استعداد بهتر است یا ثروت؟
موضوعی کلیشه‌ای در اختیار دبیران ادبیات بود که تا دست‌شان از سوژه خالی می‌شد، به دانش‌آموز می‌گفتند بنویس «علم بهتر است یا ثروت» و دانش‌آموز هم می‌نوشت واضح و مبرهن است علم. دانش‌آموزان البته بزرگ می‌شدند و به ایرادهای تئوری‌شان پی می‌بردند.
حالا موضوعی مطرح شده به نام «استعداد بهتر است یا ثروت؟» هر بار حرف به دارایی و ریخت و پاش باشگاه‌های عربی و بازیکنان 100 میلیون دلاری‌شان کشیده شد، گفتیم آنها پول دارند اما ما بازیکنان بااستعداد و باغیرت داریم که این دو فاکتور ما به دارایی و پول آنها برتری دارد.
اینکه ورزشکاران ما بسیار مستعد هستند و زایش استعداد در ورزش ایران متوقف نمی‌شود، آنقدر بدیهی است که نیاز به اثبات ندارد؛ اما نکته‌ای بسیار مهم وجود دارد که نباید از آن غافل شویم.
اینکه هر بار توپ را به زمین ورزشکاران بیندازیم و از آنها توقع کندن بیستون را داشته باشیم، کمی غیرمنصفانه است. ورزشکار ما استعداد و غیرت دارد؛ اما در این زنجیره، حلقه‌های دیگری مثل مدیریت و برنامه‌ریزی هم وجود دارد که هیچ‌وقت درباره آن حرف نزده‌ایم. مدیری که نمی‌داند تیمش برای اولین بازی «ورزشگاه مناسب» ندارد، چگونه مدیری است؟ مدیری که نمی‌داند بازی بین‌المللی با دیدارهای داخلی تفاوتی ماهیتی دارد، چه مدیری است؟ رسانه‌ها برای بیان ایرادهای مدیر نالایق، می‌شوند بیگانه‌پرست ولی مدیری که عامل به وجود آمدن ایراد است، می‌ماند و باز هم چاله می‌سازد.
باشگاه‌های عربی پول دارند و مدت‌هاست برنامه را به پول سنجاق کرده‌اند و ما همچنان می‌گویم اگر پول نداریم، ورزشکار مستعد و باغیرت داریم و باز هم نبود برنامه و مدیریت را پشت‌پرده پنهان می‌کنیم.
انتهای پیام/
حالا موضوعی مطرح شده به نام «استعداد بهتر است یا ثروت؟» هر بار حرف به دارایی و ریخت و پاش باشگاه‌های عربی و بازیکنان 100 میلیون دلاری‌شان کشیده شد، گفتیم آنها پول دارند اما ما بازیکنان بااستعداد و باغیرت داریم که این دو فاکتور ما به دارایی و پول آنها برتری دارد.
اینکه ورزشکاران ما بسیار مستعد هستند و زایش استعداد در ورزش ایران متوقف نمی‌شود، آنقدر بدیهی است که نیاز به اثبات ندارد؛ اما نکته‌ای بسیار مهم وجود دارد که نباید از آن غافل شویم.
اینکه هر بار توپ را به زمین ورزشکاران بیندازیم و از آنها توقع کندن بیستون را داشته باشیم، کمی غیرمنصفانه است. ورزشکار ما استعداد و غیرت دارد؛ اما در این زنجیره، حلقه‌های دیگری مثل مدیریت و برنامه‌ریزی هم وجود دارد که هیچ‌وقت درباره آن حرف نزده‌ایم. مدیری که نمی‌داند تیمش برای اولین بازی «ورزشگاه مناسب» ندارد، چگونه مدیری است؟ مدیری که نمی‌داند بازی بین‌المللی با دیدارهای داخلی تفاوتی ماهیتی دارد، چه مدیری است؟ رسانه‌ها برای بیان ایرادهای مدیر نالایق، می‌شوند بیگانه‌پرست ولی مدیری که عامل به وجود آمدن ایراد است، می‌ماند و باز هم چاله می‌سازد.
باشگاه‌های عربی پول دارند و مدت‌هاست برنامه را به پول سنجاق کرده‌اند و ما همچنان می‌گویم اگر پول نداریم، ورزشکار مستعد و باغیرت داریم و باز هم نبود برنامه و مدیریت را پشت‌پرده پنهان می‌کنیم.
انتهای پیام/