بالاخره یک نفر می‌آید و پرسپولیس باز قهرمان می‌شود
انتخاب مربی درست برای هر تیمی سهم مهمی در توفیق‌های آن تیم دارد اما پرسپولیس در یک دهه اخیر آنچنان عنوان قهرمانی در لیگ برتر فوتبال کشور را برای خود دائمی کرده که انگار برای این تیم خاص فرقی نمی‌کند هدایتگر آن کیست.
انتخاب مربی درست برای هر تیمی سهم مهمی در توفیق‌های آن تیم دارد اما پرسپولیس در یک دهه اخیر آنچنان عنوان قهرمانی در لیگ برتر فوتبال کشور را برای خود دائمی کرده که انگار برای این تیم خاص فرقی نمی‌کند هدایتگر آن کیست.
هفت بار کسب عنوان اولی این لیگ در 8 دوره اخیر برپایی این مسابقات سندی قاطع بر صحت این ادعا است. البته پرسپولیس بشدت مدیون برانکو ایوانکوویچ پروفسور معروف و متین فوتبال کشور کرواسی است که رنسانس این تیم را پی ریخت و طی چهار سال و نیم زمامداری‌اش هفت جام برای سرخ‌های تهرانی صید کرد و بنایی را بنیان گذاشت که هر کس در پی او آمد و ناخدای کشتی قرمزها در دریای ناملایمات لیگ شد، توانست کار را برای آنها دربیاورد و در آخر فصل جشن قهرمانی را کنار شاگردانش برپا دارد. در این روند فقط یک‌بار وقفه افتاد و آن در لیگ بیست‌و‌یکم بود که استقلال با هدایت فرهاد مجیدی حتی متحمل یک شکست هم نشد و پرسپولیس با همه مساعی یحیی گل‌محمدی نتوانست از تک‌قهرمانی آبی‌ها طی بازه زمانی مذکور جلوگیری کند. به جز این مورد استثنایی، پرسپولیس با رهبری گابریل کالدرون آرژانتینی، گل‌محمدی و اخیراً «اوسمار ویرا»ی برزیلی هر بار پای در لیگ گذاشت، به قهرمانی رسید. یحیی در این روند دو بار به تنهایی و دو مرتبه هم در معیت کالدرون و ویرا طعم قهرمانی را چشید و تو گویی «DNA» قهرمانی در اعماق وجودی این تیم نهادینه شده و به لطف پایه‌ها و زیربنای قوی موجود هرکس که رهبر کادر فنی قرمزها می‌شود، می‌تواند روی کسب عنوان قهرمانی حساب باز کند و آن را چیزی نزدیک به حتم تلقی نماید.
امروز هم که ویرا با هواداران خداحافظی کرده و انگار خیال بازگشت ندارد و استخدام دراگان اسکوچیچ کروات هم به رغم اخبار امیدوار‌کننده اولیه هنوز به بار ننشسته و گزارش‌هایی درباره منتفی شدن آن رسیده، انگار پرسپولیسی‌ها نباید چندان غصه آن را بخورند زیرا بر‌اساس باورهای درست یا غلط موجود، هر کس که در نهایت زمامدار سرخ‌ها در لیگ بیست‌و‌چهارم شود، جام قهرمانی را در پایان رقابت‌ها سر دست خواهد گرفت. این البته نه یک پیش‌بینی کاملاً علمی است و نه برداشتی بر‌اساس رخدادهای ورزشی و تاکتیکی که بتوان یک ضریب اطمینان صددرصد را به آن گره زد، اما وقتی حوادث جالب و عجیب 9-8 سال اخیر را در ذهن‌مان مرور می‌کنیم، به سوی نگرش فوق بیش از پیش کشیده می‌شویم. دو فصل اخیر لیگ برتر بارزترین مصداق‌های این باور هستند. فصولی که پرسپولیس در هر دوی آنها جام قهرمانی را ظاهراً به رقبایش واگذار کرده بود و فقط برای کسب رتبه دومی می‌کوشید اما لغزش سپاهان در هفته‌های پایانی لیگ بیست‌و‌دوم و لیز خوردن استقلال در هفته‌های نهایی لیگ بیست‌و‌سوم موجب شد در محاسبات نهایی فزون‌ترین امتیازات به نام سرخپوشان پایتخت نوشته شود و باز هم آنها بر سکوی قهرمانی جلوس کنند. همین اتفاقات است که سبب شده بسیاری از ناظران فوتبال و هواداران پرسپولیس نگران شرایط کنونی و بلاتکلیفی موجود و بدون سرمربی ماندن آن نباشند و بگویند؛ «بالاخره یک نفر می‌آید و ما با سرمربیگری او مجدداً قهرمان خواهیم شد. پس بی‌خیال اوضاع!»
