خبر کوتاه و غم انگیز بود. همایون ارشادی، بازیگر سینما و تلویزیون درگذشت.
جواد صفوی منتقد سینما درباره فیلم «شقایق» اثر رونان دی-لوئیس یادداشتی را به روزنامه ایران ارائه کرد.
جواد صفوی منتقد سینما درباره فیلم «غریزه» یادداشتی را به روزنامه ایران ارائه کرد.
چهل و دومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به پایان رسید، جشنواره‌ای که اگرچه عنوان بین‌المللی را همچنان یدک می‌کشد اما رنگ و بوی یک جشنواره واقعاً بین‌المللی را ندارد.
جواد صفوی منتقد سینما درباره مرحوم ناصر تقوایی یادداشتی به روزنامه ایران ارائه کرد.
جواد صفوی منتقد سینما در یادداشتی به ایران پیشنهادهایی برای فیلم کوتاه و انجمن سینمای جوانان ایران ارائه کرد.
جواد صفوی منتقد سینما درباره مرحوم محمد کاسبی یادداشتی را ارائه کرده است.
مستند«پرونده های بی بی» را می‌توان یکی از بحث‌برانگیزترین آثار مستند سیاسی سال‌های اخیر دانست؛ اثری که الکسیس بلوم در مقام کارگردان، با بهره‌گیری از حجم شگفت‌انگیزی از اسناد، تصاویر و ویدئوهای بازجویی، تصویری تازه و به‌غایت تکان‌دهنده از بنیامین نتانیاهو و خانواده و حلقه نزدیکانش ارائه می‌دهد.
در واپسین نشست شورای عالی سینما، دکتر عارف، معاون اول رئیس‌جمهور بر این نکته تأکید کرد که باید زمینه بازگشت هنرمندان ایرانی مقیم خارج از کشور به وطن فراهم شود و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مسئولیت دارد موانع حقیقی و حقوقی ورود آنها را برطرف سازد.
یکسال از روی کار آمدن دولت چهاردهم گذشت. در این مدت سهم سینما از وزارتخانه تحت صدارت سیدعباس صالحی از منظر راهبری و هدایت رائد فریدزاده به عنوان رئیس سازمان سینمایی کشور، برگزاری چهل و سومین دوره جشنواره فیلم فجر و چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران و همچنین ادامه روند تولید و نمایش فیلم‌های سینمایی به سیاق سابق بوده است.
شاید پژمان جمشیدی تنها فوتبالیست ایرانی باشد که عکسش در بیلبوردها و بدنه اتوبوس‌های شرکت واحد در بزرگترین اندازه ممکن به چشم مخاطب می‌خورد اما نه به عنوان بازیکن فوتبال بلکه به عنوان یک بازیگر سینما که بدون هیچ آموزش آکادمیک قبلی و خاک صحنه خوردن وارد عرصه بازیگری شده و چهره و نامش همچنان در فیلم‌های کمدی می‌فروشد.
در سال‌های اخیر، افت کیفیت تولیدات نمایشی رسانه ملی، موضوعی آشکار و غیرقابل انکار است. بسیاری از سریال‌ها به روایت‌های تکراری، شخصیت‌پردازی‌های سطحی و الگوهای داستانی محافظه‌کارانه بسنده کرده‌اند.
سعید روستایی پس از «برادران لیلا» نشان داد توانایی خوبی در به تصویر کشیدن دردهای زنانه در دل جامعه‌ای مردسالار دارد. زوم‌های ناگهانی و نماهای تعقیبی و دکوپاژهای پویا و پر انرژی به فیلم تازه روستایی ظاهری واقع‌گرایانه اما پرزرق و برق می‌بخشد تا در لحظات آرام نیز توانمند ظاهر شود؛ اما پیش از اینها، آشفتگی جوهره اصلی «زن و بچه» است.
سریال شکارگاه با یک داستان درگیرکننده و پر از غافلگیری روبه روست اما وقتی فیلمنامه فاقد روایت پرکشش باشد و مخاطب نگران سرنوشت شخصیت‌های اصلی و دغدغه‌های آنها، در اینجا نگرانی از حفظ جان فرزند گرو گرفته شده و سرقت گنجینه پادشاهی نشود، دیگر دلیلی برای تداوم تماشای مجموعه وجود ندارد.
همزمان با پخش آخرین قسمت مجموعه تاسیان، آخرین کارت‌های بازی تلخ خانواده «نجات» کنار می‌رود. نه از «رجب‌زاده»، روشنفکر دانشگاهی چپ‌گرا اثری می‌ماند، نه از تیمسار رده بالای شهربانی، نه مأموران ساواک و نه بازاری‌ها؛ تنها نگاه تا ابد خیره به آسمانِ «شیرین» (مهسا حجازی) و زجر و ناله‌های پدرش در کنار اوست که در قابی بسته در حافظه مخاطبان این مجموعه حک می‌شود.