مأموریت موازی رؤسای فدراسیونها
بودجه عمومی ورزش برای سال آینده اعلام شد. وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک حالا میدانند بودجه سال آینده آنها تناسب منطقی با تورم پیش رو ندارد. تنها یک راه پیش روی ورزش است: برنامهریزی دقیق برای صرفهجویی در هزینهها و ایجاد تعادل در ورودی و خروجی پول.
در چنین شرایطی طبیعی است که باید به درآمدهایی غیر از این دو منبع رسمی دل بست. درآمدهایی که میتواند فدراسیونها را سرپا نگه دارد. با این صعود ترسناک قیمت ارز، اعزامها و برنامههای برون مرزی فدراسیونها یا ناقص میماند یا اصلاً انجام نمیشود. در چنین شرایطی نمیتوان هزینه اعزامها را پرداخت کرد و طبیعی است در این وضعیت، بسیاری از فدراسیونها دستهای خود را در برابر ناترازی مالی بالا خواهند برد. وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک خود مجبور به تدبیر برای حفظ و کنترل منابع مالی هستند و طبیعی است در چنین شرایطی قادر به پوشش هزینه همه اعزامها نیستند.
فدراسیونها که تا کنون با نگاه بودجه پوشش و تکمیلی به قرارداد حامیان مالی نگاه میکردند، اکنون مجبور هستند که بخش قابل توجهی از هزینهها را از همان محل تأمین کنند و این مورد آخر موجب میشود فدراسیونهایی که قراردادهای اسپانسرشیپ بیشتر و دندانگیرتری میبندند، فعالیت و حیات محسوستری داشته باشند.
مورد اتکا به حامیان مالی، جبری است که شرایط موجود پیش روی ورزش ما گذاشته و امیدواریم فدراسیونهای مدالآور ما با کمترین مشکل، این روزها را بگذرانند. گرچه میدانیم حمایت دو نهاد اصلی و متولیان رسمی ورزش از فدراسیونها قطع نشده؛ اما برای مدالآوری و درخشش در رویداد معتبر و بزرگ بازیهای آسیایی، نیاز به تمهید ویژه، برنامهریزی گسترده، اعزامهای فراوان و آبدیده کردن قهرمانانمان داریم تا مهیای تورنمنتی در حد ناگویا باشند و بیتردید همه اینها پول فراوان میخواهد. پولی که شاید مدیران فدراسیونها باید خود به فکر تأمین آن باشند. امیدواریم مدیران فدراسیونها علاوه بر اداره امور قهرمانی فدراسیونهای خود، در این مأموریت موازی، موفق عمل کنند.
انتهای پیام/
در چنین شرایطی طبیعی است که باید به درآمدهایی غیر از این دو منبع رسمی دل بست. درآمدهایی که میتواند فدراسیونها را سرپا نگه دارد. با این صعود ترسناک قیمت ارز، اعزامها و برنامههای برون مرزی فدراسیونها یا ناقص میماند یا اصلاً انجام نمیشود. در چنین شرایطی نمیتوان هزینه اعزامها را پرداخت کرد و طبیعی است در این وضعیت، بسیاری از فدراسیونها دستهای خود را در برابر ناترازی مالی بالا خواهند برد. وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک خود مجبور به تدبیر برای حفظ و کنترل منابع مالی هستند و طبیعی است در چنین شرایطی قادر به پوشش هزینه همه اعزامها نیستند.
فدراسیونها که تا کنون با نگاه بودجه پوشش و تکمیلی به قرارداد حامیان مالی نگاه میکردند، اکنون مجبور هستند که بخش قابل توجهی از هزینهها را از همان محل تأمین کنند و این مورد آخر موجب میشود فدراسیونهایی که قراردادهای اسپانسرشیپ بیشتر و دندانگیرتری میبندند، فعالیت و حیات محسوستری داشته باشند.
مورد اتکا به حامیان مالی، جبری است که شرایط موجود پیش روی ورزش ما گذاشته و امیدواریم فدراسیونهای مدالآور ما با کمترین مشکل، این روزها را بگذرانند. گرچه میدانیم حمایت دو نهاد اصلی و متولیان رسمی ورزش از فدراسیونها قطع نشده؛ اما برای مدالآوری و درخشش در رویداد معتبر و بزرگ بازیهای آسیایی، نیاز به تمهید ویژه، برنامهریزی گسترده، اعزامهای فراوان و آبدیده کردن قهرمانانمان داریم تا مهیای تورنمنتی در حد ناگویا باشند و بیتردید همه اینها پول فراوان میخواهد. پولی که شاید مدیران فدراسیونها باید خود به فکر تأمین آن باشند. امیدواریم مدیران فدراسیونها علاوه بر اداره امور قهرمانی فدراسیونهای خود، در این مأموریت موازی، موفق عمل کنند.
انتهای پیام/