تفاوت از زمین تا آسمان است
روایت برخی دانش‌آموزان از فعالیت‌های ورزشی در مدرسه و زنگ ورزش، بیانگر این واقعیت است که همچنان در این فرآیند، نگاهی دوگانه وجود دارد. در برخی مدارس، رویکرد مدیریتی نسبت به زنگ ورزش به‌صورت ایده‌آل دنبال می‌شود، زیرا مدیر مدرسه خود به ورزش علاقه‌مند است؛ اما در برخی دیگر، چنین اهمیتی داده نمی‌شود و به زنگ ورزش نگاهی معمولی و کم‌اهمیت وجود دارد.
گروه ورزشی: هانیه، دانش‌آموز مقطع ابتدایی که در یکی از مدارس دولتی غرب تهران تحصیل می‌کند، به شطرنج و والیبال علاقه دارد. او درباره کیفیت زنگ ورزش در سال تحصیلی جدید به خبرنگار ما می‌گوید: «هنوز امسال معلم ورزش نداریم، اما سال قبل ابتدای سال تحصیلی از بچه‌ها سؤال می‌کردند به چه رشته‌ای علاقه دارید. هر دانش‌آموز رشته مورد علاقه‌اش را انتخاب می‌کرد و تا پایان سال در همان رشته فعالیت داشت.»
او در ادامه می‌گوید: «خیلی از همکلاسی‌های من به فوتبال علاقه داشتند، اما فوتبال جزو رشته‌های مورد تأیید مدرسه نبود!»
اما آدریان، که در یک مدرسه غیردولتی در مقطع ابتدایی و در مرکز شهر تهران تحصیل می‌کند، روایتی متفاوت از زنگ ورزش دارد. او به خبرنگار ما می‌گوید: «هر روز صبح ورزش صبحگاهی داریم، ما برای زنگ ورزش به سالن ورزشی مجهزی می‌رویم که آنجا مربی بر اساس علاقه‌مندی دانش‌آموزان با ما تمرین می‌کند.»
او در ادامه اضافه می‌کند: «به‌جز زنگ ورزش، کلاس ریتم و گیم هم داریم که در آن، در کنار فعالیت‌های ورزشی، مربی‌مان تمرین‌هایی برای تقویت حافظه نیز با ما انجام می‌دهد.»
هانا، دانش‌آموز پایه دوم مقطع ابتدایی که در یک مدرسه غیردولتی در مرکز تهران تحصیل می‌کند، درباره کیفیت زنگ ورزش خود می‌گوید: «به یک سالن ورزشی نزدیک مدرسه می‌رویم و آنجا تمرین بسکتبال انجام می‌دهیم، چون امکان ورزش در محیط مدرسه وجود ندارد.» او درباره اینکه آیا سایر رشته‌های ورزشی نیز برای همکلاسی‌هایش فراهم است، می‌گوید: «همه ما بسکتبال تمرین می‌کنیم و مربی فقط همین رشته را به ما آموزش می‌دهد.»
انتهای پیام/