دختران ایران؛ روایت امید و توانایی

فاطمه مهاجرانی-سخنگوی دولت:این پیروزی‌های پیاپی را می‌توان فراتر از رقابت‌های ورزشی دانست. آنچه در این میدان‌ها رخ می‌دهد، بازتاب روح تازه‌ای است که در جامعه ایرانی جریان یافته؛ روح اعتماد، پشتکار و امید.
دختران ما امروز، نه‌تنها در ورزش، بلکه در عرصه‌های گوناگون اجتماعی و فرهنگی، نشانه‌ای از بازگشت باور به خویشتن‌اند. آنان با هر مدال، با هر گام بر سکو، به ما یادآوری می‌کنند که استعداد و اراده مرز نمی‌شناسد و هیچ ظرفیتی در این سرزمین نباید نادیده گرفته شود.
ورزش، آینه‌ای از جامعه است و درخشش دختران ایرانی در میدان‌های جهانی در واقع تصویری از تحول در درون ایران را نشان می‌دهند. تصویری از نسلی که با اعتمادبه‌نفس و آرامش در فضای رقابت تلاش می‌کند تا بهترینِ خود باشد. 
این همان روحیه‌ای است که دولت نیز در سیاست‌های کلان خود بر آن تکیه دارد: تقویت امید، ایجاد احساس مشارکت و افزایش نشاط اجتماعی در میان مردم.
پیروزی‌های دختران ایران در سال‌های اخیر ثمره یک مسیر تدریجی اما پیوسته است؛ مسیری که با تلاش‌های بی‌وقفه ورزشکاران، خانواده‌های پشتیبان، مربیان دلسوز و مدیرانی که به ظرفیت زنان باور دارند شکل گرفته است. 
هر بار که یکی از آنان به سکوی افتخار می‌رسد پشت آن لحظه درخشان، سال‌ها تمرین، محدودیت و صبر نهفته است. در حقیقت هر مدال نه‌تنها ارزش ورزشی بلکه ارزش فرهنگی و انسانی دارد.
این موفقیت‌ها همچنین سرمایه‌ای اجتماعی برای کشورند. درشرایطی که سرمایه اجتماعی کاهش یافته چنین دستاوردهایی می‌توانند مردم را گرد یک حس مشترک از شادی و افتخار جمع کنند. وقتی میلیون‌ها نفر از نقاط گوناگون کشور، با اشک شوق یا لبخند غرور، شاهد درخشش یک دختر ایرانی می‌شوند در واقع احساس تعلق و همبستگی دوباره در میان آنان زنده می‌شود.
از سوی دیگر پیروزی‌های اخیر دختران الگویی تازه برای نوجوانان و نسل آینده ساخته است. اکنون در مدارس، در زمین‌های ورزشی محلی، در خانه‌ها و باشگاه‌های کوچک، دخترانی هستند که با دیدن موفقیت هم‌نسلان خود، انگیزه یافته‌اند تا راهشان را آغاز کنند.
این یعنی هر موفقیت ورزشی، حلقه‌ای است در زنجیره بزرگ‌تری از پیشرفت اجتماعی؛ زنجیره‌ای که ریشه در باور به توان انسان ایرانی دارد.
جامعه‌ای که به دختران خود میدان می‌دهد در حقیقت آینده خود را توانمند می‌سازد. حضور دختران در ورزش، نه تنها تحقق عدالت جنسیتی بلکه نماد عقلانیت در سیاست‌گذاری اجتماعی است؛ زیرا ورزش زبانی جهانی است که از طریق آن، کشورها می‌توانند تصویری روشن از فرهنگ، اخلاق و ظرفیت انسانی خود به جهان عرضه کنند. دختران ما، با اخلاق، ادب، وقار و قدرت خود، این تصویر را به زیباترین شکل ممکن ساخته‌اند.
در این میان نباید از نقش رسانه‌ها، خانواده‌ها و مربیان غافل شد. رسانه‌هایی که روایت موفقیت را صادقانه و بدون اغراق بازتاب می‌دهند، والدینی که با تشویق و اعتماد فرزندانشان را به مسیر تلاش می‌فرستند و مربیانی که با عشق، علم و صبر، استعدادها را پرورش می‌دهند، همه در این افتخار ملی شریک‌اند. جامعه‌ای که چنین هم‌افزایی را تجربه کند در مسیر توسعه‌ای واقعی گام برمی‌دارد؛ توسعه‌ای که تنها اقتصادی نیست، بلکه فرهنگی و انسانی است.
دختران ورزشکار ایران، امروز نمایندگان نسلی هستند که می‌خواهد صدایش شنیده شود، اما نه با فریاد و مطالبه‌گری شعاری؛ بلکه با تلاش، انضباط و نتایج ملموس. آنان نشان داده‌اند که می‌توان با زبان رقابت، گفت‌وگوی تازه‌ای میان ایران و جهان آغاز کرد؛ گفت‌وگویی مبتنی بر احترام و شایستگی. 
دولت نیز از این تلاش‌ها نه تنها به عنوان افتخاری ورزشی، بلکه به‌عنوان نشانه‌ای از پویایی جامعه یاد می‌کند. وقتی دختران ایرانی در میدان‌های جهانی می‌درخشند، در واقع از فرهنگی سخن می‌گویند که در آن، «ایرانی بودن» مترادف است با پشتکار، اخلاق و امید.
این روزها که خبرهای موفقیت دختران ایران در رشته‌های مختلف شنیده می‌شود، باید فراتر از مدال‌ها اندیشید. 
باید فهمید که آنان در حال بازنویسی تصویری از زن ایرانی‌اند؛ تصویری از انسانی که در عین وقار و هویت ملی، توان رقابت جهانی دارد. آنان پیام‌آوران نسلی‌اند که نمی‌خواهد به گذشته بازگردد، بلکه می‌خواهد در مسیر پیشرفت، ایران را همراه خود پیش ببرد.
در پایان، سخن با خود این دختران قهرمان است:
شما، تنها در میدان ورزش پیروز نشده‌اید؛ شما در میدان فرهنگ، امید و همبستگی نیز پیروزید.
لبخندتان، گام‌هایتان و اشک شوقتان، سرمایه‌های ماندگار این ملت‌ است.
به شما افتخار می‌کنیم؛ چون در روزگار دشوار روایت‌ها، شما زیباترین روایت را نوشتید: روایت زنان و دخترانی که با ایمان و تلاش و به رغم سختی‌ها و مشکلات برخاسته و درخشیده است؛پیروزی هایتان روزافزون باد