموع: 235 سال و 4 ماه، میانگین: 33 سال و 6 ماه
لیست ورودی‌ها تا دوشنبه (6 بازیکن):
رضا شکاری 27 سال، مجتبی فخریان 22 سال و یک ماه، محمد امین کاظمیان 29 سال و 10 ماه، پیام نیازمند 30 سال و دوماه، تیوی بیفوما 33 سال و یک ماه، محمدحسین صادقی 21 سال و دو ماه
مجموع: 163 سال و 4 ماه، میانگین: 27 سال و دو ماه
نکته اینجاست که هر 7 بازیکنی که از پرسپولیس جدا شدند بالای 31 سال سن داشتند و دو تا از آنها(امیری و آل‌کثیر) مسن‌ترین بازیکنان تیم بودند. در نقطه مقابل از بین 6 بازیکن جذب شده فقط دو نفر بالای 30 سال سن دارند که یکی از آنها(نیازمند) دروازه‌بان است و به صورت کلی و طبق عرف نقل و انتقالات فوتبال سن بالایی نیست یا چندان مهم به حساب نمی‌آید. با در نظر گرفتن آمار فوق تا اینجا و با وجود اینکه تعداد نفرات جذب شده یکی کمتر از بازیکنان لیست خروجی است، میانکین سنی گروه جدید 6 سال و 4 ماه کمتر از میانگین سنی نفرات جدا شده هستند و این یک حرکت امیدوارکننده و گامی بلند در مسیرعملیات جوان‌سازی به حساب می‌آید.
هادرجونای و زارع، دو مسیر متفاوت در راه جوان‌سازی
با اینکه پرسپولیس تاکنون شش خرید جدید انجام داده اما غیر از بازیکنانی که وارد سهمیه جوانان / امید خواهند شد به نظر می‌رسد حداقل سه یا چهار خرید جدید بزرگسال هم انجام شود که شاید دو تا از آنها خارجی باشد. در روزهای اخیر نام بازیکنانی همچون فلورن هادرجونای، محمدمهدی زارع و شهریار مغانلو در اطراف سبد نقل و انتقالاتی پرسپولیس شنیده شده که جذب هر کدام از آنها می‌تواند شرایط میانگین سنی تیم را دستخوش تغییر کند.
در این میان اگر پرسپولیس موفق به جذب محمدمهدی زارع که 22 سال و 4 ماه سن دارد شود میانگین سنی تیم پایین‌تر هم خواهد آمد اما با حضور فلورن هادرجونای که دو ماه بعد 31 ساله خواهد شد اوضاع تغییر خواهد کرد. همچنین جذب شهریار مغانلو که 30 سال و شش ماه سن دارد هم علیه پروسه جوان‌سازی تیم خواهد بود.
انتهای پیام/
با وجود این بعد از پایان فصل بسیاری از هواداران به مسأله جوانگرایی برای فصل بعد اشاره کردند که البته در عمل بسیار دشوار به نظر می‌رسید چرا که اولاً تعداد بازیکنان جوان و شاخصی که بتوانند در تیم بزرگ پرسپولیس کارایی داشته باشند اصلاً زیاد نیست و دوم اینکه در حوزه جذب بازیکن خارجی شرایط به گونه‌ای است که اصلاً بازیکن خارجی زیر 30 سال به پرسپولیس نمی‌آید.
نکته مهم سوم اینکه طبیعتاً نمی‌توان ساختار تیم را به کلی به هم ریخت و حفظ برخی از بازیکنان باتجربه و مسن تیم لازم و ضرروی به نظر می‌رسد کمااینکه همان عده از هوادارانی که شعار جوانگرایی را علم کرده بودند اصرار داشتند امید عالیشاه حتماً باید حفظ شود یا در مورد جدایی وحید امیری هنوز خیلی‌ها معتقدند حق کاپیتان پرسپولیس این بود که حداقل یک نیم فصل دیگر در تیم باقی بماند. این مسائل به گونه‌ای دیگر در مورد نفرات شاخص و باتجربه‌ای مثل گولسیانی، ریگی و فرجی هم گفته می‌شود. حتی برخی پیشکسوتان گفته‌اند عیسی آل‌کثیر باز هم می‌توانست در پرسپولیس موفق شود اما طبیعتاً جوانگرایی بهایی دارد که باید پرداخت شود.
