بازار کار در عین وسعت، جذب پایینی دارد. با اینکه نرخ بیکاری در ایران همچنان بالاست، اما صاحبان کسب‌وکار از نبود نیروی انسانی گلایه دارند. سؤالی که مطرح می‌شود این است که «در جامعه‌ای که تعداد افراد بیکار بالاست و موقعیت‌های شغلی زیادی هم وجود دارد، چرا کسب‌وکارها از نبود نیروی کار سخن می‌گویند؟»
معاون وزیر و رئیس سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای کشور گفت:طبق آمارها سالانه حدود یک میلیون و ۴۰۰ هزار نفر در جست‌وجوی کار هستند در حالیکه تنها حدود یک میلیون فرصت شغلی وجود دارد و اگر عرضه و تقاضای بازار کار به تعادل برسد، اشتغال پایدار حاصل می‌شود.
داده‌های گزارش جاب‌ویژن از وضعیت بازار کار کشور پس از جنگ ۱۲ روزه نشان می‌دهد شاخص تعداد فرصت‌های شغلی با کاهش چشمگیر ۸۱ درصدی مواجه شده است.
با خروج گسترده کارگران افغانستانی از ایران، زنگ هشدار کمبود نیروی کار در پروژه‌های ساختمانی به صدا درآمده است. فعالان این حوزه اما در یک تناقض آشکار گرفتارند: از یک سو بر «جایگزینی بدون مشکل» نیروی کار ایرانی تأکید می‌کنند و از سوی دیگر هشدار می‌دهند که بسیاری از کارگران ایرانی حاضر به پذیرش کارهای سخت ساختمانی نیستند.
آخرین داده‌های مرکز آمار ایران از تحولات بازار کار در بهار امسال، تصویری پرتناقض ارائه می‌دهد: هرچند نرخ بیکاری به ۷.۳ درصد رسیده (کاهش ۰.۴ درصدی نسبت به سال گذشته)، اما ۴۰ درصد شاغلان بیش از ۴۹ ساعت در هفته کار می‌کنند و شکاف جنسیتی در بیکاری نیز بالا گرفته است.
معاون وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی بر ضرورت سرمایه گذاری در نیروی کار ماهر تاکید کرد و گفت:بیش از ۷۰ درصد استخدام ها بر پایه مهارت‌های جدید انجام می شود.
مرکز آمار ایران در گزارش تازه خود، از افت نرخ بیکاری در سال گذشته به رقم ۷.۶ درصد خبر داده، اما داده‌های ارائه شده نشان می‌دهد که این کاهش به‌واسطه افت نرخ مشارکت اقتصادی رخ داده است؛ شاخصی که سال هاست بازار کار ایران را تحت تأثیر قرار داده و سیاست‌گذاری‌های غلط و ناکارآمد در دهه‌های گذشته، حالا به شکل بحران در میان فارغ‌التحصیلان دانشگاهی نمود یافته و چالش «بیکاری تحصیلکرده‌ها» را به سطحی بالاتر رسانده است.
