بازار سرمایه ایران در سال‌های اخیر مسیرهای تازه‌ای برای ورود سرمایه‌گذاران به عرصه کالاهای اساسی گشوده است.در میان این ابزارها، صندوق‌های کالایی زعفران جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده‌اند؛ ابزاری که به سرمایه‌گذاران خرد امکان مشارکت در بازار بزرگ‌ترین محصول صادراتی غیرنفتی کشور را می‌دهد و از سوی دیگر قرار است به‌عنوان یک شاخص شفاف، رفتار واقعی این کالای استراتژیک را منعکس کند.
معاون امور زراعت وزارت جهاد کشاورزی گفت: بخش عمده زعفران کشور متاسفانه با برند سایر کشورها عرضه می‌شود و ضروری است که صادرات این محصول با ارزش افزوده کامل دنبال شود.
با وجود سهم بیش از ۸۵ درصدی ایران در تولید جهانی زعفران، این میراث گران‌سنگ کشاورزی همچنان در سایه فقدان انسجام در زنجیره تولید، فرآوری و بسته‌بندی باچالش‌هایی مزمن نظیر قاچاق، تقلب و تضعیف برند ملی دست و پنجه نرم می‌کند. این در حالی است که اقلیم منحصربه‌فرد، دانش بومی و پیشینه تاریخی ایران، این سرزمین را به خاستگاه اصیل و مزیت‌دار تولید یکی از گران‌بهاترین ادویه‌های جهان بدل کرده است؛ محصولی که نه‌تنها در خاک، بلکه در حافظه تاریخی و هویت کشاورزی کشور ریشه دوانده و نقشی حیاتی در ارزآوری ملی و معیشت پایدار روستاییان ایفا می‌کند.
مشاور رییس جمهور در امور همکاری‌های اقتصادی با اشاره به تاکید دکتر پزشکیان برای افزایش حجم صادرات کشور گفت: سعی داریم ضمن بالا بردن ارزش افزوده، مسیر سبز گمرکی برای سرعت در ارسال برخی کالاهای مصرفی تعریف کنیم تا بدون تشریفات و سریع به خارج از کشور صادر شوند.
وزیر جهاد کشاورزی گفت: این وزارتخانه با کمک کشاورزان، محققان و صادرکنندگان و فعالان عرصه زعفران و با برنامه ریزی بلندمدت و پایدار در مسیر افزایش تولید و حفظ جایگاه انحصاری و غیر قابل رقابت ایران در عرصه جهانی گام برداشته است.
رییس اتاق مشترک بازرگانی ایران و ایتالیا گفت: حدود ۳۰ درصد زعفران ایران به این کشور صادر می‌شود و علاقه‌مند به همکاری با تربت‌حیدریه به عنوان مرکز تولید زعفران هستیم.
بیش از یک قرن است که چهار کالای متفاوت و حتی می‌توان گفت تا حدودی «لاکچری» را با نام «ایران» می‌شناسند. در واقع چهار کالاست که در این مدت زمان طولانی، مربع صادرات «سنتی» ایران را تشکیل داده‌اند: خاویار، فرش، زعفران و پسته. البته نفت و مشتقات آن، همواره از مهم‌ترین بخش‌های صادراتی ایران بوده‌اند، اما «مربع سنتی» در طول یک قرن گذشته دست‌نخورده مانده و همچنان به نوعی «برند» ایران است. این محصولات به دلیل کیفیت و ویژگی‌های منحصر‌به‌فردی که دارند، در بازارهای جهانی شناخته شده هستند که همین امر موجب شده متقاضیان قابل‌توجهی نیز در بازارهای جهانی داشته باشند.