آیین رونمایی و جشن امضای کتاب «داستان‌هایی که اکران نشد» به قلم ابوالفضل جلیلی در فرهنگسرای سرو برگزار شد.
نیما یوشیج (۱۲۷۶-۱۳۳۸)، به‌عنوان بنیان‌گذار شعر نو فارسی، نقطه عطفی در تاریخ ادبیات ایران محسوب می‌شود.
پوستر سی‌وسومین دوره هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران، با نقشه‌ای از ایران زمین منتشر شد.
داستان زبان فارسی آنگونه که دکتر علی‌اشرف صادقی روایت می‌کند، تا حدود زیادی به توانایی انتقال آن به سرزمین‌های جدید وابسته بود.
محمدرضا شفیعی کدکنی (م. سرشک)، شاعری است که در مرز میان سنت و تجدد ایستاده و منتقد و محققی که به یاری دانش وسیع خود در زبان‌های فارسی و عربی، پیوندی میان زیبایی‌شناسی کلاسیک و حساسیت‌های مدرن برقرار کرده است. بررسی شعر و اندیشه او، نه‌فقط بازخوانی یک شاعر، بلکه تأملی در نسبت شعر، قدرت، سنت و مدرنیته در جامعه ایرانی است.
مطالعه آثار محمود دولت‌آبادی، سفری به ژرفای رنج و مبارزه با سختی‌ها است، روایت‌هایی که در خاک ایران ریشه دارند.
در سال‌های اخیر مرگ بیش از همیشه به بخشی از زندگی روزمره‌مان تبدیل شده و به‌قول شاهرخ مسکوب در «خواب و خاموشی»، مرگ «مثل آفتاب بالای سرمان ایستاده و با چشم‌هایی گرسنه و همیشه بیدار نگاه‌مان می‌کند، یکی را هدف می‌گیرد و بر او می‌تابد و ذوب می‌کند و کنارمان خالی می‌شود، مرگی که مثل زمین زیر پای‌مان درازکشیده و یک وقت دهن باز می‌کند.»
۱۰ مرداد، مریم حسینیان آخرین کلمات زندگی‌اش را نوشت. نفس‌هایش به شماره افتاد و تمام... اما او نویسنده است و نویسنده به این سادگی‌ها نمی‌میرد، او در دل قصه‌هایش همچنان ادامه می‌یابد. او رفت و شاخ‌های گوزنش را با خود به خاک برد، شاید بهاری دیگر، از دل کلمات دوباره سر برآورد و با همان کاموای جادویی‌اش جهان داستانی را ببافد.
بهبهانی از معدود شاعران معاصری است که به قالب غزل متعهد ماند و نوعی تازه از غزل را در شعر فارسی به وجود آورد که حاکی از تجربیات و رنج‌های او بود و به خاطر سرودن غزل فارسی در وزن‌های بی‌سابقه به «نیمای غزل» معروف شد. در این مطلب درباره او بیشتر می‌خوانید
غرفه جمهوری اسلامی ایران در بیست‌وهفتمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تفلیس با ارائه ۵۰ عنوان از نویسندگان ایرانی به زبان‌های فارسی و انگلیسی و ۳۰ عنوان به زبان گرجی ادبیات کلاسیک و معاصر ایران را به علاقه‌مندان معرفی کرد.