آرزوی مان برای تیمی که «ملی» است
واژه «ملی» تنها درباره تیم ایران به کار برده می شود و در واقع، ملی لقبی است که این تیم آن را یدک می کشد.
حامد جیرودی
در روح و جان من، می مانی ای وطن
به زیر پا فتد آن دلی، که بهر تو نلرزد
شرح این عاشقی، ننشیند در سخن
که بهر عشق والای تو، همه جهان نیرزد
حتما تاکنون برای یک بار هم که شده این شعر را شنیده اید. این سروده ها، قسمتی از شعر «ای ایران» ساخته زنده یاد تورج نگهبان است که با صدای دل انگیز خواننده فقید، استاد محمد نوری در ذهن بسیاری از ایرانیان نقش بسته است. شعری که از تمام کلمات، موسیقی و صدای خواننده آن عشق به میهن حس می شود. میهنی به نام ایران که هر هموطن عاشقی آن را با تمام وجود دوست دارد. کشوری که حالا تیم فوتبالش قرار است در تورنمنت مهم جام ملت های آسیا شرکت کند. مسابقاتی که شعار «تا پای جان، برای ایران» برای آن انتخاب شده است. در این 10 سال و زمانی که بحث حمایت از یوزپلنگ ایرانی مطرح شد و طرح یوز روی پیراهن تیم ملی نقش بست، از ملی پوشان فوتبال ایران به عنوان «یوزها» نام برده شد اما وقتی از تیم ملی ایران حرف می زنیم، باید باید به این نکته توجه داشته باشیم که واژه «ملی» تنها درباره تیم ایران به کار برده می شود و در واقع، ملی لقبی است که این تیم آن را یدک می کشد. مثل سلسائو که لقب برزیل است، آلبی سلسته که لقب آرژانتین است یا لاروخا که به اسپانیا گفته می شود و آتزوری که لقب تیم ایتالیاست. ایران هم تیم «ملی» است. لقبی که برخاسته از ملت ایران است. ملتی که همیشه دوشادوش هم بوده اند و حالا هم قلب شان برای تیم ملی می تپد. گاه شده که انتقادهایی هم به تیم ملی وارد شده و به رفتار مربی و بازیکن اعتراض شده است اما به ماهیت وجودی تیم ملی هیچ انتقادی وارد نیست. تعارف که نداریم، همه ما یا پرسپولیسی هستیم یا استقلالی، تراکتوری هستیم یا ملوانی، طرفدار نساجی هستیم یا صنعت نفت. خلاصه یک تیمی هست که آن را دوست داشته باشیم اما وقتی پای ایران وسط می آید، همه طرفدار تیم ملی هستیم. فرقی هم نمی کند سرمربی اش امیر قلعه‌نویی باشد یا کارلوس کی‌روش و برانکو ایوانکوویچ. همه عاشق آن پیراهن های سفید یکدست هستیم که ستارگان فوتبال ایران، آن را به تن می کنند و در میدان برای سربلندی تیم کشورمان تلاش می کنند. حالا هم منتظریم در دوحه، با گلزنی های مهدی طارمی، سردار آزمون یا هر ستاره دیگری، نام ایران در ورزشگاه ها طنین انداز شود. پس به امید درخشش تیم ملی ایران و قهرمانی در جام ملت‌های آسیا. تورنمنتی که حدود نیم قرن است که در انتظار قهرمانی دوباره در آن هستیم و امیدواریم که این بار، جام چهارم روی دست های احسان حاج صفی کاپیتان تیم ملی بالا برود. چه صحنه زیبا و دلنشینی. برای چند لحظه در ذهن تان مرور کنید. برای خلق این اتفاق لحظه شماری می کنیم.
انتهای پیام/
در روح و جان من، می مانی ای وطن
به زیر پا فتد آن دلی، که بهر تو نلرزد
شرح این عاشقی، ننشیند در سخن
که بهر عشق والای تو، همه جهان نیرزد
حتما تاکنون برای یک بار هم که شده این شعر را شنیده اید. این سروده ها، قسمتی از شعر «ای ایران» ساخته زنده یاد تورج نگهبان است که با صدای دل انگیز خواننده فقید، استاد محمد نوری در ذهن بسیاری از ایرانیان نقش بسته است. شعری که از تمام کلمات، موسیقی و صدای خواننده آن عشق به میهن حس می شود. میهنی به نام ایران که هر هموطن عاشقی آن را با تمام وجود دوست دارد. کشوری که حالا تیم فوتبالش قرار است در تورنمنت مهم جام ملت های آسیا شرکت کند. مسابقاتی که شعار «تا پای جان، برای ایران» برای آن انتخاب شده است. در این 10 سال و زمانی که بحث حمایت از یوزپلنگ ایرانی مطرح شد و طرح یوز روی پیراهن تیم ملی نقش بست، از ملی پوشان فوتبال ایران به عنوان «یوزها» نام برده شد اما وقتی از تیم ملی ایران حرف می زنیم، باید باید به این نکته توجه داشته باشیم که واژه «ملی» تنها درباره تیم ایران به کار برده می شود و در واقع، ملی لقبی است که این تیم آن را یدک می کشد. مثل سلسائو که لقب برزیل است، آلبی سلسته که لقب آرژانتین است یا لاروخا که به اسپانیا گفته می شود و آتزوری که لقب تیم ایتالیاست. ایران هم تیم «ملی» است. لقبی که برخاسته از ملت ایران است. ملتی که همیشه دوشادوش هم بوده اند و حالا هم قلب شان برای تیم ملی می تپد. گاه شده که انتقادهایی هم به تیم ملی وارد شده و به رفتار مربی و بازیکن اعتراض شده است اما به ماهیت وجودی تیم ملی هیچ انتقادی وارد نیست. تعارف که نداریم، همه ما یا پرسپولیسی هستیم یا استقلالی، تراکتوری هستیم یا ملوانی، طرفدار نساجی هستیم یا صنعت نفت. خلاصه یک تیمی هست که آن را دوست داشته باشیم اما وقتی پای ایران وسط می آید، همه طرفدار تیم ملی هستیم. فرقی هم نمی کند سرمربی اش امیر قلعه‌نویی باشد یا کارلوس کی‌روش و برانکو ایوانکوویچ. همه عاشق آن پیراهن های سفید یکدست هستیم که ستارگان فوتبال ایران، آن را به تن می کنند و در میدان برای سربلندی تیم کشورمان تلاش می کنند. حالا هم منتظریم در دوحه، با گلزنی های مهدی طارمی، سردار آزمون یا هر ستاره دیگری، نام ایران در ورزشگاه ها طنین انداز شود. پس به امید درخشش تیم ملی ایران و قهرمانی در جام ملت‌های آسیا. تورنمنتی که حدود نیم قرن است که در انتظار قهرمانی دوباره در آن هستیم و امیدواریم که این بار، جام چهارم روی دست های احسان حاج صفی کاپیتان تیم ملی بالا برود. چه صحنه زیبا و دلنشینی. برای چند لحظه در ذهن تان مرور کنید. برای خلق این اتفاق لحظه شماری می کنیم.
انتهای پیام/