اول اینکه طبیعتاً در پروسه جوانگرایی باید از خیلی از بازیکنان شاخص، موفق و صاحب کارنامه مثل وحید امیری که 11 جام در پرسپولیس دارد عبور کرد که کار بسیار دشواری است و دوم اینکه باید منتظر گاف‌ها و باگ‌های بازیکنان جوانی که احتمالاً جای نفراتی مثل امیری، گولسیانی و... را پر می‌کنند، باشید و پیه این تغییر ساختار را به تن بمالید. به عبارت ساده‌تر جوان‌سازی تیم یا درست‌تر، استفاده از بازیکنان جوان در ترکیب اصلی ریسک بزرگی می‌طلبد که ممکن است نتیجه‌بخش باشد یا حتی منجر به فجایعی شود که در هر دو صورت باید با آن کنار بیایید.
در چنین شرایطی اما فعلاً اتفاقات مثبتی در پروسه جوانگرایی پرسپولیس اتفاق افتاده است که با توجه به سن و سال خروجی‌ها و ورودی آن با سن و سال بازیکنان ورودی و خریدهای جدید قابل اشاره و امیدوارکننده است. با این حساب در این مقایسه به سن و سال این دو گروه می‌پردازیم:
لیست خروجی‌ها تا دوشنبه (7 بازیکن):
وحید امیری 37 سال و دو ماه، فرشاد فرجی 31 سال و دو ماه، گئورگی گولسیانی 34 سال و یک ماه، عیسی آل‌کثیر 35 سال و 5 ماه، سعید صادقی 31 سال و یک ماه، مسعود ریگی 35 سال و سه ماه، ایوب العملود 31 سال و دو ماه
مجموع: 235 سال و 4 ماه، میانگین: 33 سال و 6 ماه
لیست ورودی‌ها تا دوشنبه (6 بازیکن):
رضا شکاری 27 سال، مجتبی فخریان 22 سال و یک ماه، محمد امین کاظمیان 29 سال و 10 ماه، پیام نیازمند 30 سال و دوماه، تیوی بیفوما 33 سال و یک ماه، محمدحسین صادقی 21 سال و دو ماه
مجموع: 163 سال و 4 ماه، میانگین: 27 سال و دو ماه
نکته اینجاست که هر 7 بازیکنی که از پرسپولیس جدا شدند بالای 31 سال سن داشتند و دو تا از آنها(امیری و آل‌کثیر) مسن‌ترین بازیکنان تیم بودند. در نقطه مقابل از بین 6 بازیکن جذب شده فقط دو نفر بالای 30 سال سن دارند که یکی از آنها(نیازمند) دروازه‌بان است و به صورت کلی و طبق عرف نقل و انتقالات فوتبال سن بالایی نیست یا چندان مهم به حساب نمی‌آید. با در نظر گرفتن آمار فوق تا اینجا و با وجود اینکه تعداد نفرات جذب شده یکی کمتر از بازیکنان لیست خروجی است، میانکین سنی گروه جدید 6 سال و 4 ماه کمتر از میانگین سنی نفرات جدا شده هستند و این یک حرکت امیدوارکننده و گامی بلند در مسیرعملیات جوان‌سازی به حساب می‌آید.
هادرجونای و زارع، دو مسیر متفاوت در راه جوان‌سازی
با اینکه پرسپولیس تاکنون شش خرید جدید انجام داده اما غیر از بازیکنانی که وارد سهمیه جوانان / امید خواهند شد به نظر می‌رسد حداقل سه یا چهار خرید جدید بزرگسال هم انجام شود که شاید دو تا از آنها خارجی باشد. در روزهای اخیر نام بازیکنانی همچون فلورن هادرجونای، محمدمهدی زارع و شهریار مغانلو در اطراف سبد نقل و انتقالاتی پرسپولیس شنیده شده که جذب هر کدام از آنها می‌تواند شرایط میانگین سنی تیم را دستخوش تغییر کند.
در این میان اگر پرسپولیس موفق به جذب محمدمهدی زارع که 22 سال و 4 ماه سن دارد شود میانگین سنی تیم پایین‌تر هم خواهد آمد اما با حضور فلورن هادرجونای که دو ماه بعد 31 ساله خواهد شد اوضاع تغییر خواهد کرد. همچنین جذب شهریار مغانلو که 30 سال و شش ماه سن دارد هم علیه پروسه جوان‌سازی تیم خواهد بود.
انتهای پیام/