پروژه مارسکا در آستانه تکامل
آیا چلسی مدعی قهرمانی است؟
به گزارش ایران ورزشی، چند ماه پس از شروع کار انزو مارسکا در استمفوردبریج، هر بار که صحبت از شانس قهرمانی چلسی پیش میآمد، او با صراحت این ایده را کنار میگذاشت.
سرمربی ایتالیایی باور داشت تیمش هنوز در سطحی نیست که بتواند با آرسنال، منچسترسیتی یا لیورپول رقابت کند؛ تحلیلی که فصل گذشته درست از آب درآمد و چلسی تنها در آخرین روز لیگ سهمیه لیگ قهرمانان را قطعی کرد. اما حالا در فصل جدید، لحن مارسکا نسبت به گذشته اندکی تغییر کرده است؛ هرچند همچنان احتیاط در حرفهایش دیده میشود. دیدار حساس روز یکشنبه مقابل آرسنال که با تساوی ۱–۱ به پایان رسید، تصویر خوبی از موقعیت کنونی چلسی ارائه داد. آبیها که از میانه نیمه دوم ۱۰ نفره شدند، نهتنها فرو نپاشیدند بلکه یکی از منسجمترین نمایشهای فصل خود را مقابل صدرنشین ارائه کردند و نشان دادند فاصلهشان با بالای جدول بیش از گذشته کم شده است. اگرچه پیروزی میتوانست اختلاف سه امتیازی با صدر بسازد، اما همین یک امتیاز هم روایت تازهای از پیشرفت چلسی عرضه کرد.
فراتر از نتیجه، دادههای تحلیلی نیز از روند رو به رشد تیم حمایت میکند. چلسی در معیار «تفاضل امید گل ایجاد شده و متحمل شده بدون پنالتی در هر بازی» سومین تیم برتر لیگ است؛ شاخصی که کیفیت موقعیتهای خلقشده و دریافتشده را اندازه میگیرد و معمولاً وضعیت واقعی تیمها را دقیقتر از جدول نشان میدهد. این آمار با واقعیت جدول هم همخوانی دارد: آبیها پیش از این هفته سومین تفاضل گل لیگ را نیز ثبت کرده بودند. همچنین تنها سیتی و آرسنال در ۱۲ هفته اول گلهای بیشتری زدهاند. البته یک نکته مهم نباید نادیده گرفته شود: آسانتر بودن برنامه چلسی نسبت به رقبا. آنها هنوز در برابر بخشی از حریفان بزرگ، از جمله منچسترسیتی و استونویلا، قرار نگرفتهاند و این میتواند تصویر دقیقتری از جایگاه واقعیشان ارائه کند. بر پایه نرخ امتیازگیری فعلی هم، چلسی در پایان فصل روی عددی حدود ۷۳ امتیاز خواهد ایستاد؛ نمرهای که طی چند سال اخیر حداقل امتیاز لازم برای کسب سهمیه بوده، اما برای فتح لیگ برتر کافی نیست چرا که میانگین امتیازات قهرمانان در ۹ فصل گذشته نزدیک به ۹۳ بوده است.
مهمترین تفاوت ملموس، افزایش جسارت مارسکا در استفاده از نیمکت است؛ نقطهای که چلسی را به تیمی منعطفتر تبدیل کرده. ۱۱.۶ درصد دقایق چلسی در لیگ توسط بازیکنان تعویضی سپری شده؛ رقمی که بالاترین در لیگ است و تقریباً دو برابر فصل قبل. این چرخش مداوم باعث شده بازیکنان ذخیره آماده بمانند و حتی هنگام تغییر گسترده ترکیب، افت کیفیت تیم چشمگیر نباشد. هرچند مواردی مثل نمایش پرخطای تیم ذخیره در برابر قرهباغ هنوز زنگ خطر هستند. چلسی همچنین از وابستگی به یک یا دو ستاره فاصله گرفته است. فصل گذشته افت همزمان نیکلاس جکسون و کول پالمر تیم را فلج کرد، اما امسال گلها میان چندین بازیکن تقسیم شده است. در خط دفاع نیز نظم بیشتری دیده میشود. چهار کلینشیت در پنج بازی اخیر، حتی اگر برابر تیمهای پایینجدول ثبت شده باشد، نشاندهنده افزایشی قابل توجه در تمرکز دفاعی است. این پیشرفت زمانی برجستهتر میشود که بدانیم چلسی در سپتامبر و اکتبر سه اخراج و هفت اشتباه منجر به شوت برای رقبا داشت اما در ماه نوامبر این آمار کمتر شد و کاهش این خودزنیها برای ماندن در کورس حیاتی خواهد بود.
با این حال، فاصله اصلی با آرسنال همچنان تجربه است. میکل آرتتا طی شش سال تیمی ساخته که سه فصل پیاپی نایبقهرمان شده، در حالی که این تازه دومین فصل مارسکا در لیگ برتر است و نخستین باری است که باید همزمان چالشهای اروپایی را هم مدیریت کند. در کنار این، چلسی با تغییر مالکیت و پنج مربی طی چند سال اخیر ثبات ساختاری رقیب شماللندنیاش را نداشته است. با وجود این، نشانههای امیدبخش فراواناند: قهرمانی در لیگ کنفرانس اروپا، بازگشت به لیگ قهرمانان و فتح نسخه جدید جام جهانی باشگاهها، همراه با پیروزی ۳–۰ برابر پاریسنژرمن در فینال، نشان میدهد پروژه در مسیر درستی پیش میرود. در باشگاه نیز فشار فوری برای قهرمانی وجود ندارد؛ هدف اصلی تثبیت رتبههای بالای جدول و نزدیکشدن تدریجی به استاندارد قهرمانی است. نمایش ۱۰ نفره چلسی برابر آرسنال شاید بهترین خلاصه این مسیر باشد: تیمی که هنوز کامل نیست، اما پس از مدتها دوباره شبیه یک مدعی واقعی به نظر میرسد.
انتهای پیام/