کاش حق با قلعه نویی باشد!

حامد جیرودی؛ امیر قلعه نویی یکی از مربیان سنتی فوتبال ایران است که نگاه خاص خودش به فوتبال را دارد و برای دیدگاه هایی که دارد، می تواند دلایل مختلفی را مطرح کند. یکی از انتقادهایی که در این مدت به او به عنوان سرمربی تیم ملی مطرح شده، استفاده کم از بازیکنان جوان است. قلعه نویی که برای دومین بار سکان هدایت تیم ملی را بر عهده گرفته به این اشاره کرده که نمی خواهد اشتباهات گذشته را تکرار کند.

آماری هم که به دست آورده عالی است. یک تساوی و 9 برد پیاپی که می تواند سند بقای هر مربی را امضا کند اما چرا درباره ژنرال این اطمینان حاصل نشده، به این دلیل است که گروهی معتقدند که او در نهایت نمی تواند یوزها را به آن هدفی که دارد که همانا قهرمانی در جام ملت های آسیاست برساند اما امیر که بر حقانیت خود ایمان دارد، می خواهد از هر فرصتی برای سفت کردن پایه های صندلی اش استفاده کند.

به همین خاطر، وقتی تیم ملی به کافا می رود و با افغانستان و قرقیزستان هم بازی داشت، ترکیبی از بازیکنان اصلی و ستاره ها نبود. رویه ای که در سایر دیدارهای دوستانه تیم ملی هم ادامه داشت و در اردوی اخیر هم با اینکه چهار بازیکن جوان به تیم ملی دعوت شده اند اما در بازی با هنگ کنگ، تنها محمد جواد حسین نژاد در دقیقه 90 به میدان رفت و آریا یوسفی، محمد قربانی، سعید سحرخیزان و امین حزباوی از روی سکوها بازی تیم ملی را دنبال کردند! قلعه نویی معتقد است تیم ملی جای جوانگرایی نیست و بازیکنان جوان به مرور باید در ماتریکس تیم ملی قرار بگیرند ولی سوال اینجاست که اگر قرار است آنها در بازی با تیم های درجه دویی چون هنگ کنگ هم به میدان نروند، پس چه زمانی فرصت بازی و کسب تجربه ملی به آنها می رسد؟ بازی بعدی که دیدار سخت تر با ازبکستان است و پس از آن هم جام ملت ها از راه می رسد که میدان اصلی برای فتح جام است و بعد از آن هم که ادامه دیدارهای مقدماتی جام جهانی در پیش است که طبعا در هیچ کدام از آنها جوان ها فرصت کافی برای بازی پیدا نمی کنند.

در این میان، پاسخ این پرسش در این است که سرمربی تیم ملی به هیچ عنوان نمی خواهد ریسک کند و برای همین از تمام ظرفیت ستاره های خود بهره می برد تا برنده شود اما شاید در بازی با کره و ژاپن و تیم های مدعی دیگر، این ستاره ها هم به کار نیاید و این یعنی یک بازی دو سر سوخت! کاش این طور نباشد و حق با آقای قلعه نویی باشد. کاش!