نگذارید از هفته اول بی‌احترام شوند

هفته اول به پایان رسید و اعتراض‌ها به داوری از همین هفته آغاز شد. از همین هفته برخی‌ها رو ترش کردند، تصمیم داوران را برنتابیدند و سوت‌ها را دلیلی برای دشمنی‌ها دانستند.
می‌پذیریم اشتباهات آنقدر پرحجم شده بود که وزیر ورزش را وادار به ورود در اشتباهات داوری کرد. وزیر دستور داد و به شکل خاص، داوری فینال جام حذفی مورد بررسی قرار گرفت. (که البته منجر به محرومیت یکساله داور VAR آن بازی شد که به نظر می‌رسد فدراسیون تلاش کرد همه کاسه و کوزه‌ها را بر سر داور اتاق بازبینی ویدیویی بشکند)
می‌پذیریم اشتباهات داوری در طول فصل منجر به کاهش آستانه تحمل تیم‌ها، مربیان، بازیکنان و سکوها شد. وقتی هواداران صبر از دست بدهند همه اتفاقات درون ورزشگاه‌ها، عادی می‌شود حتی توهین به داوران.
اما یک نکته اساسی در این میان گم شده است.
فصل قبل و فصل‌های قبل‌تر، چگالی اعتراض‌ها به داوران آنقدر بالا رفت که داوران در مقطعی کلافه شدند. اینکه داوران را در برابر حجم خردکننده فشار رسانه‌ها و انتقاد تیم‌ها، تنها بگذاریم منصفانه نیست. فدراسیون باید به وظیفه پدرانه‌اش عمل کند. فدراسیون متولی فوتبال کشور است و باید از همه خانواده فوتبال حمایت و حفاظت کند. داوران به عنوان حلقه مهم این زنجیر باید زیر چتر فدراسیون باشند. فدراسیون وظیفه دارد در برابر سیل بیانیه‌ها و انتقادها و گاه توهین‌ها، بایستد. اگر به تصمیم‌های درست و نادرست داوران حمله می‌شود به این دلیل است که داوران را تنها احساس می‌کنند. فدراسیون اجازه ندهد اتفاقات تلخ فصل‌های قبل تکرار شود. اجازه ندهد ویروس حمله به داوران به همه فوتبال ایران سرایت کند که در آن صورت حتی یک مسابقه از لیگ‌های فوتبال و فوتسال را نمی‌شود در آرامش قضاوت کرد.