رازآلودگی روایت
معصومه اسماعیلی پژوهشگر و روزنامه‌نگار درباره کتاب «هیرو» نوشته فرناز خطیبی جعفری، یادداشتی به روزنامه ایران ارائه کرد.
گروه کتاب - ایران آنلاین: بیش از یک‌سال از انتشار کتاب «هیرو» نوشته فرناز خطیبی جعفری توسط نشر پایان می‌گذرد.
نویسنده که استاد دانشگاه یوکوهاما در ژاپن است از سال‌های گذشته تاکنون، در روزنامه‌ها و مجلات، مقالاتی در حوزه‌های اندیشه و فرهنگ نوشته و کتاب «هیرو» اولین تجربه داستان‌نویسی اوست و امسال هم کتاب داستان دیگری از او با نام «سوگا» توسط نشر پایان منتشر شده است. رمان «هیرو»، اثر تازه‌ای است. این رمان، داستانی عاشقانه و چندلایه است که با پرداختن به موضوعاتی چون مهاجرت، تضادهای فرهنگی، هویت چندگانه و معنای قهرمانی در برابر سختی‌ها، خواننده را به سفری احساسی و فکری دعوت می‌کند. داستان هیرو درباره دختری تهرانی و مهاجر در ژاپن است که هویت رازآلودش یکی از گره‌های اصلی روایت را شکل می‌دهد. او عاشق مربی بوکس خود، هیروسان، مردی ژاپنی با شخصیتی منظم و پایبند به اصول، می‌شود. اما قوانین سخت‌گیرانه باشگاه، که هرگونه رابطه عاطفی بین شاگرد و مربی را ممنوع کرده، مانعی بزرگ پیش روی عشق آنها می‌سازد. هیروسان نمی‌تواند از این خط قرمز عبور کند و دختر قصه، در تصمیمی دردناک، با کمک متخصصان اعصاب خاطراتش از هیروسان را پاک می‌کند.
او سپس برای کار با صلیب سرخ راهی مناطق جنگی آفریقای جنوبی می‌شود. با این حال، داستان در اینجا پیچی می‌یابد: با وجود فاصله هزاران کیلومتری و خاطرات پاک‌شده، انگار ارتباطی تله‌پاتیک بین این دو حفظ شده است. وقتی هیروسان حس می‌کند معشوقش در خطر است، سفری پرمخاطره به آفریقا را آغاز می‌کند تا او را بیابد، در حالی که همه معتقدند او دیگر هیچ خاطره‌ای از هیروسان ندارد. عنوان هیرو، که هم به نام هیروسان اشاره دارد و هم به معنای «قهرمان» در زبان انگلیسی است، لایه‌ای نمادین به داستان می‌افزاید. این بازی زبانی هوشمندانه،
شخصیت‌های اصلی — دختر تهرانی مهاجر و هیروسان — را به‌عنوان قهرمانانی در برابر نیروهای بیرونی و درونی معرفی می‌کند. راوی با تلاش برای غلبه بر دردهای عاطفی و فرهنگی، و هیروسان با خروج از محدوده امن قوانین و سفر به ناشناخته‌های آفریقا، هر دو نمادی از قهرمانی در مواجهه با چالش‌های زندگی هستند. استفاده از واژه‌ای خارجی در عنوان، انتخابی جسورانه است که هویت چندگانه شخصیت‌ها و جهانی بودن موضوعات داستان را برجسته می‌سازد و هیرو را به اثری جذاب برای مخاطبان ایرانی و بین‌المللی تبدیل می‌کند. هیرو در حوزه ادبیات مهاجرت جای می‌گیرد، چرا که تجربه زیستن بین دو فرهنگ را با ظرافت به تصویر می‌کشد. تضاد میان احساسات پرشور ایرانی و نظم قانون‌مدار ژاپنی، کشمکشی درونی برای شخصیت اصلی ایجاد می‌کند که برای بسیاری از مهاجران آشناست.
تلاش او برای پاک کردن خاطرات و رهایی از گذشته، همراه با سفر هیروسان به آفریقا، پرسش‌هایی عمیق درباره هویت، تعلق و امکان گریز از ریشه‌های عاطفی مطرح می‌کند. این رمان نه‌تنها روایت یک عشق ممنوعه است، بلکه هجویه‌ای مدرن بر چالش‌های هویتی و معنای عشق در دنیای معاصر به شمار می‌رود. گره‌های داستانی هیرو شامل عشق ممنوعه، تصمیم به پاک کردن خاطرات، ارتباط تله‌پاتیک بین دو عاشق، و سفر پرمخاطره هیروسان به آفریقا، داستان را به اثری چندلایه و تأمل‌برانگیز تبدیل کرده است. شباهت‌هایی با فیلم «درخشش ابدی یک ذهن پاک» در ایده پاک کردن خاطرات دیده می‌شود، اما خطیبی جعفری با افزودن عناصر مهاجرت، تله‌پاتی و بازی‌های زبانی، روایتی بدیع خلق کرده که خواننده را به تفکر درباره مفاهیمی چون هویت، عشق و مبارزه دعوت می‌کند.
پرسش کلیدی داستان این است: آیا می‌توان ریشه‌های عشق و هویت را از وجود انسان جدا کرد؟ با وجود نقاط قوت بسیار، گنگ بودن برخی جنبه‌های شخصیت‌پردازی دختر قصه، مانند گذشته و انگیزه‌هایش، ممکن است برای برخی خوانندگان سؤال‌برانگیز باشد. با این حال، «هیرو» به‌عنوان اولین اثر فرناز خطیبی جعفری، رمانی پرماجرا، هوشمندانه و غنی از نظر معنایی است.
انتهای پیام/