فروش سینما ایران در سال ۱۴۰۳ به ماه آخر رسیده و فیلم «هفتاد سی» بهرام افشاری در آستانه رکورد زنی فروش در این سال است؛ جایگاهی که سال گذشته از آن «فسیل» باز هم با بازی بهرام افشاری بود.
شبکه نمایش سیما همزمان با تشییع پیکر مطهر شهیدان سید حسن نصرالله دبیرکل فقید حزب الله لبنان و شیخ صفی الدین رئیس فقید شورای اجرایی حزب الله فیلمهایی با موضوع مقاومت را در جدول پخش خود قرار میدهد.
جورج آرمیتاژ کارگردان «جهش بزرگ» و «میامی بلوز» در ۸۲ سالگی درگذشت.
مرکز انیمیشن سوره در چند سال اخیر مجموعه های پویانمایی مختلفی را برای کودکان تولید کرده که تلاش شده است در هر یک به حل مساله برای کودکان و زندگی روزمره آنها پرداخته شود.
پوستر فیلم سینمایی «بامبولک» به کارگردانی آرش معیریان منتشر شد.
همزمان با افزایش قیمت بلیت سینماها، اظهار نظری که مرتبط با این اتفاق تیتر رسانههای خبری شد، حرفهای مدیرعامل مؤسسه بهمن سبز درباره اکران فیلم «پیر پسر» بود. او با اعلام اینکه با توجه به زمان ۱۲۰ دقیقهای فیلم، سینمادارها حاضر به اکران این فیلم نمیشوند، گفته که مخاطب هم راضی نمیشود برای تماشای این فیلم بلیت ۲۲۰ هزار تومانی بخرد.
دو فیلم سینمایی خارجی کاپیتان آمریکا: دنیای نو شگفتانگیز و قلبهای تپنده اخیرا مورد توجه بسیاری از ایرانیان قرار گرفته بههمین در این گزارشی مروری بر این دو اثر داشتهایم.
تلویزیون فیلمهای سینمای مختلفی در آخر هفته برای شبکههای سیما تدارک دیده که در این خبر آنها را معرفی میکنیم.
فیلم سینمایی «۷۰ سی»، اولین تجربه کارگردانی بهرام افشاری، نه تنها فرصتی برای نمایش تواناییهای این بازیگر پرطرفدار در پشت دوربین است، بلکه تلاشی است برای ورود به قلمرو کمدیهای اجتماعی-خانوادگی که پیش از این سریالهایی چون «پایتخت» در آن موفق بودهاند.
فیلم سینمایی «زودپز» بازگشتی متفاوت برای رامبد جوان، کارگردان و بازیگر محبوب ایرانی است که پس از سالها اجرای تلویزیونی پرمخاطب در «خندوانه»، با یک کمدی اجتماعی با پسزمینهای تلخ به پرده سینماها بازگشته است.
فیلم «سال گربه» به کارگردانی مصطفی تقیزاده که دومین تجربه سینمایی او پس از یک درام معمایی متفاوت است، نشاندهنده یک چرخش ناگهانی و البته ناموفق به سمت سینمای کمدی رایج در بازار امروز ایران است. این پدیده که کارگردانان با کارنامههایی جدی، تحت تأثیر رونق بازار کمدی، به این ژانر روی میآورند (نمونهی بارز آن ورود کیانوش عیاری با اثر ضعیفی چون «ویلای ساحلی» بود)، در مورد تقیزاده نیز تکرار شده و نتیجهای جز زیان برای بیننده نداشته است.
«هتل»، جدیدترین محصول از مثلث موفق (و اکنون بیدقت) مسعود اطیابی، شایسته و احتمالاً با حضور بازیگران ثابت گیشهپسند، نه یک اثر سینمایی، بلکه نمودی از تکرار یک فرمول اشباعشده است که پیشتر در کمدیهای «بند تنبانی» سینما و نمایش خانگی شاهد بودهایم.
مجموعه فیلمهای «تگزاس» در سینمای ایران، پدیدهای نسبتاً نادر است: یک سری فیلم کمدی دنبالهدار که توانسته با اتکا به زوج هنری سام درخشانی و پژمان جمشیدی، مخاطبان زیادی را به سینما بکشاند. در این میان، «تگزاس ۳» با کارگردانی مسعود اطیابی، در حالی روی پرده رفته که انتظارات را برآورده نکرده است.
لیلی عاج، نمایشنامهنویس و کارگردان باسابقهی تئاتر، با فیلم «سرهنگ ثریا» نخستین تجربهی سینمایی خود را پشت سر گذاشته است؛ فیلمی که در ظاهر با سوژهای بکر و احساسبرانگیز سر و کار دارد، اما در اجرا و فرم، نتوانسته ظرفیت عاطفی و دراماتیک خود را به تصویر بکشد.
«بیبدن» آخرین ساخته مرتضی حسین علیزاده از همان نخستین لحظات تماشای خود، ناخودآگاه ذهن مخاطب را به یاد یکی از پرسروصداترین پروندههای جنایی دهه نود، قتل «غزاله شکور» میاندازد. هرچند سازندگان، شباهت اثرشان به آن پرونده را انکار کرده و فیلم را ترکیبی از چند ماجرای مختلف دانستهاند، اما جزئیات داستان بهقدری همپوشان با واقعیت آن پرونده است که این انکار چندان قابلباور نیست.
فیلمهای سینمای ایران، گاهی اوقات بدل به بازتولیدِ کپیهایی ضعیف از خود میشوند؛ گویی کارگردانان بزرگ نیز دچار نوعی «خلاقیت تکراری» شدهاند. «هاوایی»، جدیدترین اثر سینمایی بهمن قبادی، متأسفانه بیش از آنکه اثری مستقل باشد، یادآور فیلمهای پیشین اوست و در کمال تأسف، میتوان آن را در زمره ضعیفترین تلاشهای او در سالهای اخیر قرار داد.
سینمای ایران مدتی است که تبدیل به جولانگاهی برای کمدیهای تجاری شده است؛ آثاری که تنها هدفشان، اشغال پردههای سینما برای فروش حداکثری است، فارغ از کیفیت هنری یا محتوایی. در این بازار، حضور کارگردانانی با کارنامههای درخشان و جدی در ژانرهای دیگر، گاهی منجر به نتایج ناامیدکننده میشود.
فیلم اول امید شمس، «ملاقات خصوصی»، قدمی جسورانه و ضروری در سینمای ایران محسوب میشود. این فیلم نه تنها یک داستان عاشقانه متمایز را روایت میکند، بلکه با تزریق لحن واقعگرایانه و بیپروا، توانسته است کلیشههای ژانر خود را به چالش بکشد.
فیلم «دسته دختران» ساخته منیر قیدی، ادامه مسیر او در پرداختن به زنان قهرمان در تاریخ معاصر ایران است؛ تلاشی که در اثر قبلی او، «ویلاییها»، با تمرکز هوشمندانهتر بر داستان و شخصیتها، به موفقیت رسید.در این اثر جدید، قیدی با بودجهای بیشتر، پای خود را مستقیماً به دل میدان جنگ هشت ساله عراق علیه ایران، بهویژه در مقطع آزادسازی خرمشهر، میگذارد.