پشت درهای بسته تیم ملی فوتسال چه خبر است؟
سکوت خبری و ابهامات در آستانه جام جهانی
این روزها، تیم ملی فوتسال بانوان کشورمان در سکوتی خبری و پشت درهای بسته به تمرینات خود ادامه می‌دهد؛ فضایی که جزئیات آن از دیدگان افکار عمومی پنهان نگاه داشته شده است. شهرزاد مظفر، سرمربی باسابقه تیم، ظاهراً تصمیم گرفته است تا تیم خود را در فضایی ایزوله آماده حضور در جام جهانی پیش رو کند؛ سیاستی که همواره با موافقان و مخالفانی همراه بوده است.
آنچه از بیرون به گوش می‌رسد، حکایت از تمریناتی منظم و پرانرژی دارد: آغاز با حرکات کششی، تمرینات بدنی و ترکیبی، و سپس مرور تاکتیک‌هایی نظیر پرس تیمی و ضربات ایستگاهی. اما در این میان، آنچه بیش از همه نگران‌کننده به نظر می‌رسد، فقدان شفافیت و ابهام در روند آماده‌سازی تیم ملی است.
مسئله تنها به تمرینات محدود نمی‌شود، بلکه بحث اصلی، پاسخ‌گویی به افکار عمومی است. در شرایطی که اخبار مربوط به روند آماده‌سازی تیم ملی به صورت قطره‌چکانی و غیرشفاف منتشر می‌شود، منتقدان حق دارند تا در خصوص علت عدم اطلاع‌رسانی دقیق به مردم سوال کنند. این تیم قرار است به عنوان نماینده ایران در جام جهانی حضور یابد و مسئولیت هرگونه نتیجه، اعم از مثبت یا منفی، مستقیماً بر عهده سرمربی و بخش رسانه تیم خواهد بود.
شهرزاد مظفر، بدون شک، مربی باتجربه‌ای است و کارنامه‌ای درخشان در عرصه فوتسال بانوان دارد. با این حال، اتخاذ سیاست درهای بسته و دور نگاه داشتن رسانه‌ها، اگرچه ممکن است در کوتاه‌مدت آرامشی نسبی را برای اردوی تیم ملی به ارمغان آورد، اما در بلندمدت، حجم انتقادات را افزایش خواهد داد. ما به عنوان ناظران بیرونی، دخالتی در روند داخلی تیم ملی نداریم، اما این هشدار را از همین‌جا اعلام می‌کنیم؛ در صورتی که نتایج تیم ملی در جام جهانی مطابق با انتظارات نباشد، هیچ‌گونه بهانه‌ای از سوی کادر فنی پذیرفته نخواهد شد. تصمیم‌گیری با مظفر بوده و مسئولیت نتایج نیز بر عهده اوست.
پشت درهای بسته می‌توان به تمرین پرداخت، اما نمی‌توان از قضاوت افکار عمومی گریخت. جام جهانی، عرصه‌ای است که تمامی درها در آن گشوده خواهد شد و در آن زمان، عملکرد تیم ملی، بهترین و بزرگ‌ترین پاسخ به این سیاست انزوا و سکوت خبری خواهد بود. حال باید منتظر ماند و دید که آیا این سیاست، ثمربخش خواهد بود یا خیر.
انتهای پیام/
آنچه از بیرون به گوش می‌رسد، حکایت از تمریناتی منظم و پرانرژی دارد: آغاز با حرکات کششی، تمرینات بدنی و ترکیبی، و سپس مرور تاکتیک‌هایی نظیر پرس تیمی و ضربات ایستگاهی. اما در این میان، آنچه بیش از همه نگران‌کننده به نظر می‌رسد، فقدان شفافیت و ابهام در روند آماده‌سازی تیم ملی است.
مسئله تنها به تمرینات محدود نمی‌شود، بلکه بحث اصلی، پاسخ‌گویی به افکار عمومی است. در شرایطی که اخبار مربوط به روند آماده‌سازی تیم ملی به صورت قطره‌چکانی و غیرشفاف منتشر می‌شود، منتقدان حق دارند تا در خصوص علت عدم اطلاع‌رسانی دقیق به مردم سوال کنند. این تیم قرار است به عنوان نماینده ایران در جام جهانی حضور یابد و مسئولیت هرگونه نتیجه، اعم از مثبت یا منفی، مستقیماً بر عهده سرمربی و بخش رسانه تیم خواهد بود.
شهرزاد مظفر، بدون شک، مربی باتجربه‌ای است و کارنامه‌ای درخشان در عرصه فوتسال بانوان دارد. با این حال، اتخاذ سیاست درهای بسته و دور نگاه داشتن رسانه‌ها، اگرچه ممکن است در کوتاه‌مدت آرامشی نسبی را برای اردوی تیم ملی به ارمغان آورد، اما در بلندمدت، حجم انتقادات را افزایش خواهد داد. ما به عنوان ناظران بیرونی، دخالتی در روند داخلی تیم ملی نداریم، اما این هشدار را از همین‌جا اعلام می‌کنیم؛ در صورتی که نتایج تیم ملی در جام جهانی مطابق با انتظارات نباشد، هیچ‌گونه بهانه‌ای از سوی کادر فنی پذیرفته نخواهد شد. تصمیم‌گیری با مظفر بوده و مسئولیت نتایج نیز بر عهده اوست.
پشت درهای بسته می‌توان به تمرین پرداخت، اما نمی‌توان از قضاوت افکار عمومی گریخت. جام جهانی، عرصه‌ای است که تمامی درها در آن گشوده خواهد شد و در آن زمان، عملکرد تیم ملی، بهترین و بزرگ‌ترین پاسخ به این سیاست انزوا و سکوت خبری خواهد بود. حال باید منتظر ماند و دید که آیا این سیاست، ثمربخش خواهد بود یا خیر.
انتهای پیام/