پرچم مخالفان مسلح سوری روز دوشنبه در پی سقوط حکومت بشار اسد در سفارت سوریه در مسکو برافراشته شد.
کارشناس ارشد مسائل راهبردی و سیاست خارجی گفت: یکی از مهم‌ترین رویکردهای جمهوری اسلامی ایران در قبال سوریه باید بهره‌گیری از دیپلماسی رسانه‌ای و برجسته‌سازی خدمات و دستاوردهای ایران در سوریه و در مسیر خدمت به این ملت سوریه باشد.
یک منبع دیپلماتیک از درخواست روسیه از شورای امنیت برای برگزاری نشستی اضطراری درخصوص تحولات سوریه خبر داد.
ایران در شب پایان حکومت ۵۴ ساله خاندان «اسد» پا به پای مردم سوریه بیدار ماند؛ رویدادی به ظاهر ناگهانی که تداعی کننده نمایشی بود که «دیوید فرامکین» در کتاب مشهور «صلحی که همه صلح‌ها را بر باد داد» از آن به عنوان بازی بزرگ یاد می‌کند؛ بازی‌ای که پرده تاریخی آن درظهورعثمانی شکننده و فرسوده پس از جنگ کریمه به نمایش درآمد و پرده جدید و قرن بیست و یکمی آن پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ در قالب حوادث زنجیرواری در خاورمیانه بازتاب یافت و اوج تصویرگری خود را شامگاه ۷ دسامبر ۲۰۲۴ در صحنه ترک اجباری سوریه از سوی «بشار اسد»، رئیس‌جمهوری قانونی این کشور به منصه ظهور رساند.
پایان غیرمنتظره حکومت دمشق و خبر خروج بشار اسد از سوریه، موجی از تحلیل‌ها، گمانه‌ها و آینده پژوهی‌ها را در بستر رسانه‌ها و اندیشکده‌ها به راه انداخته است؛ از بررسی علل پیشروی ناگهانی و بدون زحمت شورشیان مسلح و مبادی پشتیبانی آنها تا سناریونویسی درباره آینده اجتماعی و سیاسی سوریه و نسبت این رویدادها با نظم آتی منطقه.
ترک سوریه توسط بشار اسد، منطقه را وارد دوران جدیدی از «ناشناخته‌ها» کرد، دورانی که پویایی‌های جدیدی به غرب آسیا می‌بخشد. پایان دولت سوریه هرج و مرج تازه‌ای در خاورمیانه ایجاد خواهد کرد؟ سوریه به سمت ثبات پیش خواهد رفت یا بشار اسد دیگ جوشانی را واگذار کرد که بزودی منطقه را از حرارتش داغ خواهد کرد؟ در ژئوپلیتیکی که با هیچ دستورکار متعارفی سازگاری نداشته و قوانین خود را دارد، اینها پرسش‌هایی است که هیچ کس پاسخ روشنی برای آن ندارد و این اتفاق سیاست بین‌الملل را به سکوت فراخوانده است.
تحولات دوهفته اخیر سوریه یک غایب بزرگ داشت؛ «ملت سوریه.» وقتی دولت‌های منطقه درباره آینده سوریه مذاکره می‌کردند، یا وقتی غربی‌ها پشت پرده در حال تفاهم بودند، نماینده‌ای از «ملت سوریه» در میان نبود. پس آن جمعیت ۲۳ میلیون نفری ساکن در داخل مرزهای کشوری به نام سوریه چه شدند؟ وقتی معارضین یا مسلحین سوریه که در ادلب حضور داشتند، ترکیبی از ترک‌ها، عرب‌ها، ازبکستانی‌ها، اروپایی‌ها یا حتی چچنی‌ها و تاجیکستانی‌ها بودند، قطعاً نمی‌توان فاتحان دمشق را «ملت سوریه» نامید. مضافاً اینکه پس از جنگ‌های داخلی که بعد از سال ۲۰۱۱ رخ داد، نقاط مختلف این کشور دیگر تحت حاکمیت دولت مرکزی نبود. ادلب در اختیار مسلحین بود، جنوب دست معارضان و شمال در اختیار ارتش دموکراتیک سوریه و شرق در اختیار کردها.
در سوریه دقیقاً چه اتفاقی افتاد؟ این سؤال مربوط به علوم سیاسی است. یعنی حالا مشخص است که حکومت سوریه سقوط کرده است، اما آنچه در این کشور رخ داد، چه نام دارد؟ باید آن را انقلاب نامید یا شورش، کودتا نامید یا تغییرات ناشی از جنگ داخلی؟
رحمن قهرمان‌پور کارشناس علوم سیاسی
منابع خبری از اعلام مقررات منع آمد و شد در دمشق توسط معارضان مسلح در سوریه خبر دادند.
جانشین رئیس ستاد توسعه و بازسازی عتبات عالیات گفت: هفته گذشته و پیش از ورود گروه‌های مسلح به شهر دمشق، تمامی عوامل اجرایی ایرانی و خادمان بازسازی حرم حضرت زینب(س) در سوریه به میهن اسلامی بازگشتند و اکنون هیچ خادم ایرانی در منطقه سیده زینب(س) حضور ندارد.
عضو پیشین کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی گفت: نبود تفکر مقاومت در ارتش سوریه باعث شد که این کشور مهم و استراتژیک تحویل گروه‌های مسلح مخالف دولت سوریه شود و این مسئله، شرایط محیط را برای ورود رژیم صهیونیستی به کشور سوریه مساعد کرده است.
خبرگزاری روسی از حمله هوایی رژیم صهیونیستی به مراکز نظامی و امنیتی در پایتخت سوریه خبر داد.
معاون امور خاورمیانه پنتاگون امروز ضمن اعلام اینکه آمریکا حضور خود را در شرق سوریه حفظ می‌کند، مدعی شد که واشنگتن اقدام های لازم را برای جلوگیری از ظهور مجدد گروه تروریستی داعش اتخاذ خواهد کرد.
اندکی پس از ورود مخالفان مسلح سوری به دمشق، فرستاده ویژه سازمان ملل در امور سوریه و وزیر امورخارجه ایتالیا، در بیانیههایی جداگانه به شرایط حاکم بر این کشور واکنش نشان دادند.
وزارت خارجه سوریه با تاکید بر اینکه این وزارت و نمایندگی های آن در خارج به ماموریت های خود ادامه خواهند داد خاطرنشان کرد که صفحه جدیدی در تاریخ سوریه نوشته شد.
منابع خبری عرب زبان از تعرض عناصر مسلح در سوریه به سفارت جمهوری اسلامی ایران در شهر دمشق خبر دادند.
منابع خبری گزارش دادند که کابینه رژیم صهیونیستی به وزرای این رژیم دستور داده که درمورد تحولات سوریه اظهارنظر نکنند.
صبح روز یکشنبه ۱۸ آذرماه ۱۴۰۳ مخالفان مسلح سوری از تصرف شهر دمشق پایتخت خبر دادند و متعاقب آن منابع خبری از خروج «بشار اسد» رئیس جمهوری سوریه از این شهر خبر دادند.
کاخ سفید دقایقی پیش و در واکنش به سقوط حکومت سوریه اعلام کرد که رئیس‌جمهوری آمریکا ”رویدادهای غیرمترقبه” جاری در سوریه را بهدقت زیرنظر دارد.