دستی که به تو عسل می‌دهد، گاز نگیر!

به گزارش ایران ورزشی، گری نویل یک بار گفته بود: «وقتی برای اولین بار در پنج یا ده سالگی پایت را به استادیوم می‌گذاری و تیم را می‌بینی، عاشقش می‌شوی و این اعتیاد تا آخر عمر با تو خواهد بود.» این حس تعلق کمی از اولدترافورد دور شده و شکوه و اقتدار منچستریونایتد در سال‌های اخیر تا حدی رنگ باخته است. قرار بود سر جیم راتکلیف کسی باشد که اوضاع را متحول کند و آنها را که از این نابسامانی به تنگ آمده‌اند، گرد هم آورد حالا اما او خود هدف نارضایتی‌ها شده است. مشکلات مالی به وجود آمده، منچستریونایتد در 12 ماه منتهی به ژوئن 2024 ضرر مالی 113 میلیون پوندی گزارش کرده و راتکلیف گفته «تصمیمات سخت و نامطلوب ضروری است».
سهامدار اصلی باشگاه مورد انتقاد شدید هواداران قرار گرفته به خاطر افزایش قیمت‌ها در میانه فصل و همچنین حذف تخفیف‌هایی که برای کودکان و بزرگسالان در نظر گرفته می‌شد. در حالی که قیمت‌ها از 40 پوند شروع می‌شد و برای کودکان و بازنشسته‌ها 25 پوند بود، حداقل قیمت بلیت به 66 پوند افزایش یافته است. راتکلیف در توضیح این تصمیم گفت: «فکر نمی‌کنم منطقی باشد که قیمت تماشای بازی منچستریونایتد از فولام کمتر باشد.»
به نظر می‌رسد راتکلیف در دنیای متفاوتی نسبت به هواداران منچستریونایتد زندگی می‌کند. هوادارانی از نسل‌های متفاوت در اولدترافورد حاضر شده و بازی‌های منچستریونایتد را از نزدیک تماشا کرده‌اند اما این سنت‌ها در خطر اضمحلال است برای اینکه به قول راتکلیف باشگاه در وضعیت مالی بهتری قرار بگیرد. این فرآیند شامل تعدیل 250 نیروی باشگاه و حذف نقش سفیری سر الکس فرگوسن برای یونایتد می‌شود ضمن اینکه نگرانی بزرگتر با افزایش میانه فصلی بلیت شکل گرفته است.
استیو کرامپتون از گروه هواداری 1958 درباره افزایش قیمت بلیت گفت: «عاقلانه نیست. نباید دستی که به شما عسل می‌دهد، گاز بگیرید. ما درک می‌کنیم که باشگاه در شرایط مالی خوبی نیست اما این بدهی‌ها برای باشگاه است نه هواداران، نباید این را فراموش کنند. از وقتی قیمت بلیت 66 پوند شده، روزی نیست که با عصبانیت از خواب بیدار نشوم.»
گروه 1958 اعتراض خود را به تصمیم باشگاه علنی کرده و هفته قبل بنر بزرگی به اولدترافورد آورده بودند که رویش نوشته بود: «از این وفاداری سوءاستفاده نکنید» آن بازی را 4 بر صفر برابر اورتون برنده شدند اما در بازی با ناتینگهام فارست بنر زده بودند که «66 پوند به خاطر بدهی شما است نه ما.»
تیم‌های بزرگ لیگ برتر بیشتر روی کسب سود از آنها هستند که در تک مسابقه‌ها شرکت می‌کنند و به فروشگاه‌های باشگاه می‌روند تا برخی محصولات برند تیم را تهیه کنند. چه کسی است که ست لباس راحتی 180 پوندی منچستریونایتد را نخواهد؟
استیو توم، یکی از هواداران منچستریونایتد که دختر هشت ساله‌اش را با خود به استادیوم می‌آورد، می‌گوید: «دختر من عاشق آخر هفته‌ای است که برای تماشای بازی می‌رود و من می‌ترسم بچه‌ها بیشترین آسیب را از این افزایش قیمت متحمل شوند.»
در دنیایی که آخرین قرارداد حق پخش تلویزیونی لیگ برتر 25/12 میلیارد پوند ارزش دارد، درک اینکه استادیوم‌های پر از جمعیت و هواداران متعصب به عنوان بخشی از محصول باشگاه به فروش گذاشته شوند، آسان نیست. بلیت بازی با فارست روز قبل از مسابقه در دسترس بود و این نخستین نشانه از بی‌میلی خیلی از هواداران برای حضور در ورزشگاه با بالارفتن قیمت بلیت بود. کرامپتون ادامه می‌دهد: «با پولی که می‌خواهند از راه فروش بلیت به دست آورند، باید خیلی چیزها را در همین مقیاس پیشرفت دهند. یک جای کار ایراد دارد، سابقه نداشت بلیت بازی‌های منچستریونایتد در لیگ برتر اینطور در دسترس باشد.»
حاصل تصمیم یونایتد طرد هوادارانی است که روزگاری برای تیم جان می‌دادند. فوتبال بدون هواداران هیچ است و فهماندن این موضوع به مالکان باشگاه‌ها آخرین گزینه است. راتکلیف می‌گوید: «من به خوبی می‌دانم که باید این اجتماع هواداران را حفظ کنیم چون یونایتد پایگاه هواداری قدرتمندی دارد اما همزمان به دنبال افزایش درآمد باشگاه از آنهایی هستم که می‌توانند پول بیشتری خرج کنند.»
شاید از نظر خودش منطق درستی دارد اما خطرش این است که باشگاه دیگر نه منچستر است نه یونایتد.