استقلال کهکشانی، بدون زیرساخت

 هلدینگ خلیج فارس این فصل با اسکوادی کهشکانی برای استقلال سنگ تمام گذاشته است. در شرایطی که آبی های پایتخت همیشه با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می کردند و به این دلیل گاهی از بازار نقل و انتقالات جا می ماندند، حالا این فصل با حمایت هلدنیگ خلیج فارس ستاره های خارجی و ایرانی گران قیمت  زیادی جذب کرده اند تا برای رقبای داخلی و آسیایی خط ونشان بکشند. از طرفی هلدنیگ در اقدامی ویژه تیم های زیادی در رشته های مختلف زیر پرچم باشگاه استقلال تشکیل داده است  و از بسکتبال آقایان و بانوان گرفته تا تیم های فوتبال و فوتسال زنان و هندبال ، همه وهمه رشته هایی  است که این فصل با اسم استقلال درلیگ های برتر رشت های مختلف به رقابت خواهند پرداخت. این تصمیم در نگاه اول گامی بلند به سوی باشگاهداری واقعی است و نشان می دهد که هلدینگ بعد از سال ها استقلال را از تیمداری به سوی باشگاهداری سوق داده است اما حقیقت اینجاست که به رغم کمک استقلال به افزایش رونق و جذابیت ورزش ایران، این باشگاه همچنان گرفتار مشکلات عمیق زیرساختی و سخت افزاری است؛ مشکلاتی که بدون حل آن‌ها، تیم‌داری در رشته‌های متعدد بیشتر شبیه هزینه‌تراشی خواهد بود تا باشگاهداری. هلدینگ خلیج فارس امسال با صرف هزینه‌های سنگین، استقلال را به یکی از پرستاره‌ترین تیم‌های تاریخ باشگاه تبدیل کرده است. جذب چندین بازیکن خارجی و داخلی نامدار، هواداران را امیدوار کرده تا  بعد از فصلی بحرانی بار دیگر طعم قهرمانی را مزه کنند. در کنار تیم پرهزینه فوتبال مردان، تشکیل تیم‌های متنوع در رشته‌های ورزشی  مختلف، استقلال را در قامت یک باشگاه واقعی به ورزش ایران معرفی می کند که بعد از سال ها از حالت تک بعدی در آمده و چند قطبی شده است. سال‌هاست استقلال و رقیب سنتی‌اش پرسپولیس، به دلیل محدود شدن به فوتبال، از مفهوم باشگاهداری فاصله گرفته‌اند اما حالا استقلال با ورود به رشته‌های مختلف، قدمی رو به جلو برداشته است. این تغییر هم جایگاه باشگاه را ارتقا می‌دهد و هم می‌تواند به رشد ورزش به ویژه بانوان کمک کند؛ اتفاقی که در شرایط فعلی ورزش ایران، ارزش مضاعف دارد اما با وجود این اقدامات، هم چنان نقاط ضعف استقلال به قوت خود باقی است؛ مشکلاتی  مثل عدم زیرساخت، نبود استادیوم اختصاصی،  بحران زمین تمرین،  کمبود سالن‌های استاندارد بویژه برای تیم های پایه و  ضعف نرم‌افزاری  و سخت افزاری که حالا همه دست هلدینگ را می بوسد.  این مشکلات سال‌هاست گریبان استقلال را گرفته و باعث شده باشگاه حتی در ساده‌ترین امور، مثل تمرین روزانه یا برگزاری بازی‌های دوستانه، وابسته باشد.   تیم‌داری در رشته‌های مختلف، هرچند اعتبارآفرین است، اما در شرایط فعلی استقلال، بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد و  حقیقت این است که  نه تنها جز چند جام احتمالی، چیزی نصیب باشگاه نمی کند بلکه هزینه‌های سرسام‌آور بار مالی جدیدی به دوش باشگاه می‌ اندازد. آنچه استقلال امروز بیشتر از هر زمان دیگری به آن نیاز دارد،  توجه به زیرساخت است که آینده باشگاه را بیمه کند. احداث استادیوم اختصاصی با سالن‌های جانبی نه‌تنها استقلال را از اجاره‌نشینی در آزادی و زمین های تمرینی  خلاص می‌کند، بلکه  باعث می شود تا درآمد استقلال حفظ شود. سالن‌های چندمنظوره، کمپ‌های تمرینی و امکانات مدرن، هم هزینه‌های باشگاه را کاهش می‌دهد و هم استقلال را در مسیر حرفه‌ای‌گری واقعی تری قرار می‌دهد.    استقلال امروز در دو راهی تاریخی قرار دارد؛ یا با اتکا به حمایت‌های مقطعی، به تیمی پرستاره اما بی‌زیرساخت تبدیل شود، یا ا با نگاه بلندمدت، از این فرصت برای ساخت پایه‌های واقعی باشگاهداری استفاده کند. تیم‌داری در رشته‌های مختلف گام مثبتی است، اما بی شک کلید اصلی ورزش دنیا در حال حاضر  زیرساخت است. هواداران سال‌هاست آرزوی استادیوم اختصاصی دارند؛ رویایی که اگر هلدینگ خلیج فارس آن را محقق کند، نه‌تنها استقلال بلکه کل ورزش ایران را وارد مرحله‌ای تازه خواهد کرد. آینده استقلال نه در جام‌های کوتاه‌مدت، بلکه در پروژه‌های ماندگار زیرساختی رقم خواهد خورد و حالا امید است که هلدینگ به این موضوع توجه ویژه ای داشته باشد.
انتهای پیام/