انتهای پیام/
هفت بار کسب عنوان اولی این لیگ در 8 دوره اخیر برپایی این مسابقات سندی قاطع بر صحت این ادعا است. البته پرسپولیس بشدت مدیون برانکو ایوانکوویچ پروفسور معروف و متین فوتبال کشور کرواسی است که رنسانس این تیم را پی ریخت و طی چهار سال و نیم زمامداری‌اش هفت جام برای سرخ‌های تهرانی صید کرد و بنایی را بنیان گذاشت که هر کس در پی او آمد و ناخدای کشتی قرمزها در دریای ناملایمات لیگ شد، توانست کار را برای آنها دربیاورد و در آخر فصل جشن قهرمانی را کنار شاگردانش برپا دارد. در این روند فقط یک‌بار وقفه افتاد و آن در لیگ بیست‌و‌یکم بود که استقلال با هدایت فرهاد مجیدی حتی متحمل یک شکست هم نشد و پرسپولیس با همه مساعی یحیی گل‌محمدی نتوانست از تک‌قهرمانی آبی‌ها طی بازه زمانی مذکور جلوگیری کند. به جز این مورد استثنایی، پرسپولیس با رهبری گابریل کالدرون آرژانتینی، گل‌محمدی و اخیراً «اوسمار ویرا»ی برزیلی هر بار پای در لیگ گذاشت، به قهرمانی رسید. یحیی در این روند دو بار به تنهایی و دو مرتبه هم در معیت کالدرون و ویرا طعم قهرمانی را چشید و تو گویی «DNA» قهرمانی در اعماق وجودی این تیم نهادینه شده و به لطف پایه‌ها و زیربنای قوی موجود هرکس که رهبر کادر فنی قرمزها می‌شود، می‌تواند روی کسب عنوان قهرمانی حساب باز کند و آن را چیزی نزدیک به حتم تلقی نماید.
امروز هم که ویرا با هواداران خداحافظی کرده و انگار خیال بازگشت ندارد و استخدام دراگان اسکوچیچ کروات هم به رغم اخبار امیدوار‌کننده اولیه هنوز به بار ننشسته و گزارش‌هایی درباره منتفی شدن آن رسیده، انگار پرسپولیسی‌ها نباید چندان غصه آن را بخورند زیرا بر‌اساس باورهای درست یا غلط موجود، هر کس که در نهایت زمامدار سرخ‌ها در لیگ بیست‌و‌چهارم شود، جام قهرمانی را در پایان رقابت‌ها سر دست خواهد گرفت. این البته نه یک پیش‌بینی کاملاً علمی است و نه برداشتی بر‌اساس رخدادهای ورزشی و تاکتیکی که بتوان یک ضریب اطمینان صددرصد را به آن گره زد، اما وقتی حوادث جالب و عجیب 9-8 سال اخیر را در ذهن‌مان مرور می‌کنیم، به سوی نگرش فوق بیش از پیش کشیده می‌شویم. دو فصل اخیر لیگ برتر بارزترین مصداق‌های این باور هستند. فصولی که پرسپولیس در هر دوی آنها جام قهرمانی را ظاهراً به رقبایش واگذار کرده بود و فقط برای کسب رتبه دومی می‌کوشید اما لغزش سپاهان در هفته‌های پایانی لیگ بیست‌و‌دوم و لیز خوردن استقلال در هفته‌های نهایی لیگ بیست‌و‌سوم موجب شد در محاسبات نهایی فزون‌ترین امتیازات به نام سرخپوشان پایتخت نوشته شود و باز هم آنها بر سکوی قهرمانی جلوس کنند. همین اتفاقات است که سبب شده بسیاری از ناظران فوتبال و هواداران پرسپولیس نگران شرایط کنونی و بلاتکلیفی موجود و بدون سرمربی ماندن آن نباشند و بگویند؛ «بالاخره یک نفر می‌آید و ما با سرمربیگری او مجدداً قهرمان خواهیم شد. پس بی‌خیال اوضاع!»
انتهای پیام/