با آغاز معاملات گواهی سپرده نفتای کامل از نهم مهرماه ۱۴۰۴، بورس انرژی ایران گام تازه‌ای در مسیر معرفی محصول و توسعه بازار مالی برداشت.
بازار سهام مرداد سال ۱۳۹۹ را به آسانی از یاد نخواهد برد، روزگاری که بورس شاهد ورود فوج فوج مردم به عنوان سهام‌اولی بود و توانست در مدت کوتاهی به رکوردهای بی‌سابقه‌ای دست یابد. اتفاقی که حتی کار کردن را برای کارمندان میان‌رده شرکت‌ها نسبت به سودی که از بورس‌بازی به دست می‌آوردند، بی‌معنی کرده بود. اما ناگهان همه آن خواب‌های شیرین به کابوسی تلخ تبدیل شد که هنوز پس از پنج سال بورس نتوانسته از رکود ناشی از آن خارج شود و جور بی‌اعتمادی را می‌کشد.
حسین عبده تبریزی، اقتصاددان در یادداشتی نوشت: شرایط کنونی اقتصاد ایران با انبوهی از شرکت‌های کوچک، ناکارآمد و فاقد مقیاس به‌گونه‌ای است که ادامه حیات بسیاری از آنها به‌تنهایی ممکن نیست. رشد هزینه‌ها، محدودیت‌های تأمین مالی، کاهش قدرت رقابتی و فرسایش سرمایه انسانی سبب شده است که ادامه فعالیت در ابعاد خرد توجیه اقتصادی نداشته باشد. در چنین بستری، بحث ادغام نه یک گزینه لوکس، بلکه یک ضرورت فوری است.